Στις 15 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί από την Taschen η πληρέστερη έκδοση για τον Τσάρλι Τσάπλιν. Με 900 σελίδες και τιμή προσφοράς από την Amazon στα 128 δολάρια, το «The Charlie Chaplin Archives», σε επιμέλεια Paul Duncan, είναι ένα πανόραμα εικόνας και πληροφορίας. Το πλεονέκτημα της έκδοσης είναι αυτό που δηλώνει ο τίτλος. Η πρόσβαση, χωρίς περιορισμό, στα αρχεία Τσάπλιν έδωσε τη δυνατότητα μιας νέας προσέγγισης και άνοιξε τον δρόμο για την προβολή ενός πλούσιου φωτογραφικού υλικού που ποτέ πριν δεν έχει παρουσιαστεί συνδυαστικά. Ο Τσάπλιν ήταν, ως γνωστόν, ένας άνθρωπος με πολύ σαφείς στόχους και σκληρές επιλογές. Δεν υπήρχε τίποτε το αγαθό πίσω από τη μετεωρική άνοδο του φτωχού και ευφυέστατου Βρετανού που έγινε η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα στην πρώτη εποχή του Χόλιγουντ, ήδη από το 1914.
Η έκδοση αυτή, που αξιοποιεί ακόμη και κείμενα και σημειώσεις του ίδιου του Τσάπλιν, πέραν από συνεντεύξεις, δημοσιεύματα και πλήθος εικόνων, έρχεται σε μία εποχή που τείνει να επισκέπτεται με ανανεωμένο ενδιαφέρον τις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς στα δικά μας χρόνια πολλά ορόσημα εκείνης της εποχής συμπληρώνουν επέτειο εκατονταετηρίδας. Ο Τσάπλιν, π.χ., πριν από 100 χρόνια βρισκόταν σε τροχιά ανόδου και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Το απόγειο το φθάνει το 1915-17, όταν είχε συμπρωταγωνίστρια την Edna Purviance, και μένει στην ιστορία, διεθνώς, με το The Kid (1921). O Τσάπλιν δεν βάδιζε φυσικά τυχαία. Είχε πλήρη έλεγχο των οικονομικών και των στρατηγικών επιλογών του, και ο χαρακτήρας του φαίνεται θαυμάσια και ανάγλυφα στο σχετικά πρόσφατο βιβλίο του σπουδαίου Πίτερ Ακρόιντ («Charlie Chaplin: A brief life»). Η διάσημη και δημοφιλής στη δεκαετία του 1960 αυτοβιογραφία του Τσάπλιν, μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες, αν και απολαυστική ως ανάγνωσμα, ήταν το αποτέλεσμα μίας κατασκευής.
Στην έκδοση της Taschen δεν υπάρχει τόσο έμφαση στις ψυχολογικές και κοινωνικές παραμέτρους αλλά στην παρουσίαση των πολλών κέντρων παραγωγής, εξουσίας και ανταγωνισμού γύρω από τον Τσάπλιν στα στούντιο και έξω από αυτά. Από την αρχή της καριέρας του έως τη δεκαετία του 1930 με την κοινωνική ματιά του, με μία δική του μαρξιστική οπτική, στους «Μοντέρνους Καιρούς» (1936) και στη σάτιρα που έκανε στον Χίτλερ («Ο μεγάλος δικτάτωρ»), ο Τσάπλιν ανανέωνε διαρκώς την εικόνα του. Στις δύο τελευταίες ταινίες, η συνεργασία του με την Πολέτ Γκοντάρ ξαναφέρνει δίπλα του, ως εντυπωσιακό κοντράστ, μια λαμπερή γυναίκα. Ακόμη, όμως, και μετά τον πόλεμο όταν κατηγορήθηκε για αντιαμερικανισμό και έφυγε για την Ελβετία, ο Τσάπλιν ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίον ποτέ δεν ήξερες ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα του.
Οσο μεγαλώνει ο χρόνος που μας χωρίζει από την εποχή του, διευρύνεται το ενδιαφέρον για πιο σύνθετες προσεγγίσεις στην πρώτη περίοδο του Χόλιγουντ, το οποίο ο Τσάρλι Τσάπλιν μαζί με μερικούς ακόμη αστέρες του βωβού κινηματογράφου, όπως η Μέρι Πίκφορντ, ο Ροδόλφος Βαλεντίνος και πολλοί ακόμη, απογείωσαν διεθνώς ως οικουμενική ψυχαγωγία.