Φέτος στη Βρετανία η εορταστική περίοδος ξεκίνησε με μια αστεία (ή και όχι) πρόκληση με τον ευφάνταστο τίτλο «Whamageddon». Ο συμμετέχοντες πρέπει να αποφύγουν πάση θυσία να ακούσουν το «Last Christmas» των Wham! από την 1η έως τις 24 Δεκεμβρίου – αν δεν τα καταφέρουν, τη στιγμή που το ακούσουν πρέπει να ποστάρουν στα σόσιαλ μίντια #whamageddon. Δύσκολο θα είναι, βέβαια, γιατί το εμβληματικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι του 1984 μαζί με την all time classic επιτυχία της Μαράια Κάρεϊ «All I want for Christmas is you» μεταδίδονται σε όλη την υφήλιο ήδη από τον Νοέμβριο, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και καφέ, κομμωτήρια και σούπερ μάρκετ.
Μόνο ένας άνθρωπος που θα περνούσε με ωτοασπίδες όλη την εορταστική περίοδο θα είχε σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει είτε το «Whamageddon» είτε κάποια αντίστοιχη πρόκληση που θα αφορούσε τον «ύμνο» της Μαράια Κάρεϊ. Το προσπάθησε φιλότιμα, λέει ο Γιάννης Κορδώνης, ραδιοφωνικός παραγωγός του Galaxy 92, αλλά, φευ! «Βγήκα εκτός παιχνιδιού μόλις τη δεύτερη ημέρα, όταν έπαιξε το τραγούδι στο σούπερ μάρκετ όπου ψώνιζα! Μέχρι να φτάσω στο ταμείο δε, είχα ακούσει και την αγαπητή Μαράια και το “All I want for Christmas is you”. Διότι πολύ απλά, Χριστούγεννα χωρίς αυτά τα δύο κομμάτια, θες δεν θες, δεν γίνονται!» παραδέχεται.
Είναι τελικά έτσι; Δεν υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς «Last Christmas» και «All I want for Christmas is you»; «Απ’ ό,τι φαίνεται όχι. Είναι μέρος της εορταστικής μυθολογίας, οι μουσικοί μας κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα ρεφρέν μας», λέει ο Παναγιώτης Μένεγος, για να συμπληρώσει ο έτερος των Λατέρνατιβ Σταύρος Διοσκουρίδης ότι «όντως δεν υπάρχουν Χριστούγεννα χωρίς αυτά και πια νομίζω ότι δεν βλάπτουν και κανέναν». «Βέβαια, θα προτιμούσα να μην ξεκινάμε να τα ακούμε από την 28η Οκτωβρίου με περίπου 28 βαθμούς Κελσίου», καταλήγει ο κ. Μένεγος.
«Δεν είναι Χριστούγεννα μέχρι το πρώτο “Last Christmas”, ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών. Γλυκό και πικρό ταυτόχρονα, όπως όλη η ’80s ποπ, που μπορούσε να πει τα πιο σκληρά πράγματα με το πιο χαρούμενο μουσικό θέμα, με τη φωνή του Τζορτζ Μάικλ, μια φωνή-αγκαλιά για όσους μεγαλώσαμε με Wham! και κυρίως αειθαλές, αφού λόγω εποχικότητας δεν το ακούω όλο τον χρόνο, με αποτέλεσμα να μην το βαριέμαι ποτέ», σχολιάζει η Μανίνα Ντάνου, και ο Θεοδόσης Μίχος (Best 92,6) έρχεται να συμπληρώσει: «Τυχαίνει να διαβάζω μια συλλογή διηγημάτων του Μουρακάμι αυτές τις μέρες, όπου γράφει το εξής καταπληκτικό: “Τα τραγούδια της ποπ μουσικής μπορεί τελικά να μην είναι τίποτα παραπάνω από ποπ τραγούδια. Και ίσως οι ζωές μας να είναι απλώς διακοσμητικά, αναλώσιμα πράγματα, μια εφήμερη έκρηξη χρωμάτων και τίποτα παραπάνω”. Νομίζω ότι κάπως έτσι τα βλέπω και τα δύο τραγούδια και γενικά τα πράγματα».
