ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ξεφυλλίζοντας τα τετράδια της Ιστορίας, φτάνει κανείς στο 1900, που παραδόξως αποκτά επικαιρότητα αυτό το καλοκαίρι. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 που θα γίνουν στο Παρίσι μάς οδηγούν σε κάποιους άλλους πρωιμότερους Αγώνες, εκείνους που είχαν ακολουθήσει τους πρώτους Αγώνες του 1896 στην Αθήνα.

Η ζωγραφική του Δανού ζωγράφου Βίλχελμ Χάμερσοϊ (1864-1916) είναι ίσως μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές και αισθαντικές μεταγραφές του φωτός του βορρά.

«Νιώθω διαρκώς αιχμάλωτος της ομορφιάς», λέει ο σύγχρονος Αμερικανός ζωγράφος Ααρον Ουέστερμπεργκ, ο οποίος παρουσιάζει μία νέα ενότητα έργων του στη Νέα Υόρκη.

Διάσημη για τα πορτρέτα γυναικών και παιδιών, σκαπανέας μιας νέας θηλυκής ταυτότητας.

Ενα μοναδικό ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου προσφέρει για το καλοκαίρι του Μουσείο Πράδο στη Μαδρίτη με μία από τις νέες εκθέσεις στο κτίριο Χερόνιμος (Jerónimos).

Το νέο κόκκινο πορτρέτο του βασιλιά Καρόλου Β΄ μας υπενθυμίζει πως στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι μακρά η παράδοση των βασιλικών προσωπογραφιών.

Η Νάσιοναλ Γκάλερι, με το σλόγκαν «200», έχει οργανώσει μια εξωστρεφή εκστρατεία προβολής του γεγονότος, που συνδέεται όχι μόνο με την ευρωπαϊκή σκηνή της τέχνης αλλά και με την οικονομία, τον τουρισμό, την αγορά της γνώσης και την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Mια έκθεση στο Μουσείο της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης επαναφέρει τη συζήτηση γι’ αυτήν την πόλη-φαινόμενο και τις μεταμορφώσεις της στον χρόνο.

Η πρόσφατη πυρκαγιά που προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο Μπόρσεν, το πρώτο χρηματιστήριο της Δανίας, μας υπενθύμισε πόσο ευάλωτα μπορεί να είναι τα μνημεία ακόμη και στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης.

Εχει περάσει ένας αιώνας από τότε που βγήκε στις αίθουσες η ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Μια γυναίκα από το Παρίσι». Είναι, φυσικά, μια βωβή ταινία, γυρισμένη σε στούντιο, με δράση που υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται στη Γαλλία, με έρωτες, αντιζηλίες και, κυρίως, έξοχο κοινωνικό και αισθητικό κλίμα των αρχών της δεκαετίας του 1920.

Η επέτειος των 250 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου Γερμανού ρομαντικού ζωγράφου Κάσπαρ Νταβίντ Φρίντριχ (1774-1840) πυροδοτεί σειρά εκθέσεων και αφιερωμάτων διεθνώς, στη διάρκεια της διετίας 2024-25.

Σαν να ξεφυλλίζεις ένα άλμπουμ με ατμοσφαιρικές φωτογραφίες, η σειρά με τους παλιούς κινηματογράφους της Λισσαβώνας του 20ού αιώνα προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις για την Ευρώπη που πέρασε.