Είναι πολλοί και παράξενοι οι δρόμοι που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στη λογοτε χνία. Αρκεί βέβαια να έχει το μεράκι μέσα του. Στην περίπτωση του Δημητρίου Ματσούκα, ο οποίος εξέδωσε ιδίοις αναλώμασι μια πλούσια «Ανθολογία κορεατικής ποίησης», η ενασχόλησή του με την κορεατική λογοτεχνία εδράζεται σε ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός από την οικογενειακή του ζωή, τον θάνατο του μεγάλου του αδελφού, Γεωργίου Ματσούκα, στην Κορέα. Οντας ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού, ο Γ. Ματσούκας υπηρετούσε στο Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα όταν τον Οκτώβριο του 1951 πήρε μέρος στην περίφημη μάχη του «ματωμένου Σκοτς». Στο διάστημα 3-10 Οκτωβρίου 1951, το Tάγμα είχε στο ύψωμα αυτό τις μεγαλύτερες απώλειές του σε μία μόνο μάχη στην Κορέα: 34 νεκρούς και 98 τραυματίες.
Μεταξύ των τεσσάρων πεσόντων αξιωματικών, και ο Γεώργιος Ματσούκας. Ο μικρότερος αδελφός, Δημήτριος, ήταν δεκαοκτώ χρόνων όταν το 1955 κατέφτασε η σορός του αδελφού του στον Πειραιά. Η διά βίου ενασχόλησή του με την Κορέα (την έχει επισκεφθεί πολλές φορές), πάνω απ’ όλα η αγάπη του στη γλώσσα και τη λογοτεχνία, τον οδήγησε σε μια άκρως δημιουργική σχέση με την ποίηση της Κορέας. Η μετάφραση των ποιημάτων είναι βασισμένη βέβαια σε αγγλικές μεταφράσεις, πόσο συχνά όμως βρίσκουμε δεξιοτεχνικά γυρισμένη στα ελληνικά κορεατική ποίηση – διανθισμένη μάλιστα με εισαγωγή, εκτενή σχόλια και σχέδια, κυρίως, πόσο συχνά, ένα τόσο τραυματικό γεγονός, όπως ο πρόωρος, βίαιος θάνατος ενός αδελφού, μπορεί να μετουσιωθεί σε κάτι που να ακτινοβολεί τη θέρμη ενός ανθρώπου που δεν ησυχάζει αλλά ψάχνει και ψάχνεται διαρκώς;
Ξεχωρίζω εντελώς ενδεικτικά το ποίημα «Το τραγούδι της χήρας»: «Είμαι μια γριά χήρα στα εβδομήντα,/ που, υπάκουα, φυλάει ένα άδειο δωμάτιο./ Γνωρίζω το έργο των μεγάλων γυναικών-ποιητών του παρελθόντος./ Ειδικευμένη στις αρχαίες γραφές τελετουργίας.// Οι γείτονες, να παντρευτώ ξανά, με παροτρύνουν,/ νέο να πάρω άντρα, με, χρυσανθέμου πρόσωπο./ Να βάψω τα λευκά μου τα μαλλιά;/ Τις ζάρες μου με πούδρα να καλύψω;/ Τέτοια καμώματα, ντροπή δε θα μου φέρουν;»
Οπως μας πληροφορεί ο ανθολόγος Δημήτριος Ματσούκας, η παραπάνω αλληγορία κόστισε τη ζωή στον ποιητή Γιο-Μονγκ-ιν (1559-1623). «Ο νέος με “χρυσανθέμου πρόσωπο” ήταν ο νέος βασιλιάς Ιντζο (1623-1649). Οταν ο τελευταίος εκθρόνισε τον Κουάνγκ Χαεγκούν, οι φίλοι του ποιητή τον παρότρυναν να διακηρύξει την αφοσίωσή του στο νέο καθεστώς. Το ανωτέρω ποίημα αποτέλεσε την επίσημη διακήρυξη αυτής της άρνησης».