«Πρόκειται για δύο ποπ κομμάτια του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, που έχουν καταφέρει να γίνουν κλασικά, πλησιάζοντας ή και ξεπερνώντας σε δημοφιλία θρυλικές συνθέσεις κι ερμηνείες από big bands, μεγάλες τζαζ φωνές και διάσημους crooners του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα», σημειώνει η Βαρβάρα Σαββίδη (Pepper 96,6). «Το ερώτημα είναι, θα υπάρξει κάποτε μια γενιά που θα διακόψει αυτή την ατέρμονη επανάληψη, η οποία κάποια στιγμή αναπόφευκτα θαμπώνει ακόμη και τα πιο αγαπημένα κομμάτια; Ή πρέπει να πάρουμε βαθιά ανάσα και να αποδεχτούμε ότι αποτελούν αδιάσπαστο μέρος της εορταστικής εμπειρίας, όπως οι παγιέτες την Πρωτοχρονιά;».
«Δεν είναι Χριστούγεννα μέχρι το πρώτο “Last Christmas”. Γλυκό και πικρό ταυτόχρονα, όπως όλη η ’80s ποπ, που μπορούσε να πει τα πιο σκληρά πράγματα με το πιο χαρούμενο μουσικό θέμα».
Για την ίδια, αυτά τα δύο τραγούδια είναι λέει «σαν τα μελομακάρονα με επικάλυψη σοκολάτας. Αγαπημένα για πολλούς, με υπερβολική δόση ζάχαρης για εμένα». «Αν έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε ένα από τα δύο, γιατί θα με απειλούσες ότι διαφορετικά θα εξαφανίζονταν από τον πλανήτη τα μελομακάρονα, θα διάλεγα Μαράια», ομολογεί ο Γιάννης Κορδώνης. «Το “Last Christmas” μου βγάζει μια κακομοιριά, μια μιζέρια (κάθεσαι χρονιάρες μέρες και σκέφτεσαι την περυσινή χυλόπιτα), ενώ έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει η εκτέλεση του Στράτου Τζώρτζογλου στην αθάνατη ελληνική τηλεόραση. Από την άλλη, το “All I want for Christmas” είναι όντως σε Christmas spirit, στο βιντεοκλίπ η Μαράια Κάρεϊ κάνει χαριτωμενιές στο χιόνι και, το κυριότερο απ’ όλα, μου θυμίζει το “Love actually”, την καλύτερη χριστουγεννιάτικη ταινία».
«Ιδιαίτερη ζεστασιά»
Ο Σταύρος Διοσκουρίδης έχει συνδέσει τα Χριστούγεννα με τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα, το «Mack The Knife» του Ντάριν και το «Oh Carol» του Σεντάκα από παλιά τηλεοπτικά σόου, για τον δε Παναγιώτη Μένεγο το απόλυτο χριστουγεννιάτικο σάουντρακ, όπως το χαρακτηρίζει, είναι το άλμπουμ «A Christmas Gift For You From Phil Spector». Η χριστουγεννιάτικη playlist του Γιάννη Κορδώνη έχει πολλή τζαζ, σουίνγκ, «ιδιαίτερες εκτελέσεις κλασικών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, λάμψη από μιούζικαλ και αγαπημένα σάουντρακ, Φρανκ Σινάτρα, Ελα Φιτζέραλντ, Νίνα Σιμόν, αλλά και Γιώργο Περρή, Ντέμη Ρούσσο και Αλέκα Κανελλίδου». Εκτός από τα κανονικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, «Χριστούγεννα είναι ο Ελβις Πρίσλεϊ» για τη Μανίνα, ενώ ο Θεοδόσης Μίχος προτιμά Μάρβιν Γκέι. «Οτιδήποτε