H επιστροφή στο εργαστήριο, μετά τη θητεία του ως δασκάλου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ήταν για τον Γιώργο Χουλιαρά το άνοιγμα σε μια νέα ανθοφορία. Αυτές οι «Γλυπτικές αισθήσεις», όπως τιτλοφορεί την έκθεσή του στην Evripides Art Gallery, μοιάζουν με μεταλλικό κήπο, από σίδηρο και ατσάλι, με όλα τα σπέρματα της νέας εποχής, δημιουργίες ελεύθερες, πηγαίες, απόσταγμα στοχασμού πάνω στη δύναμη της ύλης. Ο Γιώργος Χουλιαράς δείχνει να βρίσκεται σε νέα δημιουργική περίοδο, κατασταλαγμένος και φιλοσοφημένος όσο ποτέ, ρηξικέλευθος πάντα μπροστά στις δυνατότητες των υλικών, που τα μετουσιώνει σε «εικαστικά γεγονότα». Σκόρπια υλικά στο εργαστήρι του, σ’ ένα τσουβάλι, έδωσαν το έναυσμα και γέννησαν σταδιακά τα νέα γλυπτά, καθώς ζητούσαν νέα χρήση. «Ηθελα κάτι να κάνω με αυτά και να δείξω και στους νέους γλύπτες τη δυνατότητα ανακύκλωσης των υλικών», λέει ο Γιώργος Χουλιαράς. Στη νέα του έκθεση, τα νέα γλυπτά, τα περισσότερα με άξονα ένα κάθετο μεταλλικό στοιχείο, ορίζουν νέες αναζητήσεις, ανάμεσα στις «φρίζες» από τα ορειχάλκινα μικρογλυπτά του.
Οι τέσσερις εποχές του Γιώργου Χουλιαρά, τέσσερα αυτόνομα γλυπτά που σχηματίζουν μια ξεχωριστή ενότητα, είναι αισθήσεις, περισσότερο ψυχικών τοπίων που τείνουν σε μια εντύπωση στοχαστικής ερμηνείας. Στο γλυπτό «της Ανοιξης», ο κάθετος άξονας οργανώνει ένα «εξαπτέρυγο» με μία πένθιμη αύρα, όπως πένθιμη μπορεί να είναι η ελληνική άνοιξη, με τη «βίαιη εισβολή» της μέσα από την έκρηξη της ανθοφορίας, σαν μοβ επιτάφιος, με λίγο κόκκινο χρώμα του θείου πάθους. Το παγερό στοιχείο «του Χειμώνα» σαν διάτρητο δέντρο από βέργες, τα σαπισμένα φύλλα «του Φθινοπώρου», με έντονη την κλίση προς τη γη, τα νυχτερινά τοπία «του Καλοκαιριού», με ασημένιες λάμψεις της σελήνης στη μαύρη θάλασσα της νύχτας που χρυσίζει. Ενας κόσμος ολόκληρος, βαθύς, ορμητικός από τα έγκατα της γης αναβλύζει στην επιφάνεια με σκληρή ύλη, χωνεμένη στους αιώνες. Ο Γιώργος Χουλιαράς, σαν χειρώνακτας φιλόσοφος, είναι «ποιητής», εργάτης, κατασκευάζει, δουλεύει με τα χέρια, το υλικό ζωντανεύει, αναπνέει μέσα στη σκληρότητά του, παλιώνει, συστρέφεται, λυγάει. Αρχίζει με μια εντύπωση, δένει τις βέργες, φτιάχνει «κλωβούς» φωτισμένους από μέσα, ιδρύει νέες θερμές σχέσεις με σκληρά υλικά. Υπάρχει μια διαδικασία εξόρυξης και ανάταξης. Η αρχή χάνεται σε σπέρματα ιδεών και εκλάμψεις δημιουργίας. Το υλικό οδηγεί, το υλικό τιθασεύεται.
Ο Γιώργος Χουλιαράς παρουσιάζει και τις νέες κατευθύνσεις που παίρνουν καινούργιες ενότητες, όπως με το έργο «Φάρος» (2017), μία δέσμη από ατσάλι, πολύπλοκη, κρυπτική και διάτρητη, που συνομιλεί κατά κάποιον τρόπο πλαγίως και με τον «Εγκλωβισμό» (2014), ένα περιβάλλον από ατσάλινες βέργες γύρω από μία υαλόμαζα, αστραφτερή σαν «θησαυρός». Σαν ανακεφαλαίωση, αναστοχασμός και νέα αφετηρία, η νέα έκθεση του Γιώργου Χουλιαρά είναι και μία μεγάλη έκθεση γλυπτικής στην καρδιά της Αθήνας, από αυτές που σπάνια βλέπουμε. Το δημόσιο βήμα στη γλυπτική είναι πάντα ένα ζητούμενο.
Evripides Art Gallery, Ηρακλείτου 10 και Σκουφά. Εως 24 Φεβρουαρίου.