Η πρώτη νέα παραγωγή της σεζόν στην ΕΛΣ –οι δύο δημοφιλέστατες όπερες «Καβαλερία ρουστικάνα» του Μασκάνι και «Οι Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο– είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα από μουσικής και δραματικής πλευράς. Η σκηνοθεσία του διακεκριμένου θεατρικού σκηνοθέτη Νίκου Καραθάνου είναι σκηνικά συναρπαστική και αισθηματικά άκρως συγκινητική – στους «Παλιάτσους», ίσως η πιο συγκινητική που έχω δει. Ο Καραθάνος δεν τοποθετεί τα έργα στον συνήθη χώρο τους, τη Σικελία και την Καλαβρία, αλλά σε δύο άλλους, εξίσου πληθωρικά αισθησιακούς τόπους – κάπου στην Αφρική την «Καβαλερία» και στη Βραζιλία τους «Παλιάτσους».
Το εντυπωσιακό μεταλλικό σκηνικό του Λέσλι Τράβερς, στη μέση του οποίου δεσπόζει μια πολύχρωμη φωτοβολταϊκή συσκευή που παραμένει εκεί και στις δύο όπερες, είναι γεμάτο λουλούδια εικονίζοντας την άνοιξη, και συγκεκριμένα το Πάσχα εν απουσία εκκλησίας στην «Καβαλερία». Στο τέλος, ξαφνικά φωτίζεται εκθαμβωτικά με πολύχρωμα λουλούδια. Τα κοστούμια, ακατάστατα, χαοτικά πολύχρωμα στην αφρικανική «Καβαλερία», και κατάλευκα και άκρως εντυπωσιακά στους «Παλιάτσους», δημιουργούν μια ατμόσφαιρα «Νότου», αν όχι του ιταλικού Νότου…
Η σκηνοθεσία των χαρακτήρων τούς καθιστά πιο βαθιά «ανθρώπινους» και συνεπώς λιγότερο καταδικαστέους από συνήθως. Για τον Aλφιο στην «Καβαλερία», ο φόνος του Τουρίντου είναι απλά ζήτημα τιμής και ο Κάνιο στους «Παλιάτσους», πολύ λιγότερο κτηνώδης από συνήθως, και πιο πολυδιάστατος από απλά έναν υπερ-κτητικό σύζυγο.
Από μουσικής πλευράς, εξαιρετική ήταν η ορχήστρα υπό τον Αντονέλο Αλεμάντι, πιο φίνα από ό,τι συνήθως, θησαυρός για τους τραγουδιστές σ’ αυτό το ρεπερτόριο, και η χορωδία του Αγγελου Γεωργακάτου τα έδωσε όλα και στον Πασχαλινό Υμνο της «Καβαλερίας» και ως «ακροατήριο» στους «Παλιάτσους». Από τους τραγουδιστές, οι σταρ της βραδιάς ήταν αναμφίβολα οι τρεις κύριοι. Οι δύο τοπ βαρύτονοί μας – ο Διονύσης Σουρμπής ως Σίλβιο, με τη βελούδινη λυρική φωνή και ελκυστική σκηνική παρουσία του, που τον καθιστούν ιδανικό για τον ρόλο του νεαρού εραστή της Νέντα. Ο Δημήτρης Πλατανιάς στα καλύτερά του στους ρόλους του ζηλιάρη συζύγου Αλφιο στην «Καβαλερία» και αποτυχημένου επίδοξου εραστή στους «Παλιάτσους», όπου ενθουσίασε το κοινό καθώς και στη σκηνή που «ρίχνεται» στη Νέντα.
Αποκάλυψη της βραδιάς ο εξαιρετικός Αρμένιος τενόρος Αρσεν Σογκομονιάν στους απαιτητικούς ρόλους των δύο έργων. Ερμηνείες φωνητικά τέλειες, με όλο τον απαιτούμενο όγκο, ένταση αλλά και ασυνήθιστη φινέτσα, χωρίς φθηνά «τρικ για την γκαλερία». Ο Γιάννης Καλύβας απόλυτα πειστικός ως Μπέπε. Λιγότερο ικανοποιητικές οι κυρίες, εκτός από τη Λόλα της Διαμάντης Κριτσωτάκη, που ήταν φωνητικά και δραματικά ακριβώς ό,τι χρειάζεται ο ρόλος. Η Σαντούτσα της Εκατερίνα Γκουμπάνοβα δεν ήταν ούτε φωνητικά συναρπαστική ούτε δραματικά αρκετά πειστική και συγκινητική στον ρόλο. Το ίδιο ισχύει και για την Τσέλια Κοστέα ως Νέντα και για την κάπως «αναιμική» ερμηνεία της Τζούλιας Σουγλάκου ως Μάμα Λουτσία.