Υπάρχει συγκίνηση διάχυτη στην έκθεση των έργων του Νίκου Χουλιαρά, που εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στην Evripides Art Gallery, στο Κολωνάκι. Είναι μια βουβή γιορτή με την απουσία να ελαφραίνει και να ανοίγει δρόμους και όχι να βαραίνει ούτε να σκιάζει. Κάθε φορά που προσεγγίζει κανείς το έργο του Νίκου Χουλιαρά (1940-2015) στέκεται με δέος μπροστά σε αυτό το ελεύθερο πνεύμα, το τόσο αυθύπαρκτο και ανένταχτο. Οι ζωγραφιές του, ένας κόσμος γεμάτος εικόνες, λέξεις, ήχους. Από κρωξίματα πουλιών και παφλασμούς έως μακρόσυρτους ηπειρώτικους σκοπούς, όλα σμιλεμένα στην ύλη μέσα, χωνεμένα στη γη, ελεύθερα στον άνεμο.
Στην έκθεση με τον ωραίο τίτλο «Οι ζωγραφιές της επόμενης μέρας – Ξαναβλέποντας τη ζωγραφική του» βλέπουμε έργα που ανήκουν στην οικογένεια. Σαν σπονδές είδα αυτά τα έργα, σαν εξορύξεις από ένα θυμικό λανθάνον, αλληλουχίες αφηγήσεων και στάσεων. Επιπλέον, όλα τα έργα είναι ραντισμένα με την αδελφική αγάπη. Ο αδελφός του Νίκου, ο γλύπτης Γιώργος Χουλιαράς, θαλεροί Ηπειρώτες και οι δύο, άνθρωποι της ύλης και του πνεύματος, σάρκα και αέρας, επιμελήθηκε αυτήν την παράθεση των έργων. Είναι σαν να αερίζονται τα οικογενειακά κειμήλια για να γίνουν κοινωνοί ενός νέου κύκλου γνωριμίας, σαν να βγήκαν για να απορροφήσουν νέα πυκνά βλέμματα. Ο Νίκος Χουλιαράς είχε εκείνη την ολιστική προσέγγιση στη δημιουργία, τραγουδοποιός, συγγραφέας, ζωγράφος, πάνω από όλα ένας «ποιητής». Μας άφησε ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο και μια σειρά εικαστικών, πολλά από τα οποία «ενεπίγραφα», ένα σημείο συνάντησης της τέχνης και του σπασμού της ζωής, σε έναν σύνδεσμο αφανή αλλά ακατάλυτο.
«Επιθυμία μου, ψηλαφώντας το έργο του, να τον νιώσω και πάλι κοντά», γράφει στον κατάλογο ο αδελφός του, Γιώργος. «Να τον ξαναδώ μέσα από τη ζωγραφική του (…) επιθυμία μου, δείχνοντάς τα, να νιώσω την παρουσία του στο χώρο. Να τον δω και ’γω και οι φίλοι του παλιοί και νέοι από μια απόσταση πια. Να τον χαρούμε ζωγραφικά». Στα έργα του Νίκου Χουλιαρά επιζεί εκείνο το άχρονο παγανιστικό στοιχείο που τυλίγεται στην πάχνη της λίμνης και ξετυλίγεται σε όνειρα. Παίρνει μορφές, αποκτά κίνηση, ευφραίνεται, αποζητεί το ιερό μέσα στο σάρκινο. Αυτονομείται σε περιδίνηση και νηνεμία.
Είναι μια έκθεση με ένα ορισμένο, ιστορικό βάρος. Εγγράφεται, έτσι, στην πορεία εξωστρέφειας ενός έργου που προϋποθέτει ένα είδος πνευματικού μοναχισμού.
Evripides Art Gallery, Ηρακλείτου 10 και Σκουφά. Εως 16 Μαρτίου.