Το ότι κατάφεραν να χορέψουν οι χορευτές και μείναμε να παρακολουθήσουμε την παράσταση του «Σπάρτακου» στο Ηρώδειο (9/9) εμείς οι θεατές ύστερα από ώρες πυκνής βροχής, αποδεικνύει δύο πράγματα: οι χορευτές ήταν σούπερ επαγγελματίες και οι θεατές στερημένοι της ευγενικής τέχνης του μπαλέτου εδώ και πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια τα τελευταία 10 χρόνια το Φεστιβάλ προσέφερε μόνο μία «Λίμνη των κύκνων» με το Μπαλέτο Μαριίνσκι της Αγ. Πετρούπολης.
Το Grigorovich Ballet Theatre of Russia είναι παλαιότερος επισκέπτης του Μπάντμιντον. Αποτελείται από ένα μείγμα μέτριων χορευτών για το σύνολο και φερέλπιδες, φιλόδοξους σολίστ που επί του παρόντος μάλλον δοκιμάζονται για ένα απώτερο, πιθανόν λαμπρό, μέλλον. Ο ίδιος ο Γκριγκορόβιτς, ξεκινώντας από τα τότε Μπαλέτα Κίροφ στο Λένινγκραντ με εξωφρενικές για τα τέλη της δεκαετίας του ’50 -αρχές του ’60- επιτυχίες, κατέληξε διευθυντής του Μπαλέτου Μπολσόι στη Μόσχα. Σύντομα έγινε ο απόλυτος τσάρος του χορευτικού οργανισμού. Εξαίρετος κλασικιστής, προωθητής του αθλητικού αρσενικού χορού, πέτυχε να οδηγήσει τρομερούς χορευτές στην αποθέωση της τεχνικής υπέρβασης. Πουθενά αλλού αυτό δεν έγινε πιο αντιληπτό απ’ όσο στον «Σπάρτακο», με την ενθουσιώδη υστερο-ρομαντική μουσική του Χατσατουριάν (1968). Οσοι από μας παρακολουθήσαμε, με κομμένη την ανάσα, την παράσταση στο Ηρώδειο (1977), μελαγχολήσαμε τώρα. Αστέρια σαν τα τότε δεν υπάρχουν σήμερα διεθνώς. Το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών πάλεψε με τις μνήμες μας. Δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να μένουμε σε αλησμόνητες παρελθούσες ερμηνείες, όμως τι να κάνουμε, επιστρέφουν.
Ο νεαρός Ντένις Ρόντκιν υπόσχεται πολλά και κάπου ανταποκρίθηκε ως Σπάρτακος. Ο άλλο τόσο νέος Αλεξάντερ Βολτσκόφ πάλεψε με τον πολύ πιο δύσκολο εκφραστικά ρόλο του Κράσου και «τα χρειάστηκε». Τόσο νέος και ευάλωτος. Τα ανοίγματα της Μαρίας Βινογκράντοβα (Φρυγία) θα τα ζήλευε η Σιλβί Γκιγέμ – πριν από 15 χρόνια. Τελευταία, αλλά πρώτη, η Εκατερίνα Σιπούλινα (Αίγινα) θύμισε παλιό Μπολσόι. Ας ξεχάσουμε το corps de ballet των ανδρών, ήταν μέτριο και ανάξιο κριτικής. Τα πλήθη, τιμώντας τα ακριβά εισιτήριά τους στις υγρές κερκίδες επευφήμησαν, για ώρα πολλή, τους χορευτές. Η ορχήστρα ήταν υπέροχη!