Πόσες μορφές μπορεί να πάρει η μοναξιά; Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, μόνος απέναντι στον σπαραγμό της ύπαρξης, μεταμορφώνεται σε τουλάχιστον επτά διαφορετικούς χαρακτήρες που συνυπάρχουν στα διαμερίσματα μιας πολυκατοικίας. Σε μια παράσταση χωρίς λόγια, στο «Mute», προκαλεί την ίδια την ύπαρξη του θεατρικού λόγου στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Ενας μουσικός, ένας σεξομανής, ένας άλλος που φοβάται τον ίσκιο του, ένας νάρκισσος γυμναστής, ένα παιδί μπροστά σε μια τηλεόραση, ένας ηλικιωμένος, αποκτούν υπόσταση με τις σωματικές εκφράσεις του ηθοποιού, ο οποίος κινείται σχεδόν ασταμάτητα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, σε έναν άθλο συγχρονισμού της κίνησης με τη μουσική που φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή της Σοφίας Πάσχου.
Το κοινό μπαίνει στη θέση του παρατηρητή. Είμαστε στην απέναντι πολυκατοικία και βλέπουμε αλλά δεν ακούμε τους χαρακτήρες του Χρυσοστόμου στην καθημερινότητά τους, που προσπαθούν να βρουν το νόημα της ύπαρξής τους προκαλώντας άλλοτε το γέλιο και άλλοτε τη θλίψη, στη θεατρική υπερβολή τους. Αλλωστε, το ίδιο δεν κάνουμε όλοι;
«Mute», Θέατρο του Νέου Κόσμου, 9 μ.μ.