Την τελευταία, χονδρικά, δεκαπενταετία, η ποιοτική άνοδος της παγκόσμιας τηλεόρασης έχει συμπέσει με τη σύγχρονη άνθηση του ελληνικού σινεμά, με πολλούς νέους, κατά κύριο λόγο, δημιουργούς να διακρίνονται σε φεστιβάλ του εξωτερικού καθώς καταπιάνονται εφευρετικά με θέματα τόσο ντόπιου όσο και καθολικού ενδιαφέροντος. Μια μόνιμη απορία ήταν γιατί αυτές οι δύο τάσεις δεν έχουν συνυπάρξει· γιατί, δηλαδή, ένα ελεύθερο κανάλι δεν δίνει βήμα σε κάποιον από αυτούς τους αναγνωρισμένους Ελληνες κινηματογραφιστές ώστε να δημιουργηθεί μια πρωτότυπη σειρά αξιώσεων, πέρα από τα τετριμμένα της εγχώριας τηλεόρασης. Και αντίστοιχα, μήπως κι εκείνοι με τη σειρά τους σνομπάρουν ελαφρώς την «εμπορική» μικρή οθόνη;
Σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται ως απάντηση το «Milky way», η νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου, σε παραγωγή Foss Productions και του τηλεοπτικού σταθμού Mega. Ο βραβευμένος με τον Χρυσό Φοίνικά μικρού μήκους στις Κάννες κινηματογραφιστής μάς στέλνει στην ορεινή ελληνική επαρχία, σε κάποια μικρή πόλη που δεν κατονομάζεται. Εκεί η 17χρονη Μαρία ονειρεύεται να ακολουθήσει καριέρα χορεύτριας στην Αθήνα. Το μόνο που την ευχαριστεί στην κατά τα άλλα βαρετή καθημερινότητα είναι η παρέα με τις τέσσερις κολλητές της και το αγόρι της, τον Τάσο, ο οποίος δουλεύει σε βενζινάδικο της περιοχής. Η άφιξη του Τζο, ενός γκέι αγοριού, θα ταράξει για λίγο τη σχολική ανία· ταυτόχρονα, η Μαρία θα κάνει ένα κρίσιμο τεστ εγκυμοσύνης.
Κάπου ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και στο φάσμα του ονείρου, παρακολουθούμε μια ομαδική διαδικασία ενηλικίωσης, στο «Milky way» του Βασίλη Κεκάτου.
Ολα αυτά τα βλέπουμε στο πρώτο επεισόδιο της σειράς –μετά την προβολή του είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα της Vodafone TV– το οποίο μας εισάγει βασικά στον κόσμο που έχει πλάσει η φαντασία του Βασίλη Κεκάτου. Δεν είναι τόσο η ίδια η υπόθεση, την οποία έχουμε ξαναδεί σε διάφορες μορφές, αλλά ο τρόπος: κάπου ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και στο φάσμα του ονείρου, παρακολουθούμε μια ομαδική διαδικασία ενηλικίωσης, που περιλαμβάνει παιδιά, γονείς και ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, με τις αγκυλώσεις, τις προκαταλήψεις, τους φόβους και τις ελπίδες του.
Είναι ευχάριστο ότι εδώ οι νεαροί ηθοποιοί μιλούν με τη γλώσσα της εποχής τους – στακάτη, αυθάδη, αθυρόστομη. Τα κοινωνικά ζητήματα (σεξισμός, ρατσισμός, φτώχεια, ανισότητες κ.ά.) αντιμετωπίζονται με ειλικρίνεια και δίχως εύκολα κλισέ. Η αισθητική είναι καθαρά κινηματογραφική – ο φωτισμός, το μοντάζ, τα εξωτερικά γυρίσματα παραπέμπουν σε τέτοιου είδους παραγωγή, όχι απαραίτητα πανάκριβη, αλλά πάντως ανήσυχη και αποφασισμένη να εκμεταλλευθεί στο μέγιστο τη μάλλον πρωτόγνωρη, για τα ελληνικά δεδομένα, δημιουργική ελευθερία που απολαμβάνει.
Κάτι άλλο αξιοσημείωτο έχει να κάνει με το καστ. Ενα μείγμα ηθοποιών της νέας γενιάς –όχι όλοι του ίδιου επιπέδου, αλλά πάντως φρέσκοι– και άλλων καταξιωμένων πρωταγωνιστών όπως ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, η Θέμις Μπαζάκα, η Γιούλικα Σκαφιδά, ο Ακύλλας Καραζήσης κ.ά., συνθέτει ένα ευρύ φάσμα χαρακτήρων. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι ο Βασίλης Κεκάτος τόλμησε και –από το πρώτο δείγμα– μοιάζει να πετυχαίνει. Πριν καλά καλά γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ανέλαβε την τηλεοπτική πρόκληση, αποδεικνύοντας ότι η ποιότητα δεν έχει να κάνει με την πλατφόρμα, αλλά με το ταλέντο και τις συνθήκες που αυτό βρίσκει προκειμένου να δράσει.