Ανασκαφή
Και όταν κολυμπάω δεν είμαι μόνη
Κολυμπάω μέσα στην πλησμονή των μελών τους
Μικρό κοπάδι ψάρια που αγγίζονται
η μαμά, ο μπαμπάς (συνομήλικοί μου), η αδελφή μου κι εγώ
διασχίζουμε τα καλοκαίρια.
Ανάμεσα στα άλλα σώματα προσπαθώ να φτάσω
εκείνο του εκλιπόντος, του σφόδρα επιθυμούμενου
Είναι γελοίο να κλαις μες στο νερό
Εδώ βρισκόμαστε κάτω από την αλμυρή κρούστα
του καλοκαιριού όπου όλα είναι ζεστά, πικρά και θολά
Βουτάω το κεφάλι μου βαθιά με μάτια διάπλατα
πρέπει να πάω πιο κοντά, όχι το σώμα, ούτε το πρόσωπο
τα δάχτυλα, τις μικρές πτυχώσεις πάνω στα δάχτυλα
και τώρα, επιτέλους, διακρίνω τις κηλίδες
του αλατιού πάνω στο ηλιοκαμένο δέρμα
μια φλέβα στο λαιμό, μια κατακόκκινη, σαν ψεύτικη
κρεατοελιά κάτω από τη μασχάλη
πράγματα που βλέπεις όταν βουτάς
βαθιά στην αγκαλιά κάποιου
πράγματα που το νερό κρατάει άθικτα
και με την τελευταία ανάσα που μου μένει
αγγίζω τα σγουρά μαλλιά
πριν βγω ξέπνοη στην επιφάνεια
κρατώντας το χέρι του μες στο δικό μου
ζώα δίδυμα που καθρεφτίζουν τις μορφές τους
*Η Κατερίνα Ηλιοπούλου έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης: «Ο κύριος Ταυ» (Μελάνι 2007, βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω»), «Ασυλο» (Μελάνι, 2008), «Το βιβλίο του χώματος» (Μελάνι, 2011), το ποιητικό/φωτογραφικό βιβλίο «Gestus», μαζί με τον Γιάννη Ισιδώρου (Αλφειός / [ΦΡΜΚ], 2014), «Μια φορά κάθε τοπίο και ολότελα» (Μελάνι, 2015) και σε πεζή φόρμα το «Δεν είναι ακόμα» (Μελάνι, 2019). Εχει μεταφράσει στα ελληνικά ποίηση της Σίλβια Πλαθ και του Ουόλτ Ουίτμαν σε συνεργασία με την Ελένη Ηλιοπούλου, καθώς και των Μίνα Λόι, Τεντ Χιουζ, Ρόμπερτ Χας, Αντριάν Καλφοπούλου κ.ά. Δημοσιεύει συχνά κριτικά κείμενα για την ποίηση. Διευθύνει το εξαμηνιαίο περιοδικό ΦΡΜΚ (Φάρμακο) για την ποίηση, την ποιητική και τα εικαστικά.