Το βασίλειο του πλανήτη των πιθήκων ★★½
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2024), 145΄
Σκηνοθεσία: Γουές Μπολ
Ερμηνείες: Οουεν Τιγκ, Φρέια Αλαν, Κέβιν Ντουράντ
Η επιτυχημένη κινηματογραφική σάγκα του «Πλανήτη των πιθήκων» συνεχίζεται με ένα ακόμη σίκουελ και καινούργιους πρωταγωνιστές. Η βασιλεία του Σίζαρ έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του θρύλου, όμως, οι πίθηκοι συνεχίζουν να αποτελούν το κυρίαρχο είδος, με τους ανθρώπους να έχουν καταλήξει να ζουν κρυμμένοι και ανίσχυροι. Επειτα από μια αιφνιδιαστική επίθεση στο χωριό του, ένας νεαρός πίθηκος ξεκινά ένα γεμάτο κινδύνους ταξίδι προκειμένου να βρει τους αιχμάλωτους πλέον αγαπημένους του. Στη διαδρομή θα συναντήσει μια νεαρή κοπέλα (την υποδύεται η Φρέια Αλαν του «The Witcher») και μαζί θα αντιμετωπίσουν μια καινούργια τυραννική εξουσία που αναδύεται.
Τα πλούσια ειδικά εφέ και η δημιουργική φαντασία ζωντανεύουν έναν κόσμο στον οποίο ο σύγχρονός μας ανθρώπινος πολιτισμός έχει περίπου… αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Τα σχήματα των παλιών ουρανοξυστών, οι γέφυρες, τα τούνελ, οι κεραίες και τα υπόλοιπα ανθρώπινα έργα μόλις που διακρίνονται κάτω από την οργιώδη βλάστηση, η οποία συνεχίζει απρόσκοπτη το έργο της. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον θριαμβεύουν οι ευφυείς πίθηκοι, εξημερώνοντας ζώα, χρησιμοποιώντας όπλα, ακόμη και διαβάζοντας(!) παλιά βιβλία· ταυτόχρονα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πλέον χάσει ακόμη και την ικανότητα της ομιλίας.
«Αν στις τρεις τελευταίες οι πίθηκοι ζούσαν την παλαιολιθική εποχή τους, τώρα μπαίνουν στην Εποχή του Χαλκού. Αρχίζουν να σχηματίζονται κουλτούρες από διαφορετικές φατρίες.
Ο πολιτισμός των ανθρώπων μόλις που διακρίνεται κάτω από την οργιώδη βλάστηση, ενώ οι πίθηκοι σχηματίζουν κοινωνίες, κουλτούρες και φατρίες.
Βλέπουμε τι έχει συμβεί στον κόσμο που έμεινε πίσω, τι έχει καταστραφεί κατά την απουσία των ανθρώπων», σημειώνει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Γουές Μπολ, τοποθετώντας την ταινία του στο σύμπαν του franchise που παρέλαβε από τους δημιουργούς των προηγούμενων κεφαλαίων, Ματ Ριβς και Ρούπερτ Γουάιατ.
Η ταινία παίρνει τον χρόνο της (διαρκεί συνολικά δυόμισι ώρες) ώστε να τα παρουσιάσει όλα αυτά, καθώς οι νεαροί πρωταγωνιστές κάνουν το κλασικό ταξίδι ενηλικίωσης που θα αναδιαμορφώσει τις πεποιθήσεις τους για τον κόσμο. Σε γενικές γραμμές, οι εκπλήξεις εδώ δεν είναι πάρα πολλές, παρόλο που το φιλμ διαθέτει και δεύτερο επίπεδο –έστω σχηματικό– λειτουργώντας ως παραβολή γύρω από τον σύγχρονο φονταμενταλισμό σε αντίθεση με το αληθινό νόημα μιας θρησκείας αγάπης, όπως π.χ. ο χριστιανισμός.
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά μπαίνουν στην άκρη, καθώς οδεύουμε στο γεμάτο δράση φινάλε, όπου η αποφασιστική αναμέτρηση των πιθήκων, με ολίγον από ανθρώπους, χαρίζει πλούσιο θέαμα.
