Η παγκόσμια δημοτικότητα του iPhone της Apple χρησιμεύει ως παγκόσμια υπενθύμιση της εφευρετικότητας και της τεχνογνωσίας της Σίλικον Βάλεϊ. Ωστόσο, στα μάτια ορισμένων δείχνει απειλή.
Προσφάτως η Κίνα ενημέρωσε το προσωπικό δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών να μην κάνουν χρήση των συσκευών αυτών εν ώρα εργασίας, όπως ανέφερε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερς. Η απαγόρευση θα μπορούσε να επεκταθεί και σε περιφερειακές υπηρεσίες. Οι λόγοι δεν είναι σαφείς για την κίνηση αυτή, εντούτοις ο συμβολισμός είναι δύσκολο να αγνοηθεί. Το iPhone οφείλει μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στη χαμηλού κόστους κατασκευή του στην Κίνα.
Εάν η χώρα «παγώσει» την πρόσβαση στην εταιρεία των 2,8 τρισ. δολαρίων, αυτό συνιστά σοβαρή ένδειξη των ολοένα και πιο ψυχρών διμερών σχέσεων με τις ΗΠΑ. Συν τοις άλλοις, δείχνει πόσο δύσκολα αντιστρέφονται 20 χρόνια οικονομικής ολοκλήρωσης.
Οταν η Κίνα εισήχθη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου στα τέλη του 2001, πολλοί πολιτικοί ηγέτες το θεώρησαν μεγάλο βήμα προς τα εμπρός για την παγκόσμια οικονομία αλλά και για την ειρηνική συνύπαρξη.
Οι χώρες με κοινά οικονομικά συμφέροντα ήταν λιγότερο πιθανό να συγκρουστούν, ή αυτή ήταν η επικρατούσα άποψη. Τα επόμενα είκοσι χρόνια οι ΗΠΑ άσκησαν ολοένα και εντονότερα τον κυρίαρχο ρόλο τους στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας και χρησιμοποίησαν την οικονομία ως όπλο εξωτερικής πολιτικής, υποχρεώνοντας τελικά άλλους να αντεπιτεθούν.
Το 1909 ο Αγγλος ιστορικός Νόρμαν Αντζελ δημοσίευσε τη «Μεγάλη Ψευδαίσθηση», που υποστήριξε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν πάρα πολλά να χάσουν, οδηγούμενες σε πόλεμο.
Επειτα από λίγα χρόνια αυτό το όνειρο πέθανε στα πεδία των μαχών της βόρειας Γαλλίας μαζί με εκατομμύρια άνδρες. Οταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, η ιδέα επανήλθε.
Οι αγορές και οι πολυεθνικές εταιρείες έμοιαζαν δυνατότερες από πολλές κυβερνήσεις. Μια σύρραξη θα απειλούσε την επικερδή διασυνοριακή ροή χρημάτων και αγαθών.
Το 1996 ο αρθρογράφος των New York Times Τόμας Φρίντμαν διατύπωσε τη θεωρία ότι δύο χώρες αρκετά ανεπτυγμένες για να υποστηρίξουν ένα ταχυφαγείο McDonald’s δεν θα πολεμούσαν η μία την άλλη. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, μεταξύ άλλων, απέδειξε αργότερα ότι ο Φρίντμαν έσφαλε. Η Ουάσιγκτον συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Διαδίκτυο για να κατασκοπεύσει τους αντιπάλους της και το χρηματοπιστωτικό σύστημα για να τους υποτάξει. Η διαδικτυακή κυριαρχία των ΗΠΑ επέτρεψε στη χώρα να κρυφακούει τηλεφωνικές κλήσεις και να διαβάζει την ηλεκτρονική αλληλογραφία από όλο τον κόσμο, μια διαδικασία που πέρασε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη, έως ότου ο ανάδοχος της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας Εντουαρντ Σνόουντεν το απεκάλυψε το 2013.
Οι Χένρι Φάρελ και Αμπραχαμ Νιούμαν, συγγραφείς και καθηγητές στο Τζονς Χόπκινς και στο Τζορτζτάουν αντίστοιχα, εξηγούν πώς το αόρατο δίκτυο πρωτοκόλλων υπολογιστών και υποθαλάσσιων καλωδίων δεν κατασκευάστηκε σκόπιμα ως εργαλείο κρατικής εξουσίας. Αρχικά οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ ήταν απρόθυμοι να ασκήσουν εξουσία σε ξένες τράπεζες και διαχειριστές κεφαλαίων. Αλλά οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μόλις τρεις μήνες πριν από την επίσημη ένταξη της Κίνας στον ΠΟΕ, ενίσχυσαν τον επείγοντα χαρακτήρα της καταδίωξης των εχθρών της Αμερικής. Το φαινόμενο, που αμφότεροι ονομάζουν «οπλισμένη αλληλεξάρτηση», έχει επεκταθεί έκτοτε.
Χρόνια πριν η κινεζική κυβέρνηση εκφράσει αμφιβολίες για τα iPhone, οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις στην κινεζική Huawei, αλλά κι ένα τεράστιο πρόστιμο στη γαλλική τράπεζα BNP Paribas για παράκαμψη των κυρώσεων στο Σουδάν, το Ιράν και την Κούβα. Οταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, τέλος, η Αμερική και οι σύμμαχοί της ξεκίνησαν ένα τεράστιο μπαράζ κυρώσεων κατά της Μόσχας.