Το ρεκόρ που η Τέιλορ Σουίφτ «έσπασε» στα 66α βραβεία Γκράμι, τα οποία απονεμήθηκαν την Κυριακή στο Λος Αντζελες, ίσως προβληματίσει μερικούς. Η τέταρτη βράβευσή της για το άλμπουμ της χρονιάς (αυτή τη φορά ήταν το «Midnights») σημαίνει ότι η 34χρονη ξεπερνάει τους Στίβι Γουόντερ, Πολ Σάιμον και Φρανκ Σινάτρα, που διακρίθηκαν τρεις φορές στη συγκεκριμένη κατηγορία. Είναι λοιπόν η Σουίφτ καλύτερή τους; Οχι απαραίτητα, δεν μετριούνται έτσι αυτά· η εποχή εξάλλου έχει αλλάξει και οι «αμφισβητούμενες φάσεις» δεν σπανίζουν σε τέτοιες διοργανώσεις.
Θα έλεγε ωστόσο κανείς ότι ειδικά η εποχή του streaming και των σινγκλ, μάλλον δυσμενώς λειτουργεί για τα άλμπουμ. Από αυτή την άποψη, η Σουίφτ μοιάζει σαν η «εκλεκτή» που ξεγελάει το «matrix» του Spotify. Στην προχθεσινή τελετή μάλιστα ανακοίνωσε ότι ο νέος, 11ος δίσκος της θα κυκλοφορήσει στις 19 Απριλίου. «Το μόνο που θέλω», δήλωσε, «είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό».
Τέτοιες ειδήσεις για τη Σουίφτ δεν πέφτουν ακριβώς ως κεραυνός εν αιθρία. Καιρό τώρα, είναι τέτοια η μιντιακή κυριαρχία της, που η εφημερίδα USA Today αναζητούσε πρόσφατα μέσω αγγελίας δημοσιογράφο για να καλύπτει το «ρεπορτάζ Τέιλορ Σουίφτ». Προσπαθώντας να εξηγήσουν τη μακροβιότητα της δημοφιλίας της, πανεπιστημιακά ιδρύματα άρχισαν να την μελετούν ως φαινόμενο μουσικό, πολιτισμικό, καταναλωτικό, διαδικτυακό, φεμινιστικό, διεθνές, αμερικανικό κ.λπ.
Ειδικά ως προς το τελευταίο, ο μουσικοκριτικός Γκρέιλ Μάρκους παρατήρησε ότι η Σουίφτ «φοράει την αμερικανική σημαία στο πρόσωπό της – κόκκινα χείλη, λευκό δέρμα, μπλε μάτια». Αλλοι υπογραμμίζουν ότι η τραγουδοποιός έχει απλώς συλλάβει καλλιτεχνικά (και επιχειρηματικά) το «zeitgeist» ή ότι η μελετημένη «κανονικότητά» της σημαίνει πως αντίθετα με άλλες εποχές, «τα κορίτσια δεν θέλουν να είναι η Τέιλορ Σουίφτ, θέλουν η Τέιλορ Σουίφτ να είναι όπως εκείνα».
Στο μεταξύ, λιγάκι διαφορετικά αλλά μάλλον έντονα αισθήματα τρέφουν για εκείνη ο Τζο Μπάιντεν (που την θέλει στην προεκλoγική καμπάνια του), ο Ντόναλντ Τραμπ (που δεν την θέλει ούτε στη δική του), οι διοργανωτές του πρωταθλήματος Super Bowl (που εύχονται να προλάβει να εμφανιστεί στον τελικό, παρότι την προηγουμένη παίζει στην Ιαπωνία), μερικοί όχι ακριβώς επινοητικοί χάκερ (που κυκλοφόρησαν πλαστές σκηνές πορνό της Σουίφτ μέσω AI), το TikTok (που αγνοεί τα αιτήματα της δισκογραφικής της) κ.ά.
Βραβείο καλύτερου τραγουδιού κέρδισε η Μπίλι Αϊλις, με το «What Was I Made For», ηχογράφησης και σόλο περφόρμανς η Μάιλι Σάιρους με το «Flowers».
Τα προχθεσινά Γκράμι πάντως της έδωσαν άλλη μία μεγάλη χαρά, όταν το «Midnights» διακρίθηκε και ως καλύτερο άλμπουμ φωνητικής ποπ. Η ίδια δεν έφυγε φορτωμένη με βραβεία, όμως οι γυναίκες κυριάρχησαν. Σε «μεγάλες κατηγορίες» κιόλας, όπως σε εκείνες της καλύτερης ηχογράφησης και της καλύτερης σόλο περφόρμανς σε ποπ τραγούδι (διακρίθηκε η Μάιλι Σάιρους με το «Flowers», η οποία «σήκωσε» έτσι τα πρώτα της Γκράμι), του καλύτερου νέου καλλιτέχνη (η Βικτόρια Μονέ), του καλύτερου τραγουδιού (η Μπίλι Αϊλις, με το «What Was I Made For», από την ταινία «Barbie»), του καλύτερου r’n’b τραγουδιού (η SZA με το «Snooze») κ.ά.
Οι γυναίκες τα πήγαν καλά και στη συνήθως ανδροκρατούμενη ροκ και εναλλακτική μουσική, όπου βραβεύτηκαν συγκροτήματα όπως οι Boygenius και οι Paramore. Οι άνδρες σημείωσαν μια σημαντική νίκη με τον Killer Mike, ο οποίος όμως, ενώ κέρδισε τρία Γκράμι στις κατηγορίες της ραπ, συνελήφθη μόλις αποχώρησε από την απονομή, κατηγορούμενος για ξυλοδαρμό στα παρασκήνια.
Η Τζόνι Μίτσελ
Τα μεγάλα ονόματα από τα παλιά ήταν επίσης γυναικεία, εδώ όμως δεν χωρούν οπαδικά. Η Τζόνι Μίτσελ (βραβείο καλύτερου φολκ άλμπουμ για το «Joni Mitchell at Newport») ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή των Grammys και τραγούδησε το «Both Sides Now», η Σελίν Ντιόν που ταλαιπωρείται από σοβαρή νευρολογική ασθένεια καταχειροκροτήθηκε όταν βράβευσε τη Σουίφτ, ενώ καιρό είχε να εμφανιστεί και η Τρέισι Τσάπμαν, που ερμήνευσε το «Fast Car» μαζί με τον Λιουκ Κομπς.
Ξεχάσαμε όμως την Κάιλι Μινόγκ, που τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ηχογράφησης χορευτικής ποπ («Padam Padam»). Τον Στίβι Γουόντερ, που απέτισε φόρο τιμής στον εκλιπόντα Τόνι Μπένετ. Αλλά και τον Μπίλι Τζόελ, που έπαιξε το ολοκαίνουργιο «Turn The Lights Back On», δικαιώνοντας τον τίτλο του «piano man».