Ενας ταύρος ζωγραφισμένος από τον Πάμπλο Πικάσο επάνω σε σελίδες ισπανικής εφημερίδας, δίνει άλλη διάσταση στην πολιτική επικαιρότητα της πολεμικής και μεταπολεμικής Ισπανίας των ετών 1936-1952. Είναι η εποχή κατά την οποία ο Ισπανός καλλιτέχνης, εξόριστος στο Παρίσι, στρατευμένος στο Κομμουνιστικό Κόμμα, εξακολουθεί να ζωγραφίζει και να σχεδιάζει, σχολιάζοντας τον εμφύλιο σπαραγμό της χώρας του, τη δικτατορία του Φράνκο, γεγονότα του κόσμου, την αντίσταση.
Πέρα από τους πίνακές του, φύλλα εφημερίδων, σελίδες βιβλίων, έντυπα και χαρακτικά γίνονται καμβάδες πάνω στους οποίους επιζωγραφίζει τον πολιτικό του σχολιασμό. Πολλά από αυτά τα χάριζε συχνά στον κουρέα και φίλο του, εξόριστο αντιστασιακό στο Παρίσι Γιουτζένιο Αρίας. Αποτελούν ένα εντυπωσιακό πακέτο έργων του Πικάσο, άγνωστο τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ευρώπη, καθώς συγκεντρώνουν τη διαπεραστική ματιά του διάσημου καλλιτέχνη στα πολιτικά γεγονότα της εποχής. Ορισμένα έργα της σειράς βγαίνουν για πρώτη φορά από τη Μάλαγα, τη γενέτειρα του Πικάσο, για να παρουσιαστούν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης- Συλλογή Κωστάκη του MOMus, στη Μονή Λαζαριστών Θεσσαλονίκης, σε μια έκθεση με τίτλο «Pablo Picasso: Εξορία και νοσταλγία».
Τα έργα (σχέδια, χαρακτικά και κεραμικά) της έκθεσης προέρχονται από τις συλλογές του Museo Casa de Picasso στη Μάλαγα. Αποτυπώνουν τον πόλεμο και τα μεταπολεμικά χρόνια 1936-1952 (ισπανικός εμφύλιος, σύνδεσμοι με γαλλική αντίσταση και παράνομο κομμουνιστικό κόμμα Ισπανίας) καθώς και τις πολιτικές παρεμβάσεις του Πικάσο μέσω του έργου του, των σχεδίων και της αλληλογραφίας με τον φίλο του Αρίας, εξηγεί η διευθύντρια του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, Μαρία Τσαντσάνογλου. Η έκθεση δίνει μια πτυχή της πολιτικής διάστασης του Πικάσο λιγότερο γνωστή από την προβεβλημένη εικόνα του, αλλά και μια ανθρώπινη πτυχή του Ισπανού ζωγράφου, τη σχέση του δηλαδή με τους εξόριστους συμπατριώτες, ειδικά με τον κουρέα και φίλο του.
Επιζωγραφισμένα σχέδια σε αποκόμματα εφημερίδων χάριζε ο Ισπανός ζωγράφος στον επίσης εξόριστο αντιστασιακό και φίλο του Γιουτζένιο Αρίας.
Η έκθεση εντάσσεται στις μεγάλες παραγωγές που συνθέτουν το εικαστικό πανόραμα του ΜOMus για το 2024. Οι πέντε μουσειακοί-εκθεσιακοί φορείς του οργανισμού ξαναβρήκαν τον βηματισμό τής προ COVID εποχής, ενώ η αυξανόμενη επισκεψιμότητα σε συνδυασμό με την αύξηση κατά 427% των εσόδων από εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα βάζει σε νέες βάσεις τον προγραμματισμό του φορέα.
Οι αξίες της «Μνήμης», της «Ισότητας» και της «Επαναμάγευσης» αποτελούν την αφετηρία για τις φετινές παραγωγές του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Οι εκθέσεις θα προκαλέσουν ιστορίες, παλιές και νέες. Αφορούν την ίδια την ιστορία του μουσείου, τόσο ως αρχιτεκτονικού τόπου όσο και ως σημείου αναφοράς της πόλης και της χώρας, όπως διευκρίνισε η διευθύντρια του μουσείου, Θούλη Μισιρλόγου. Αποκορύφωμα θα αποτελέσει η έκθεση «Από εδώ και πέρα. Ιστορίες για το επόμενο αύριο» με ιστορίες, ανθρώπων, έργων, τόπων.
Στον απόηχο των διεθνών συζητήσεων για το φύλο και τις ταυτότητες, κινείται το Μουσείο Φωτογραφίας. Η έκθεση που θα ανοίξει τον Μάιο διερευνά τη γυναικεία φωτογραφική παραγωγή από τη Μεταπολίτευση έως τις μέρες μας. Η έκθεση «Ιστορίες της» (εντάσσεται στο Europride 2024) θα παρουσιάσει τις όψεις της γυναικείας δημιουργίας μέσα από τους άξονες «Επιτέλεση και πολιτικές ταυτοτήτων», «Κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες και ποιητική του φωτογραφικού μέσου».
Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης εκτός από τα εκθεσιακά αφιερώματα στη συλλογή Κωστάκη κάνει επανεκκίνηση της δικτύωσής του με μουσεία, συνεργάζεται με το Coleccion del Museo Russo στη Μάλαγα, παρουσιάζει έκθεση για τις γυναικείες κολεκτίβες της παραγωγικής τέχνης με έργα σχέδια για ύφασμα από τη Βιέννη και τη Γενεύη, στη Θεσσαλονίκη, ενώ ξεκινάει το Πειραματικό Εργαστήρι Ηχου με επικεφαλής τον μουσικό και ερευνητή Αντρέι Σμιρνόφ.