Θραύσματα αστικού λόγου

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αναρωτιέμαι πολλές φορές τι μορφή θα μπορούσε να έχει ο λογοτεχνικός λόγος που θα τον ονομάζαμε urban, αστικό. Σχεδόν ως διά μαγείας, μου λύθηκε η απορία όταν έφτασε στα χέρια μου το «La folie» του Θάνου Σταθόπουλου (εκδ. Ικαρος 2015). Καταχρηστικά ίσως, αμέσως σκέφτηκα ότι η αστική γραφή θα μπορούσε να συνοψιστεί σε σπαράγματα καθημερινότητας, σε ημερολογιακές καταγραφές και σε ακαριαίες σκέψεις, που οι γραφιάδες, εκόντες άκοντες, έχουν την ικανότητα να σημειώνουν μ’ έναν τρόπο συνήθως λοξό.

Ο Θάνος Σταθόπουλος, όπως και στα περισσότερα βιβλία του, καταθέτει πεζόμορφα κείμενα, τα οποία δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν απ’ ό,τι ονομάζουμε ποίηση. Ισως δεν έχει σημασία αυτή η παρατήρηση, ειδικά αν έχουμε κατά νου ότι ο λόγος της λογοτεχνίας είναι ένας, κοινός, παγκόσμιος και διαπερνά τα είδη. Σχετική συζήτηση, εξάλλου, έχει ξεκινήσει μετά τη βράβευση της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 2015. Και ταυτόχρονα, τι άλλο είναι η πόλη από μια προσωπική αφήγηση, από μια εμπειρία;

Ο Σταθόπουλος είναι ένας flaneur της Αθήνας (ή όποιας πόλης), των ανθρώπων, των σωμάτων κυρίως, των βιβλίων και των ορίων. Προφανώς δεν είναι αθηναιογράφος, ωστόσο ποιος μπορεί να μη σκεφτεί το παλλόμενο σώμα της πόλης –και των κατοίκων της– διαβάζοντας τα θραύσματα προσωπικής μυθολογίας που συμμαζεύει ο συγγραφέας; Πώς μπορεί, άραγε, ν’ αποφευχθεί η σκέψη ότι η γραφή, εν προκειμένω, είναι «υποκατάστατο» του έρωτα, της διασπασμένης αστικής ζωής, της κυριαρχούσας συνθήκης της μοναξιάς, της τρέλας και της ομορφιάς ― όπως κι αν τις ορίζουμε τελικά;

Το «La folie» είναι μια επίσκεψη στην Αθήνα των αναγκεμένων, αλλά ανυποχώρητα αυτόνομων· είναι ένας οδηγός επιβίωσης (και διαδοχής θανάτου και ανάστασης) μέσα σε μια πόλη που σκεπάζεται από το αγκομαχητό και τον ιδρώτα των ανθρώπων της. «Η μελαγχολία μου στην εκφορά» λέει ο Σταθόπουλος, και συνοψίζει τη σύγχρονη αστική ύπαρξη. Και δείχνει να την αγαπά, ακόμη κι όταν μοιάζει ο λογοτεχνικός μισανθρωπισμός του να κατακλύζει τις σελίδες.

Ποιος είπε, άλλωστε, ότι οι επιμέρους μοναξιές των πόλεων δεν δημιουργούν, στο τέλος, ένα μοναχικό κοινόβιο;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή