Ο Παναγιώτης Περιβολάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και μεγάλωσε στην Πάτρα, όπου κατοικεί και εργάζεται ως δικηγόρος από το 2000. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι «Ιστορίες μεταναστών» (εκδόσεις Πόλις, 2020) είναι το πρώτο βιβλίο του.
Ποια βιβλία έχετε αυτό τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το κουρδιστό πουλί» του Χαρούκι Μουρακάμι, και προσπαθώ να αφοσιωθώ στη γοητευτική αποτύπωση της πεζής καθημερινότητας που ο Ιάπωνας συγγραφέας πετυχαίνει να περιγράψει στα βιβλία του. Δίπλα του, το «4321» του Πολ Οστερ περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Γουλιέλμος του Μπάσκερβιλ, παντογνώστης, γλωσσομαθής, φιλομαθής, κριτικό και οξύ πνεύμα, αμφισβητίας και συνάμα βαθιά ανθρώπινος.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Ουμπέρτο Εκο για να μας μαγέψει με την ευρυμάθειά του, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές για να μας μεταφέρει στο μαγικό σύμπαν του, τον Ιούλιο Βερν με τον όρο ότι θα αφήσει τη φαντασία του να οργιάσει και τον Τόμας Πίντσον με την ελπίδα ότι θα εμφανιστεί.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Με αφορμή την «Πατρίδα» του Φερνάντο Αραμπούρου, η ευκολία με την οποία οι φανατικοί αποφασίζουν να καταστρέψουν τον άλλο και ο κόσμος στρέφεται εναντίον του αδιαφορώντας για την αλήθεια.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Μεφίστο» του Κλάους Μαν.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη.
Με ποιο τρόπο ο μετανάστης γίνεται λογοτεχνικός ήρωας, αποφεύγοντας την επικαιρότητα και τη «δημοσιογραφική είδηση»;
Οταν δεν αντιμετωπίζεται ως «μια είδηση» αλλά ως ένας άνθρωπος που έχει να διηγηθεί μια ιστορία ικανή να γκρεμίσει προκαταλήψεις εις βάρος του και να αναδείξει ποιος είναι πραγματικά.
Το ερέθισμα για να γράψετε αυτές τις ιστορίες ήταν όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια ή κάτι πιο προσωπικό;
Και τα δύο. Ηθελα οι ιστορίες αυτές να γίνουν περισσότερο γνωστές και αυτή η επιθυμία συνέπεσε με την όξυνση του προσφυγικού και την εντεύθεν αντίδραση πολλών συμπολιτών και πολιτικών μας, όταν ο πρόσφυγας και ο μετανάστης χαρακτηρίστηκαν ντε φάκτο απειλή για την Ελλάδα.
Βασίζονται σε καταγεγραμμένες μαρτυρίες οι ιστορίες αυτές ή η προφορικότητά τους είναι εξ ολοκλήρου επινοημένη;
Πρόκειται για αληθινές μαρτυρίες πελατών στο δικηγορικό γραφείο μου. Εγώ προσέθεσα μόνο το ύφος της αφήγησης.
500 λέξεις με τον Παναγιώτη Περιβολάρη
1' 48" χρόνος ανάγνωσης
