Γεννήθηκε το 1961. Είναι και μπόλικα τα έτη. Τι να πρωτοσημειώσεις; Είχε σταθμούς, αφίξεις, αναχωρήσεις… Οι τελευταίες πονάνε. Είχε σημαντικούς, αγαπημένους, ακριβούς. Είχε έρωτες βαρβάτους και ανεμοέρωτες. Είχε τον έναν. Παιδιά, εγγόνια. Επαγγελματικά, είχε πολλά, πολλά χρονογραφήματα. Γεννήθηκε, βλέπεις, με το κουσούρι της παρατηρητικότητας και της καταγραφής. Χρονογραφήματα στους «4 Τροχούς», στις «Εικόνες», στον «Ταχυδρόμο», στο protagon.gr ως ιδρυτικό μέλος. Είχε σπουδή στην Ιστορία της Τέχνης. Είχε το πρώτο της βιβλίο, «Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο». Εχει το δεύτερό της, εγκαινιάζοντας τη συνεργασία της με τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
«Δεν πέθανα εγκαίρως». Το τελευταίο μου βιβλίο-βιογραφία του Κ. Τσόκλη. Οταν το παραδίδεις στην αγορά, περιέργως τελειώνει για σένα. Αλλά παραμένει δίπλα στο κρεβάτι μου για καιρό. «Εθιμα ταφής» της Χάνα Κεντ. Ποιήματα του Καβάφη ιδίως για το «Δεύτερη Οδύσσεια», το «Μύρης Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ.», το «Νόησις». Ποίηση «Μακρύς χωρισμός» του Α. Αλεξανδρίδη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Μάτση Χατζηλαζάρου. Μα δεν είναι ηρωίδα λογοτεχνίας θα μου πεις. Στο δικό μου μυαλό είναι. Οπως αποτυπώνεται η σχέση της με τον Ανδ. Εμπειρίκο. Για εκείνο το «σε γιασεμί». Μόνο ηρωίδα λογοτεχνίας μπορούσε να το σκεφτεί πριν το κάνει ποίηση.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Δείπνο με τον Ευ. Τριβιζά. Ξέρουν τα παιδιά καλύτερα από μας. Και εγώ εμπιστεύομαι την αλήθεια που ξεσκάβουν με απέραντη ευκολία. Αφού είναι γι’ αυτά καλή παρέα…
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Οι θυμοί από βιβλία είναι ωραίοι ως θυμοί. Πόσο δα θα κρατήσουν;
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
«Γράμματα από το Παρίσι στον Ανδρέα Εμπειρίκο». Ακόμα και για το γεγονός ότι υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που εκδίδουν τέτοια βιβλία. Και υπάρχουν αναγνώστες…
Η τεκμηριωτική γραφή που συνομιλεί με τη λογοτεχνία επιβραβεύτηκε πρόσφατα από τη Σουηδική Ακαδημία. Πιστεύεις ότι αυτή η μορφή λογοτεχνίας κερδίζει έδαφος;
Φωτιές ερωτηματικών που άναψε η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς! Ερωτηματικά. Οπως κάποτε για τη φωτογραφία. Είναι τέχνη η φωτογραφία; Εν μέρει «φωτογραφία». Θέλω ακόμα χρόνο να περιεργαστώ. Ενδιαφέροντα τα ερωτηματικά. Κι αν ανατέλλει η επόμενη μέρα λογοτεχνίας; Ετσι με τη μια να κλείσω παράθυρα… Η γραφή είναι ιερό πράγμα. Οπως…
Τι κρατάς από τη δική σου εμπειρία μιας γραφής που είχε απέναντί της τον πραγματικό ήρωα, τον Κώστα Τσόκλη;
Κρατάω ένα μαγευτικό ταξίδι. Κρατάω την ιδιαιτερότητά μας όταν συναντιόμαστε με τους «μεγάλους». Πιο εύκολα κατασκοπεύουμε από την κλειδαρότρυπά τους παρά όταν μας ανοίγουν διάπλατα την πόρτα τους. Εζησα τη «σκλαβιά» της ελευθερίας στο πετσί μου.
Πόσα «γραμμάρια» δημοσιογραφικής και πόσα λογοτεχνικής γραφής έβαλες στο βιβλίο;
Ο πιο εύκολος τρόπος να μπερδέψεις το βήμα σου είναι όταν κοιτάς τα πόδια σου ενώ περπατάς. Ασε με ήσυχη με τα γραμμάρια και τις δοσολογίες!…