Παρά τις επιφυλάξεις που εμπνέει στην παγκόσμια κοινότητα, η πυρηνική ενέργεια αναδεικνύεται σε λύση για όλο και περισσότερες χώρες που την επιλέγουν για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες, εξυπηρετώντας παράλληλα πολλές και διάφορες σκοπιμότητες. Από τη Γαλλία, που έτσι κι αλλιώς βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πυρηνική ενέργεια, μέχρι τις χώρες της Αφρικής, πολλές από τις οποίες έχουν ακόμη εξαιρετικά μικρή κάλυψη από ηλεκτρική ενέργεια. Στην περίπτωση της Γαλλίας, πρόκειται για την πολυεθνική εταιρεία Orano S.A., που δραστηριοποιείται σε όλο τον κύκλο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και θα επενδύσει 1,7 δισ. ευρώ για μονάδα εμπλουτισμού ουρανίου στη νότια Γαλλία. Σύμφωνα με την Orano, η επένδυση θα αυξήσει κατά 30% την παραγωγή στη συγκεκριμένη μονάδα στη νότια Γαλλία, που σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας θα εμπλουτίζει αρκετό ουράνιο για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας ικανής να τροφοδοτεί 120 εκατ. νοικοκυριά ετησίως
Στόχος της επένδυσης είναι να ελαχιστοποιηθεί η εξάρτηση της Γαλλίας από τα ρωσικά πυρηνικά καύσιμα και τη ρωσική Rosatom. Πρόκειται για τη μόνη εξάρτηση της Γαλλίας από τη Ρωσία, αφού χάρη στην πυρηνική ενέργεια η δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης δεν υπήρξε εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο. Σημειωτέον ότι Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες έχουν αποφύγει να επιβάλουν κυρώσεις στη Rosatom λαμβάνοντας υπόψη ότι μπορεί να απειληθεί η τροφοδοσία εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο ρωσικός κολοσσός είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο βιομηχανία εμπλουτισμού ουρανίου καθώς αντιπροσωπεύει το 43% της παγκόσμιας παραγωγικής δυνατότητας, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά της ολλανδογερμανικής Urenco είναι 31%, της κινεζικής CNNC 13% και της Orano 12%.
Την ίδια στιγμή, η γαλλική Orano S.A. θα επενδύσει 1,7 δισ. ευρώ για μονάδα εμπλουτισμού ουρανίου στη νότια Γαλλία.
Στη Rosatom έχουν, άλλωστε, αναθέσει την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων στο έδαφός τους χώρες της Αφρικής με έλλειμμα ηλεκτρικής ενέργειας. Ανάμεσά τους η Μπουρκίνα Φάσο, στην οποία μόλις το 20% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας. Προσφάτως, η κυβέρνηση της χώρας δεσμεύθηκε να αυξήσει την προσφορά ηλεκτρικής ενέργειας και έκλεισε συμφωνία με τη Rosatom για την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο έδαφός της. Εμπειρογνώμονες και ειδικοί επικρίνουν, πάντως, την επιλογή της, με τον Αντριεν Πουσού, πρώην υπουργό Εθνικής Συμφιλίωσης, να επισημαίνει ότι «είναι παράλογο στην αφρικανική ήπειρο, που έχει τόσο ήλιο, να έχουμε έλλειμμα ενέργειας και ειδικότερα ηλεκτρικής ενέργειας». Παράλληλα, η Rosatom έχει δεσμευθεί να βοηθήσει το Μάλι από κοινού με ξένους εταίρους στην προσπάθειά του να αυξήσει την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας στο έδαφός του, ενώ κατασκευάζει ήδη την πρώτη πυρηνική μονάδα της Αιγύπτου στην πόλη Ελ Νταμπάα, στις ακτές της Αφρικής στη Μεσόγειο. Οι εργασίες για την κατασκευή της συγκεκριμένης μονάδας άρχισαν πέρυσι και αναμένεται να συμπεριλάβουν τέσσερις ρωσικές μονάδες παραγωγής ενέργειας, κάθε μία από τις οποίες παράγει 1.200 μεγαβατώρες.
Και άλλες χώρες της Αφρικής στρέφονται στην πυρηνική ενέργεια καθώς την αντιμετωπίζουν ως μια λύση βιώσιμη, οικονομικά προσιτή αλλά και μη ρυπογόνα, που μπορεί να συνδυαστεί με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να τους προσφέρει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια. Ετσι η κυβέρνηση της Ουγκάντας έκλεισε συμφωνία με την κινεζική CNNC για την από κοινού κατασκευή δύο μπλοκ πυρηνικών αντιδραστήρων 120 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Καμπάλα. Οπως ανακοίνωσε, με την κατασκευή αυτών των πρώτων πυρηνικών εγκαταστάσεών της, η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την πυρηνική ενέργεια για να παράγει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από το 2031 και μετά. Το κύμα στροφής στην πυρηνική ενέργεια που εκδηλώνεται στην Αφρική φαίνεται, άλλωστε, να συμπαρασύρει ακόμη και την Κένυα, την αφρικανική χώρα-υπόδειγμα, μιας και καλύπτει το 90% των ενεργειακών της αναγκών με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας: ηλιακή, αιολική και γεωθερμική.
Η υπηρεσία πυρηνικής ενέργειας της Κένυας, NuPEA, έχει ανακοινώσει άλλωστε πως αφ’ ης στιγμής ολοκληρωθεί το έργο θα είναι σε θέση να καλύψει τις αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της χώρας παράγοντας σχεδόν 1.000 μεγαβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας. Την έκπληξή του και εμμέσως τη διαφωνία του εκφράζει ο Χ. Ν. Ιράκι, συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι, τονίζοντας πως «είναι εκπληκτικό ότι στρεφόμαστε στην πυρηνική ενέργεια τη στιγμή που διαθέτουμε τόσο πολλή ενέργεια». Ο εν λόγω ακαδημαϊκός δηλώνει άκρως επιφυλακτικός και τονίζει πως αυτή η στροφή στην πυρηνική ενέργεια δεν είναι ευκαιρία για την Αφρική, αλλά για τους επενδυτές. Εκφράζει μάλιστα την υποψία του πως οι επενδυτές που θα διαθέσουν κεφάλαια για όλες αυτές τις εργασίες έχουν κίνητρο τα ενδεχόμενα κέρδη που θα προσποριστούν από την Αφρική, ενώ «την ίδια στιγμή κλείνουν πυρηνικοί αντιδραστήρες σε άλλα μέρη του κόσμου επειδή η πυρηνική ενέργεια δεν είναι δημοφιλής σε πολλές από τις βιομηχανικές χώρες». Και βέβαια, δεν παραλείπει να θυμίσει τους κινδύνους που συνοδεύουν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, επικαλούμενος τα ατυχήματα στο Τσερνόμπιλ το 1986 και στη Φουκουσίμα το 2011.