Η Ερση Σεϊρλή γεννήθηκε στο Πασαλιμάνι, αλλά τα πιο πολλά χρόνια τα έζησε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη. Ασχολήθηκε επίσης με τον κλασικό χορό και ακολούθησε χορευτική και χορογραφική καριέρα. Ο «Γκρίζος κύκνος» είναι το όγδοο βιβλίο της και το μόνο που έχει σχέση με τον χορό.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Στο κρεβάτι υπάρχουν μόνο κατευναστικά αναγνώσματα. Την αλληλογραφία της Μαντάμ ντε Σεβινιέ διαδέχτηκαν τεύχη του Ντόναλντ Ντακ και του Αστερίξ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Μαρσέλ από το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ, γιατί ο τρόπος που αισθανόμαστε τον κόσμο και τα πράγματα συγγενεύει.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Να θυσιάσω τα πλούτη τόσων χρόνων χάριν ενός δείπνου; Πού ξέρω ότι ο χαρακτήρας των αγαπημένων μου συγγραφέων θα ταίριαζε με τον δικό μου; Παρ’ όλα αυτά, θα δια-κινδυνεύσω μια υπόθεση. Με τον Λορεντζάτο, τον Καχτίτση και τον Γονατά ίσως η βραδιά να περνούσε ευχάριστα.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Οσα παίρνει ο άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Η γυναίκα της Ζάκυθος» του Σολωμού και «Η μεταμόρφωση» του Κάφκα.
Ποια είναι τα κοινά στοιχεία του «Γκρίζου κύκνου» με τις προηγούμενες δουλειές σας ως προς το ύφος και τη γλώσσα;
Η νοηματική συμπύκνωση και ο υπαινιγμός. Η ειρωνεία και ο αυτοσαρκασμός. Η αμφισβήτησητων στερεοτύπων και η γλωσσική ευρυθμία.
Πώς οδηγείται η αφηγήτρια στην αυτογνωσία;
Είμαστε ίσοι μπροστά στον θάνατο, όλοι χαμένοι. Το αίσθημα της ματαιότητας βαθαίνει με τα χρόνια. Είχε φτάσει και για την αφηγήτρια ο καιρός να συγχωρήσει τον εαυτό της. Αλλά η ριζική αλλαγή –η ψυχική μετάλλαξη– προήλθε από ένα τυχαίο γεγονός. Μία ερώτηση σε ραδιοφωνική εκπομπή στάθηκε η αφορμή για την αναμόχλευση των παθώνκαι εντέλει την οριστική συμφιλίωση με το παρελθόν της.
Πώς συνδέεται ο χορός με τις ανθρώπινες σχέσεις, τα γεγονότα, την πόλη;
Η αφηγήτρια, αν και υπεραγαπά τη φύση, παραμένει κόρη του άστεως. Η πραγματική Αθήνα θα πάρει τη θέση ενός μυθικού Πειραιά και θα αποτελέσει το θέατρο των ερώτων, των νεανικών της ψευδαισθήσεων και των ώριμων αποφάσεων. Μέχρι που ήρθε η κατάρρευση. Την παρακμή του αστικού κέντρου τη βιώνει ως μέγιστο τραύμα και ως προδοσία. Και έχει δίκιο, αφού ο πληγωμένος αστικός περίγυρος γεννάει τέρατα: ακραίες αντιλήψεις, τρομαγμένους ανθρώπους, αποξένωση. Για να διατηρήσει τη μνήμη ζωντανή, αυτοεξορίζεται.
Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Σκαράκη
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr