Από τη ναζιστική Γερμανία στη Νέα Υόρκη τα χρόνια της επιδημίας του έιτζ και από εκεί στη Λατινική Αμερική την ταραχώδη δεκαετία του ’70 με ενδιάμεσους σταθμούς την Ιρλανδία, το Ιράν και το Μάντσεστερ. Μια εβδομάδα πριν από τα εγκαίνια του νέου δεκαώροφου κτιρίου της Τate Modern, η «χρονομηχανή» της λονδρέζικης γκαλερί έχει ήδη αρχίσει να πραγματοποιεί νοητές πτήσεις, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να ανακαλύψει την ιστορία ορισμένων εκ των σημαντικότερων έργων τέχνης του περασμένου αιώνα.
Ενα κλικ στην ιστοσελίδα timemachine.tate.org.uk οδηγεί τους «ταξιδιώτες» σε έναν τόπο μια συγκεκριμένη εποχή της πρόσφατης παγκόσμιας ιστορίας. Αμέσως μετά, στην οθόνη εμφανίζονται πληροφορίες για ένα έργο, που από την επόμενη Παρασκευή θα εκτίθεται στις αίθουσες της νέας Tate Modern, καθώς και για τον δημιουργό του. Βρισκόμαστε, για παράδειγμα, στο 1916 και η τσαρική Ρωσία ζει τις τελευταίες στιγμές της. Ενας Πολωνός ζωγράφος εμπνέεται από τις ιδέες του Μαρξ και τις υποσχέσεις του κομμουνισμού, κόβει τους δεσμούς του με το καλλιτεχνικό κατεστημένο και δημιουργεί ένα νέο είδος γεωμετρικού συμβολισμού. Είναι ο Καζιμίρ Μάλεβιτς, εμπνευστής του κινήματος του Σουπρεματισμού. Ο αφαιρετικός πίνακας του, «Dynamic Suprematism», είναι μεταξύ των πάνω από 300 πολύτιμων «κομματιών», που πλέον θα στεγάζονται στο καινούργιο κτίριο της γκαλερί, χτισμένο στη νότια πλευρά του αρχικού οικοδομήματος σε σχέδια του ελβετικού αρχιτεκτονικού γραφείου Herzog και de Meuron.
Επόμενος σταθμός το Παρίσι, λίγους μήνες μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του ’29. Μετά το κλείσιμο της γκαλερί «Le Centaure», ένας απογοητευμένος Βέλγος καλλιτέχνης επιστρέφει στο σπίτι του, στις Βρυξέλλες, όπου θα ιδρύσει μια διαφημιστική εταιρεία. Κι όμως, ο 31χρονος Ρενέ Μαγκρίτ δεν είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τη ζωγραφική. Τον Μάρτιο του ’31 θα ολοκληρώσει τον απόκοσμο «Ευαγγελισμό» που, παρότι στερείται εμφανούς πλοκής, δημιουργεί στον θεατή την αίσθηση ότι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός έχει μόλις συμβεί, ή πρόκειται να συντελεστεί τις επόμενες στιγμές.
Τρεις από τους δέκα ορόφους της μεγάλης κλίμακας προσθήκης αποτελούνται από εκθεσιακούς χώρους, γεγονός που επιτρέπει στην Tate να παρουσιάζει 60% περισσότερα αντικείμενα από τη μόνιμη συλλογή της. Η ειδικά διαμορφωμένη «σουίτα» με ύψος 5,85 μέτρα δημιουργεί νέα δεδομένα για τη διοργάνωση περιοδικών ή θεματικών εκθέσεων, ενώ μία αίθουσα είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στα παιδιά από πέντε έως δώδεκα ετών. Ακόμα, οι τρεις «δεξαμενές πετρελαίου» στο υπόγειο συνιστούν ιδανικό σκηνικό για εγκαταστάσεις και πειραματικές παραστάσεις. Το σύνολο συμπληρώνουν χώροι αφιερωμένοι στη μάθηση και την έρευνα, αλλά και τρεις όροφοι, όπου οι επισκέπτες μπορούν να χαλαρώσουν απολαμβάνοντας το γεύμα, το ποτό τους ή απλώς την εντυπωσιακή θέα προς τον Τάμεση.
Στο πλαίσιο των πολυαναμενομένων εγκαινίων, η Tate διοργανώνει μία τριήμερη γιορτή από τις 17 έως τις 19 Ιουνίου με εργαστήρια, προβολές στον ανακαινισμένο κινηματογράφο Starr, συναυλίες, περφόρμανς, ομιλίες καλλιτεχνών, παρουσιάσεις από το προσωπικό της γκαλερί, δημιουργικά παιχνίδια για παιδιά, βραδινά events – έκπληξη και πολλές άλλες δράσεις, όλες με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Η διαδρομή της χρονομηχανής ολοκληρώνεται στο μέλλον: Ο «επιβάτης» καλείται να κάνει μία εκτίμηση για το πού θα βρίσκεται και τι θα κάνει σε έναν χρόνο από σήμερα. Η Tate αναλαμβάνει να του στείλει μία υπενθύμιση με email, για να διαπιστώσει κατά πόσο οι προβλέψεις του ήταν ακριβείς. Είναι, φυσικά, ένας έξυπνος και εύκολος τρόπος συλλογής ηλεκτρονικών διευθύνσεων, οι οποίες θα ενταχθούν στη λίστα επαφών της γκαλερί, ωστόσο ποιος μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να «απευθυνθεί» στον μελλοντικό εαυτό του;