δημιουργεί ατμόσφαιρα κι έχει μια ιδιαίτερη ζεστασιά στον ήχο, με προτίμηση σε σουίνγκ και τζαζ του πρώτου μισού του 20ού αιώνα» επιλέγει η Βαρβάρα Σαββίδη, αναφέροντας ενδεικτικά: «Ελα Φιτζέραλντ, Μπίλι Χόλιντεϊ, Φρανκ Σινάτρα, Νίνα Σιμόν, Πέγκι Λι, Λούις Αρμστρονγκ, Μάιλς Ντέιβις, βελούδινες φωνές και μεγάλες τζαζ μπάντες, κινηματογραφικά σάουντρακ από κλασικές ταινίες όπως η Μαίρη Πόπινς και το μιούζικαλ “Σικάγο”, συνθέσεις του Τζορτζ Γκέρσουιν, η διασκευή της Ελλης Πασπαλά στο “Temptation” του Τομ Γουέιτς, οι Portishead και η διασκευή τους στο “Motherless Child” με τη φωνή του Τομ Τζόουνς, η ερμηνεία του Ντέιβιντ Μπόουι στο “Nature boy”». Στο στόλισμα του δέντρου η Μανίνα Ντάνου είχε παλιότερα, θυμάται, «στικάκι με χριστουγεννιάτικο compilation, που έπαιζε καθ’ όλη τη διάρκεια του στολισμού, αλλά πλέον λόγω της επτάχρονης κόρης μου συνήθως ακούω τα άπαντα των κλασικών χριστουγεννιάτικων στα ελληνικά, από διάφορες χορωδίες που βρίσκει η μικρή στο YouTube, με απόλυτο αγαπημένο μας την “Αγια Νύχτα”».
«Κάτι κλασικό στο πικάπ»
«Πώς αλλιώς να στολίσεις το δέντρο αν όχι βάζοντας στο πικάπ κάτι παλιό, κλασικό και με ψυχή; Φέτος, για παράδειγμα, ακούσαμε Supremes», λέει ο Θεοδόσης Μίχος, προσθέτοντας ότι «τα τελευταία πέντε χρόνια το τελευταίο τραγούδι της τελευταίας εκπομπής της χρονιάς στον Best είναι το “Dream Baby Dream” των Suicide, στην εκτέλεση όμως του Μπρους Σπρίνγκστιν». Αγαπημένη μουσική τελετουργία τις μέρες των γιορτών για τη Βαρβάρα Σαββίδη «είναι η βόλτα σε δισκοπωλεία και μπαζάρ για ανεύρεση δίσκων που θα απολαύσω τις ημέρες της άδειας, μετατρέποντας το σπίτι σε ιδανικό τζαζ μπαρ, όπως έλεγε η αγαπημένη μου συγκάτοικος πριν από χρόνια. Στις επιλογές φέτος μπαίνουν και δίσκοι από τη σοδειά του 2023, που φέρουν αυτή την αίσθηση, με βελούδινες φωνές, ωραίες ενορχηστρώσεις ή βιρτουόζους μουσικούς, όπως ο δίσκος του τζαζ πιανίστα Μπραντ Μελντάου, ο οποίος καταπιάνεται με τα τραγούδια των Beatles («Your Mother Should Know: Brad Mehldau Plays The Beatles») και η νέα δουλειά της τραγουδοποιού Μίτσκι («The Land Is Inhospitable and So Are We»)». Οσο για τους Λατέρνατιβ, ο Σταύρος Διοσκουρίδης ονειρεύεται «να ξυπνήσω ένα πρωί και να είμαι σε μια θέση στο θέατρο όπου παίζει η ορχήστρα της Βιέννης την Πρωτοχρονιά», ενώ ο Παναγιώτης Μένεγος συνηθίζει να βάζει να παίζει το «Christmas Will Break Your Heart» των LCD Soundsystem «ενώ βρίσκομαι σε χανγκόβερ χριστουγεννιάτικης μελαγχολίας». «Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος έλεγε ο Νίτσε», συνοψίζει ο Γιάννης Κορδώνης και προσθέτει: «Το ίδιο ισχύει και για τα Χριστούγεννα!».