Αναρχία. Χάος. Σαπούνι. Με λίγα λόγια «Fight Club». Κάπου εδώ, βέβαια, παραβαίνουμε τον πρώτο και τον δεύτερο κανόνα («απαγορεύεται να μιλάς για το Fight Club»), όμως έχουμε καλό λόγο, μια και κρατάμε στα χέρια μας το graphic novel, το οποίο αποτελεί συνέχεια του εμβληματικού μυθιστορήματος –και της ακόμη πιο εμβληματικής ταινίας– του Τσακ Παλάνιουκ, που σημάδεψε μία τουλάχιστον γενιά, αναδεικνύοντας θέματα ταμπού για την τότε δυτική κοινωνία. Να τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά.
Το 1999 ο Ντέιβιντ Φίντσερ μεταφέρει με ιδιοφυή τρόπο το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Εντουαρτ Νόρτον, τον Μπραντ Πιτ και την Ελενα Μπόναμ Κάρτερ. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, η σκηνοθεσία του Φίντσερ καταιγιστική, το μουσικό σκορ αξέχαστο. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το σενάριο, γεμάτο με ατάκες και διαλόγους που πέρασαν κατευθείαν στην ποπ κουλτούρα και χαράχτηκαν ανεξίτηλα στο μυαλό χιλιάδων ανθρώπων, κάπου δίπλα σε εκείνους του «American Beauty» και του «Trainspotting». Και μπορεί στα Οσκαρ του 2000 να αγνοήθηκε επιδεικτικά, ωστόσο το φιλμ σήμερα θεωρείται (από ειδικούς και μη) αριστούργημα και ένα από τα κορυφαία της τελευταίας εικοσαετίας.
Σύγχρονος κώδικας
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Τσακ Παλάνιουκ αποφασίζει να κυκλοφορήσει τη συνέχεια της ιστορίας του Τάιλερ Ντέρντεν και των λοιπών χαρακτήρων – πολλοί είπαν ότι το έκανε απλώς για τα χρήματα, όμως αυτό κατά τη γνώμη μας λίγη σημασία έχει. Εκείνο που παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον είναι πως αντί να γράψει ένα ακόμη μυθιστόρημα, αυτός επιλέγει ένα διαφορετικό κώδικα: αυτόν του graphic novel.
Ενα νέο μέσο λοιπόν, για έναν νέο κόσμο. Αλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το «Fight Club», παρόλο τον καλτ χαρακτήρα του, ήταν ένα έργο με εκπληκτική κοινωνική οξυδέρκεια. Γραμμένο το 1996, περιγράφει με ωμό τρόπο την παρακμιακή τάση του σύγχρονου δυτικού κόσμου, απογυμνώνοντας ζητήματα όπως ο καταναλωτισμός, ο κοινωνικός κομφορμισμός και τα δεινά της παγκοσμιοποίησης. Το σίκουελ συνεπώς θα ταίριαζε να είναι βγαλμένο κατευθείαν από το σήμερα, για να μην πούμε από το… αύριο. «Το σημερινό κοινό που απευθύνεται το “Fight Club” και ειδικά οι νεότεροι, είναι ταυτισμένο με την ιδέα της εικόνας, η οποία κυριαρχεί παντού στη ζωή του. Από αυτή την άποψη, είναι έξυπνο από μέρους του συγγραφέα, να κυκλοφορήσει τη συνέχεια της ιστορίας σε αυτή τη μορφή αφού έτσι απευθύνεται και σε κόσμο, ο οποίος δεν θα διάβαζε ποτέ το βιβλίο» μας λέει ο κ. Νίκος Χατζόπουλος, επικεφαλής των εκδόσεων «Οξύ», οι οποίες κυκλοφορούν την ελληνική μετάφραση του νέου graphic novel. Αυτή μάλιστα, σε αντίθεση με τη συνήθη για τη χώρα μας πρακτική του συνολικού τόμου, θα κυκλοφορήσει κανονικά σε δέκα μηνιαία τεύχη, ακριβώς όπως γίνεται και με το αμερικανικό πρωτότυπο.
Τι περιλαμβάνει όμως το καινούργιο «Fight Club»; Σπεύδοντας να προμηθευτούμε το τεύχος #0 (πρόκειται για ένα μικρό teaser που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με τα προηγούμενα) αλλά έχοντας προλάβει να ρίξουμε και μια ματιά στο πρώτο μέρος της κανονικής ιστορίας -ο κ. Χατζόπουλος μας βοήθησε σε αυτό- θα λέγαμε πως το πράγμα έχει… ενδιαφέρον. Ο Παλάνιουκ, μαζί με τον διάσημο σχεδιαστή κόμικς Κάμερον Στιούαρτ, πιάνει το νήμα της ιστορίας του αφηγητή μας (ο χαρακτήρας του Ε. Νόρτον στην ταινία) δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου μέρους κι ενώ εκείνος είναι πια παντρεμένος με τη Μάρλα Σίνγκερ. «Ελεγχόμενος» χάρη στα χάπια που του χορηγούνται αφειδώς, ο πρωταγωνιστής ζει μια συνηθισμένη ζωή, με τη δουλειά, τη σύζυγο και το παιδί του. Ωστόσο, η Μάρλα αρχίζει να νοσταλγεί το παλιό alter ego του, τον θρυλικό δηλαδή Τάιλερ Ντέρντεν και όπως καταλαβαίνετε το πράγμα δεν θα αργήσει να πάρει άγρια τροπή…
Η πραγματική πρόκληση σχετικά το «Fight Club 2» είναι αν αυτό μπορεί να πιάσει τον παλμό του σήμερα. Η Αμερική αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, άλλαξε άρδην ύστερα από την 11η Σεπτεμβρίου, για να διαμορφωθεί ξανά μετά την πρόσφατη οικονομική κρίση· είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα λειτουργήσουν οι ήρωες του Παλάνιουκ, μέσα σε αυτό το καινούργιο περιβάλλον.
Το πρώτο δείγμα, πάντως, μοιάζει γνήσια «φαϊτκλαμπικό»: σε ένα καρέ ο αφηγητής λέει στη Μάρλα «Σ’ αγαπώ». Εκείνη απαντά «Πάρε το χάπι σου». Τον «δρόμο» πάντως για το πώς θα έμοιαζε ένα σύγχρονο «Fight Club» έδειξε το «Mr. Robot», η καλύτερη μάλλον τηλεοπτική σειρά του περασμένου καλοκαιριού, η οποία αποτίει φόρο τιμής στο έργο των Παλάνιουκ και Φίντσερ, ενώ παράλληλα μεταφέρει τον Τάιλερ Ντέρντεν στον κόσμο της σύγχρονης τεχνολογίας και των χάκερ.
Την αποκλειστική διάθεση της πρώτης έκδοσης του «Fight Club 2» έχει το Public. Στα υποκαταστήματά του μπορεί κανείς να βρει το τεύχος #0, ενώ το τεύχος #1 θα έχει επίσης κυκλοφορήσει μέχρι τις 20 Νοεμβρίου.