Υψηλό είναι το τίμημα της σωματικής αδράνειας για την παγκόσμια οικονομία, καθώς αυξάνει αφενός το κόστος, αφετέρου τη συχνότητα με την οποία εμφανίζονται οι ασθένειες. Τα σχετικά αναφέρονται σε έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με αυτό το θέμα. Ειδικότερα, σε ετήσια βάση το κόστος της σωματικής αδράνειας εκτιμάται στα 27,4 δισ. δολάρια, ενώ προβλέπεται ότι μέχρι το 2030 θα εμφανιστούν 500 εκατομμύρια νέα περιστατικά σωματικών και ψυχικών ασθενειών, οι οποίες δεν μεταδίδονται και θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί, όπως αναφέρουν το moneyreview.gr και το Bloomberg. Τα άμεσα κόστη προέρχονται ιδίως από τις περιπτώσεις κατάθλιψης, άνοιας και υπέρτασης, οι οποίες σωρευτικά αποτελούν περίπου το 70% του συνόλου. «Ακόμη περισσότερες χώρες θα πρέπει να ενισχύσουν την εφαρμογή πολιτικών τέτοιων, ώστε να δοθούν κίνητρα στους ανθρώπους για να είναι πιο ενεργοί, να περπατούν, να κάνουν ποδήλατο, διάφορα σπορ ή άλλο είδος σωματικής άσκησης», δήλωσε χαρακτηριστικά ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους.
«Τα απορρέοντα οφέλη είναι μεγάλα, όχι μόνο για τη σωματική και την ψυχική υγεία των ανθρώπων, αλλά και για τις κοινωνίες, το περιβάλλον και τις οικονομίες». Σύμφωνα με την έκθεση του ΠΟΥ, οι προβληματισμοί σχετικά με την παχυσαρκία, την κακή διατροφή και την έλλειψη άσκησης έχουν αυξηθεί σημαντικά, επειδή το 81% των εφήβων και το 27% των ενηλίκων αδυνατούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες για τα επίπεδα άσκησης και τις αντίστοιχες δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Σημειώνεται ότι κατά τον ΠΟΥ, η αδράνεια ισοδυναμεί με λιγότερο από δυόμισι ώρες μέτριας άσκησης την εβδομάδα ή λιγότερα από 75 λεπτά έντονης αερόβιας άσκησης.
Στην έρευνα εξετάστηκαν τα δεδομένα από 194 χώρες σε συνδυασμό με τα περιστατικά εγκεφαλικών, καρκίνου και άλλων ασθενειών, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί. Σημειώνεται ότι η έρευνα, όπως και οι επιστήμονες αναγνωρίζουν, είναι περιορισμένη λόγω έλλειψης δεδομένων σε χώρες με μέσο ή χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, όπου ο υπολογισμός του κόστους ήταν δυσκολότερος. Πάντως, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η έρευνα που διεξήχθη υπό την αιγίδα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, δεν καταλήγει στο συμπέρασμα πως η αύξηση της σωματικής άσκησης θα μπορούσε να εξαλείψει πλήρως το προβλεπόμενο πολυετές κόστος των 302 δισ. δολαρίων, αφού θα πρέπει να ληφθεί επίσης υπ’ όψιν η δαπάνη των προγραμμάτων και των κρατικών δράσεων για την κινητοποίηση των πολιτών, ώστε να σηκωθούν από τον καναπέ και να γυμναστούν έστω και με ένα απλό περπάτημα.