Το 2024 οι μεγάλες διεθνούς βεληνεκούς επιχειρήσεις θα αναζητούν διευθύνοντες συμβούλους με εμπειρία σε κυβερνητικές θέσεις. Δεδομένου ότι τα κράτη ολοένα και περισσότερο διαδραματίζουν μείζονα ρόλο στις αποφάσεις για το μέλλον μιας εταιρείας, τα Δ.Σ. αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την αξία των διπλωματικών ικανοτήτων. Πάντως, σχετικά λίγοι επικεφαλής ομίλων έχουν εμπειρία από πρώτο χέρι σε κυβερνητικό έργο, αν κι αυτό θα αλλάξει.
Μέχρι σήμερα η εναλλαγή ανάμεσα σε εταιρείες και πολιτική λειτουργούσε μόνο προς τη μία κατεύθυνση, ήτοι να προωθούνται εταιρικά στελέχη σε υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες. Το 2006 ο τότε διευθύνων της Goldman Sachs, Χανκ Πόλσον, παραιτήθηκε των καθηκόντων του και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ. Οι δύο προκάτοχοί του επί προεδρίας Τζορτζ Μπους είχαν βρεθεί και αυτοί στο πηδάλιο εταιρειών. Ο Mέρβιν Ντέιβις, πρώην επικεφαλής της Standard Chartered, ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εμπορίου του Ηνωμένου Βασιλείου το 2009. Ο πρόεδρος του Δ.Σ. της HSBC, Στέφεν Γκριν, έκανε κάτι ανάλογο το 2010. Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της αεροπορικής της Νέας Ζηλανδίας, Air Νew Zealand, Κρίστοφερ Λιούξον, έχει αναλάβει πρωθυπουργός.
Σήμερα, όμως, το πιθανότερο είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις να ορίσουν τη μοίρα των επιχειρήσεων. Ο πόλεμος έχει διαταράξει το σύστημα τροφοδοτικής αλυσίδας. Οι χρηματοοικονομικές και εμπορικές κυρώσεις, όπως όσες επέβαλαν οι ΗΠΑ επί των πωλήσεων ημιαγωγών στην Κίνα, μπορεί να θέσουν μεγάλους πελάτες και ολόκληρες αγορές στο περιθώριο με μία κίνηση και μόνον. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι που συμμετείχαν σε έρευνα της KPMG στα μέσα του 2023 επικαλέστηκαν τα γεωπολιτικά ζητήματα και την πολιτική αβεβαιότητα ως τους σοβαρότερους παράγοντες που απειλούν την οικονομική ανάπτυξη. Παρά ταύτα, υπάρχει και η θετική πλευρά. Οι επιδοτήσεις και τα φορολογικά κίνητρα, όπως εκείνα που προβλέπει η νομοθεσία Τζο Μπάιντεν, έχουν κινητοποιήσει επενδύσεις σε ημιαγωγούς και ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι οι οποίοι μπορούν να βγάλουν άκρη με τη λήψη αποφάσεων σε μια κυβέρνηση έχουν πιο πολλές πιθανότητες να αποφύγουν παγίδες και να πιστωθούν επιτυχίες. Εν τω μεταξύ, οι εταιρικοί ηγέτες τελούν υπό ολοένα και μεγαλύτερη πίεση να αρθρώσουν δημοσίως τις θέσεις τους σε ποικίλα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, από τις αμβλώσεις έως τη Γάζα. Αυτό προϋποθέτει στελέχη ικανά να επικοινωνούν με το πλήθος. Υπάρχουν πολλές εταιρείες οι οποίες προσλαμβάνουν συνταξιούχους αξιωματούχους για να τις βοηθήσουν να αντεπεξέλθουν στον γραφειοκρατικό κυκεώνα ή ζητούν στήριξη από λομπίστες και συμβούλους επί γεωπολιτικών θεμάτων. Πέραν τούτου, ηγετικά πολιτικά στελέχη με άμεση εμπειρία των πεπραγμένων μιας κυβέρνησης αναρριχώνται σε υψηλές διοικητικές θέσεις.
Ο Πίτερ Ορζαγκ, που πρόσφατα ανέλαβε καθήκοντα στη Lazard, υπήρξε διευθυντής του Γραφείου Διοίκησης και Προϋπολογισμού των ΗΠΑ προτού μετακινηθεί στην επενδυτική τραπεζική. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ορισμένα στελέχη που συνέδραμαν στη διάσωση των τραπεζών το 2008 βρίσκονται τώρα σε ανώτερες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Σε άλλες χώρες είναι πιο σύνηθες για ηγετικά στελέχη να μετακινούνται μεταξύ υπουργείων και διοικητικών συμβουλίων. Ο Τιερί Μπρετόν, νυν επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς της Ε.Ε., υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας στο μεσοδιάστημα που δεν διοικούσε την τηλεπικοινωνιακή France Telecom και την εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων Atos. Ούτως ή άλλως η στροφή από την άσκηση πολιτικής στην εταιρική διοίκηση κρύβει κινδύνους. Ανθρωποι που το αποτόλμησαν έπρεπε άμεσα να αποκτήσουν πολλές δεξιότητες, από τη χάραξη στρατηγικής έως τον οικονομικό σχεδιασμό. Οσο οι κυβερνήσεις ασκούν μεγαλύτερη εξουσία, εταιρικοί ηγέτες με σαφή αίσθηση της πολιτικής καθίστανται πιο πολύτιμοι.
