Εν μέσω κρίσης και με δυσοίωνες τις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικονομίας και έπειτα από καθυστέρηση οκτώ ετών, επιτέλους το αναμενόμενο νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου ανοίγει τις πύλες του. Και αυτό συμβαίνει ενώ στη Γερμανία και στη Γαλλία έχει επιβληθεί lockdown, αν και όχι γενικευμένα, και η αύξηση των κρουσμάτων του ιού έχει ανακόψει τη ζήτηση για ταξίδια. Τα πατώματα έχουν γυαλιστεί, τα σημεία έκδοσης εισιτηρίων είναι έτοιμα και τα καταστήματα γεμάτα στο αεροδρόμιο «Βίλι Μπραντ», όπως επισήμως ονομάζεται, το οποίο θα διεκπεραιώσει τις πρώτες πτήσεις σήμερα, δεδομένου ότι θα προσγειωθούν εκεί αεροσκάφη των Lufthansa και easyJet. Βέβαια, η τωρινή του μορφή απέχει από τον αρχικό σχεδιασμό. Το ό,τι προς το παρόν δεν ανοίγει ένας δεύτερος τερματικός σταθμός σαφώς και σχετίζεται με τον κορωνοϊό. «Εν μέσω κρίσης κανένας δεν κτίζει νέο αεροδρόμιο, αλλά ίσως αυτή ακριβώς η συγκυρία να αποτελεί και την ευκαιρία του αεροδρομίου. Ξεκινάει απλά και ομαλά, δίνοντας την ευκαιρία στις αρμόδιες αρχές να ελέγξουν πως όλα κυλούν όπως πρέπει», παρατηρεί ο αναλυτής αερομεταφορών με έδρα το Αμβούργο, Κορντ Σέλενμπεργκ.
Για το ιστορικό του αεροδρομίου έχουν να ειπωθούν πολλά, μιας και κλόνισε τη φήμη των Γερμανών για την ακρίβεια και τη μηχανολογική αρτιότητά τους. Αν και τα κατασκευαστικά έργα ξεκίνησαν το 2006 και είχε προγραμματισθεί να εγκαινιασθεί το «Βίλι Μπραντ» τον Ιούνιο του 2012, τελικώς όλη η διαδικασία αναβλήθηκε μόλις εβδομάδες ενωρίτερα, ενώ τα φορτηγά του αεροδρομίου ήταν έτοιμα και τα εισιτήρια των τότε ταξιδίων είχαν εκδοθεί. Σε πρώτη φάση οι Αρχές απέδωσαν την αναβολή σε θέμα πυρασφάλειας και δήλωσαν πως όλα θα διευθετηθούν μέσα σε λίγους μήνες. Σταδιακά, όμως, ήρθαν στο φως και άλλα σοβαρότερα προβλήματα στον σχεδιασμό του και τελικώς τα χρόνια μετά το 2012 η μία αναβολή ακολουθούσε την άλλη, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg. Μπορούμε να αναφέρουμε μεταξύ των προβλημάτων που ανέκυψαν, τις ελαττωματικές αυτόματες πόρτες χωρίς ηλεκτρισμό, τους πολύ κοντούς ανελκυστήρες και το σύστημα αφαίρεσης καπνού, που ήταν πολύ περίπλοκο και αναποτελεσματικό.
Το κόστος κατασκευής του αεροδρομίου υπερτριπλασιάστηκε, φθάνοντας τα 6 δισ. ευρώ και πλέον. Η καθυστέρηση έπληξε τις γειτονικές επιχειρήσεις και τις αεροπορικές εταιρείες Lufthansa και Air Berlin. Εν τω μεταξύ, σε διάστημα μικρότερο της καθυστέρησης του Βερολίνου, Πεκίνο και Κωνσταντινούπολη κατασκεύασαν δύο σαφώς μεγαλύτερα αεροδρόμια. Πλέον, όμως, το Βερολίνο χρειαζόταν απελπισμένα σύγχρονο αεροδρόμιο ως η πρωτεύουσα της χώρας, αλλά και ως ο τρίτος δημοφιλέστερος ευρωπαϊκός προορισμός.
Το –παλιό της δεκαετίας του 1970– αεροδρόμιο Τέγκελ του πρώην δυτικού Βερολίνου, που πολλοί Βερολινέζοι αγαπούν λόγω της κεντρικής του τοποθεσίας και του οκτάγωνου σχήματος του βασικού τερματικού σταθμού, θα κλείσει. Το αεροδρόμιο Σόνεφελντ, του πρώην ανατολικού τμήματος της πόλης, πλησίον του «Βίλι Μπραντ», θα επιβιώσει ως ο αυτοσχέδιος τερματικός σταθμός νούμερο πέντε. Το νέο αεροδρόμιο, 25 χλμ. νοτιοανατολικά της Πύλης του Βραδεμβούργου, θα υποδέχεται σχεδόν 40 εκατ. επιβάτες ετησίως, θα διαθέτει 118 σημεία ελέγχου εισιτηρίων και δεκάδες καταστήματα και εστιατόρια, ενώ ο υπόγειος σιδηρόδρομος θα μεταφέρει το κοινό από εκεί στο κέντρο της πόλης σε λιγότερο από μισή ώρα.