«Παιδιά, πολλά παιδιά. Μα ποιος τα κάλεσε αυτά τα παιδιά εδώ;». «Εσείς, κύριε Δήμαρχε». «Εγώ; Τότε πολύ καλά έκανα», λέει ο Δήμαρχος Χρήστος Σουγάρης και ακούγονται τα πρώτα γέλια από το κοινό. Κάπως έτσι ξεκινάει η τρυφερή παιδική παράσταση «Ευτυχισμένος πρίγκιπας» του Οσκαρ Ουάιλντ που σκηνοθετεί ο Αρης Τρουπάκης στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και τα μάτια γουρλώνουν όταν οι μικροί θεατές αντικρίζουν το χρυσαφένιο άγαλμα με τα σμαραγδένια μάτια (Στάθης Κόικας) να στέκει στο βάθρο του. Το ζωντανό αλλά ακίνητο άγαλμα επιτηρεί την πόλη, την πραγματική ζωή χωρίς τα φίλτρα του ξέγνοιαστου Σαν Σουσί, σε ένα σκηνικό που επιμελήθηκε –όπως και τα επιτυχημένα κοστούμια– ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης και για τους μεγάλους μοιάζει αστικό αλλά στους μικρούς θυμίζει παιδική χαρά γεμάτη μεταλλικούς δοκούς για σκαρφάλωμα και παιχνίδια. Σαν αυτά που παίζουν τα χελιδόνια στην πτήση προς Αίγυπτο με τη «Χελιδόνια Airlines» εκτός από ένα που μένει πίσω για τα μάτια μιας γοητευτικής Καλαμιάς. «Καλαμιά εσύ, μόνος εγώ. Να γίνουμε καλαδυό;», λέει ο Νίκος Καρδώνης (Χελιδόνι) και αυτήν τη φορά είναι οι ενήλικες που γελούν. Η ράφτρα, ο συγγραφέας, το κορίτσι με τα σπίρτα δέχονται τους πολύτιμους λίθους και τα χρυσά κομμάτια από τη στολή του Πρίγκιπα και το Χελιδόνι αναλαμβάνει τη μεταφορά των δώρων σε μια αποστολή αυτοθυσίας, αν και ο συγγραφέας δεν παραλείπει να πει στα παιδιά ότι τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Ωστόσο, η καλοσύνη ανταμείβεται. Ο γρήγορος ρυθμός, οι γρήγορες εναλλαγές στα σκηνικά, τα κοστούμια και τους φωτισμούς (Α. Αναστασίου), η ζωντανή μουσική στη σκηνή (Α. Κωτσόπουλος, Ν. Καρύδης), το προσεγμένο χιούμορ και οι ωραίες ερμηνείες συνθέτουν μια ποιοτική παράσταση που σέβεται τους μικρούς και τους μεγάλους θεατές.
«Ευτυχισμένος πρίγκιπας», Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή, έως 9/4/2017.