Λόγοι για να δυσλειτουργήσει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα υπάρχουν πολλοί, όπως και άλλοι τόσοι για τους οποίους η λεγόμενη «Pax Americana» –η περίοδος της κυριαρχίας των ΗΠΑ από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο– βρίσκεται υπό πίεση. Ο συνδυασμός των υψηλών αποδόσεων των αμερικανικών ομολόγων με το διογκωμένο δημοσιονομικό έλλειμμα και το αυξανόμενο δημόσιο χρέος δυσκολεύει τους πολιτικούς να κυβερνούν τη χώρα. Και αυτό μαρτυρεί η μάχη του προέδρου Τζο Μπάιντεν να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει στρατιωτική βοήθεια 106 δισ. δολαρίων για το Ισραήλ και την Ουκρανία, καθώς και μετρητά για να περιορίσει την κινεζική επιρροή στις χώρες του Ειρηνικού.
Εν τω μεταξύ, τα υψηλότερα επιτόκια αυξάνουν και το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων. Οι ενισχυμένες αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων επηρεάζουν αναλόγως και άλλες προηγμένες οικονομίες. Πολλές θα δυσκολευθούν, επιπλέον, να χρηματοδοτήσουν τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς προτεραιότητες. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ σε Γηραιά Ηπειρο και Ασία ενδυναμώνουν τις αμυντικές δαπάνες τους ως απάντηση στην κλιμάκωση των απειλών από τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά τα χρήματα πρέπει να έρθουν από κάπου. Επί παραδείγματι, η Βρετανία, αφότου εξήλθε της Ε.Ε., ελάττωσε τον προϋπολογισμό της για εξωτερική βοήθεια, υπονομεύοντας την ήπια δύναμή της.
Η Fed διατήρησε αμετάβλητα τα βραχυπρόθεσμα επιτόκιά της, λέγοντας ότι δεν είναι βεβαία εάν απαιτούνται περαιτέρω αυξήσεις, ώστε να εξασθενήσει στο 2% ο πληθωρισμός. Αλλά ακόμη κι αν δεν αυξηθούν περαιτέρω, τα βραχυπρόθεσμα και τα μακροπρόθεσμα επιτόκια είναι πολύ υψηλότερα από όσο τα 15 χρόνια μεταξύ της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία πέρυσι. Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ σχεδόν διπλασιάστηκε από 65% του ΑΕΠ το 2007 σε 121% πέρυσι και θα αυξηθεί περαιτέρω στο 137% μέχρι το 2028, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι το προβλεπόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα του 8,2% του ΑΕΠ φέτος θα εξακολουθεί να είναι στο 7% σε πέντε χρόνια. Αξίζει να αναφερθεί πως η θέση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων να δημιουργήσουν χρέος εν συγκρίσει με τις σύμμαχες χώρες. Ωστόσο και η Ουάσιγκτον θα πρέπει να θέσει υπό έλεγχο τον δανεισμό της, υπογραμμίζει, τέλος, ο Πολ Τάκερ, συγγραφέας της «Παγκόσμιας αταξίας» και πρώην υποδιοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας.
Σε μια ιδεατή περίπτωση αυτό θα απέρρεε ως η έκβαση μιας οργανωμένης συζήτησης σχετικά με τις προτεραιότητες δαπανών και τις επιλογές για την αύξηση του φόρου, όπως, λόγου χάριν, με την τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα.