«Στο Πλανητάριο θα έπρεπε να δείχνουν ‘αυτό’», στέναξε μια κυρία στο τέλος της παράστασης «Γαλαξίας» και μέσα στα θυελλώδη χειροκροτήματα και τα απαραίτητα πια … σφυρίγματα και ξεφωνητά.
Γιατί εδώ, προφανώς, έχουμε ένα σούπερσταρ, που απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη νιότη. Του Αντώνη Φωνιαδάκη, διευθύνοντα του Μπαλέτου της Ε.Λ.Σ. Του ‘Μπαλέτου’; Μπα! Έχουμε κάτι κοινό με τον Αντώνη, ανακαλύπτω στο κατατοπιστικό του σημείωμα στο έντυπο πρόγραμμα της χοροθεατρικής (;) παράστασης «Γαλαξίας» (κτίριο Rex, Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» του Εθνικού Θεάτρου, 3/11).
Μας αρέσει και στους δύο η Επιστημονική Φαντασία. Στο απώτερο παρελθόν έχω μεταφράσει και πολλά σχετικά βιβλία. Βέβαια, αν είχα να συστήσω την πιθανότητα να δει κανείς μία ταινία σχετικά με τον «Γαλαξία», θα πρότεινα την «Φαντασία» του Ντίσνεϊ (1940). Το κομμάτι «Η Ιεροτελεστία της Άνοιξης» του Στραβίνσκι απεικονίζει τη γέννεση του σύμπαντος και εν κατακλείδι της γης. Ακόμη, την ταινία «2001, Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλει Κιούμπρικ (1968). Στην προκειμένη περίπτωση είχαμε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρωτιά: τη συνεργασία των 2 Κρατικών μας Σκηνών (του Εθνικού Θεάτρου και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής) σε μία υπερπαραγωγή, όπως τους αξίζει.
Και οι δύο καλλιτεχνικοί διευθυντές εξάλλου υμνούν προκαταβολικά την ‘επιτυχία’ του γεγονότος, περισσότερο σαν ‘γεγονός’ αυτό καθεαυτό παρά από το αποτέλεσμά του, που φυσικά δεν γνώριζαν, όταν έγραφαν τα εισαγωγικά σημειώματά τους στο σκοτεινόχρωμο πλην αισθητικής προτάσεως έντυπο πρόγραμμα. Όλα εδώ είναι μαύρα και γκρι με κάποια λευκά ονόματα ή λέξεις, όπως «Θεογονία», «στιγμή μηδέν», «Χάος», «Βαβέλ», κ.λπ. Όλα αυτά τα διαβάζω εκ των υστέρων σπίτι μου, ποτέ δε διαβάζω προκαταβολικά τα… κατατοπιστικά σημειώματα των εντύπων προγραμμάτων των παραστάσεων. Που αποζητούν να σε προκαταλάβουν. Αλλά τα σχετικά στο επόμενο.