ΠΑΡΙΣΙ
Ξαναβλέποντας τον 19ο αιώνα του Τισό
Στο Μουσείο Ορσέ, στο Παρίσι, που από μόνο του είναι, ως οικοδόμημα, ένας φόρος τιμής στην αισθητική και στην καινοτόμο τεχνολογία του 19ου αιώνα, η έκθεση για τον Γάλλο ζωγράφο Τισό, περισσότερο γνωστό ως Τζέιμς Τισό (από τη λονδρέζικη περίοδό του) συνεχίζεται ώς τις 13 Σεπτεμβρίου. Ο Ζακ Ζοζέφ Τισό (1836-1902) φωτίζεται τώρα ως μείζων ζωγράφος του 19ου αιώνα, κυρίως για τον ελκυστικό ρεαλισμό του (ήταν μαθητής του μεγάλου Ενγκρ) και για τον αισθαντικό χειρισμό των θεμάτων του. Επιπλέον προβάλλεται ως ένας πρόδρομος μοντερνιστής, παρότι δεν ακολούθησε τα νεωτερικά ρεύματα από τον Ιμπρεσιονισμό και μετά, και παρέμεινε πιστός στον ρεαλισμό κατά τη στέρεη δυτική παράδοση της αστικής ζωγραφικής. Είναι η πρώτη μεγάλη έκθεση για τον Τισό στο Παρίσι μετά την έκθεση στο Πτι Παλέ το 1985. Ο μοντερνισμός του Τισό ήταν ηθικός. Είχε αποσπαστεί από τους συντηρητικούς κύκλους του ακαδημαϊσμού και ήδη από τη δεκαετία του 1850, σε πολύ νεαρή ηλικία, είχε ακολουθήσει τις νέες συσπειρώσεις της κοινωνίας γύρω από αυτό που γεννιόταν, με τον Μποντλέρ και τη νέα ποίηση, τη γενιά των συνομηλίκων του ζωγράφων, όπως τον Μανέ, τη διάχυση της φωτογραφίας, την επιτάχυνση των μετακινήσεων. Ο Τισό ήταν ένας ιδιαίτερα προικισμένος ζωγράφος, που είχε ταλέντο στις πυκνές αφηγήσεις και τις στέρεες συνθέσεις, κατά τρόπο αντίστοιχο του γαλλικού ρεαλιστικού μυθιστορήματος, του Μπαλζάκ και του Φλομπέρ. Είχε δράμα και η αισθητική είχε δύναμη ιδρυτική, δεν ήταν διακοσμητική. Είχε την ιδέα μέσα στην ανάπτυξή της, δεν ήταν το «επιπλέον». Το εικονιζόμενο έργο του από το 1868, π.χ., είναι ένα καλό παράδειγμα της αφηγηματικότητάς του, της ανάπτυξης των χαρακτήρων του και της απόδοσης των δώδεκα ηρώων, που αποτελούν τον «Κύκλο της οδού Ρουαγιάλ». Δείχνει το σφρίγος της αστικής κοινωνίας κατά τα τελευταία (τραγικά) έτη της πομπώδους αλλά και εν πολλοίς ριζοσπαστικής και οξύμωρα αυτοκαταστροφικής Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Ο Τισό μετά την πτώση του καθεστώτος του Ναπολέοντος Γ΄, την ταπεινωτική ήττα από τους Πρώσους και την Παρισινή Κομμούνα (μετά δηλαδή την ανατροπή της πρότερης κοινωνίας) διέφυγε στο Λονδίνο όπου έζησε και δούλεψε για περίπου 12 χρόνια. Εκεί, έγινε ο «Τζέιμς Τισό». H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ έχει τη θεατρικότητα και την αισθητική αφοσίωση που ταιριάζει στον κόσμο του Τισό. Λίγο λίγο ξεδιπλώνεται η δυνατότητα να δει κανείς εκ νέου έναν διαχρονικά δημοφιλή ζωγράφο.
Φωτ. NATIONAL GALLERIES SCOTLAND
ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ
Κοινωνική ιστορία
Η Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας προσκαλεί το κοινό να βοηθήσει στην ταυτοποίηση των χιλιάδων φωτογραφιών που συγκροτούν τη Συλλογή Μακίνον. Η συλλογή, γνωστή και ως «Οι φωτογραφίες της Σκωτίας», περιλαμβάνει σκηνές δρόμου, πορτρέτα, κτίρια και τοπία από την περίοδο 1840-1940. Με τη σταδιακή ανάρτηση των φωτογραφιών στην ιστοσελίδα και στα κοινωνικά δίκτυα της Πινακοθήκης, υπάρχει η ελπίδα ότι θα συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.
Φωτ. NATIONAL MUSEUMS LIVERPOOL
ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Αναθεώρηση
Το κίνημα «Black Lives Matter» οδήγησε τα μουσεία του Λίβερπουλ να δημιουργήσουν μια νέα σελίδα όπου θα παρουσιάζεται η ιστορία των κοινοτήτων των μαύρων της πόλης. Η ιστοσελίδα διαρκώς εμπλουτίζεται με νέο υλικό, μαρτυρίες και φωτογραφίες. Το Λίβερπουλ, κέντρο του δουλεμπορίου, είναι η πιο ενδεδειγμένη πόλη για το Διεθνές Μουσείο με θέμα τους δρόμους και τις ιστορίες της δουλείας, όπως λέει η Μισέλ Τσάρτερς, μέλος του Δ.Σ. των μουσείων της πόλης.
Φωτ. ALTE PINAKOTHEK
ΜΟΝΑΧΟ
Εκθεση Ραφαήλ
Εως τις 8 Νοεμβρίου θα παραμείνει ανοικτή η έκθεση «Ραφαήλ, 1520-2020» για τον μεγάλο Ιταλό της Αναγέννησης στην Παλιά Πινακοθήκη του Μονάχου. Η επέτειος των 500 χρόνων από τον θάνατό του σηματοδοτεί πλήθος εκθέσεων και εκδηλώσεων παγκοσμίως. Ο Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας τον αγαπούσε ιδιαίτερα, και η έκθεση στο Μόναχο οργανώνεται γύρω από τη συλλογή της Πινακοθήκης με έργα του Ραφαήλ και συγχρόνων του καθώς και με ορισμένα δάνεια.
Φωτ. ALBERTINA
ΒΙΕΝΝΗ
Τέχνη στην Αυστρία, 1945-1980
Φωτ. VILLA MASSIMO
ΡΩΜΗ
Βίλα Μάσιμο
Η διευθύντρια της Γερμανικής Ακαδημίας Βίλα Μάσιμο στη Ρώμη είναι η Τζούλια Ντραγκάνοβιτς, που είχε αναλάβει τα καθήκοντά της ένα χρόνο πριν από το λοκντάουν. Ολα της τα σχέδια ναυάγησαν και η Βίλα που παρέχει στέγη ως υποτροφία σε δημιουργούς με έδρα τη Γερμανία άλλαξε ζωή. Οι εξωτερικοί της τοίχοι έγιναν καμβάδες για την «τέχνη των γειτόνων» ή οθόνες προβολής. Σε κάθε περίπτωση, λέει η Ντραγκάνοβιτς, η εμπειρία μας άλλαξε και συνεχίζουμε πλουσιότεροι.