Tα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν τόσο απογοητευθεί με την παγκόσμια κυριαρχία των τεχνολογικών κολοσσών, ώστε έχουν τροποποιήσει την παραδοσιακή τους προσέγγιση για το αναγκαίο ρυθμιστικό πλαίσιο σε κάτι σαφώς επιθετικότερο. Αντί να προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι ακολουθούμενες πρακτικές εξαπατούν τους χρήστες, οι νέοι ψηφιακοί κανόνες απαιτούν από τις εταιρείες απλώς να ανοίξουν τα συστήματά τους. Ωστόσο, με το να επικεντρώνονται στον μεταξύ των παρόχων ανταγωνισμό και όχι στο εάν το καταναλωτικό κοινό ωφελείται τελικώς, η κύρια έκβαση για την Ε.Ε. μπορεί να είναι απλώς πιο πολλά πατήματα κουμπιών από αποκαρδιωμένους χρήστες.
Οι κολοσσοί Alphabet, Meta Platforms, Apple, Amazon.com, ByteDance και Microsoft είναι οι πρώτοι στόχοι της Πράξης Ψηφιακών Αγορών του 2022, της συναφούς νομοθεσίας της Ε.Ε., η οποία προϋποθέτει οι αποκαλούμενες «υπηρεσίες διαδικτυακών πυλών» να ξεκλειδώσουν τους «περίκλειστους κήπους τους». Τον Σεπτέμβριο οι Βρυξέλλες κατονόμασαν 22 προϊόντα έξι ομίλων, συμπεριλαμβανομένων της μηχανής αναζήτησης Google Search, των πλατφορμών κοινωνικής δικτύωσης Facebook και TikTok, καθώς και των μηχανών αναζήτησης Chrome και Safari. Συν τοις άλλοις κατονόμασαν και το λειτουργικό σύστημα Android της Google, τα Windows PC της Microsoft και το iOS της Apple, αλλά και διαμεσολαβητές, όπως το Amazon Marketplace.
Οι ανωτέρω εταιρείες έχουν περιθώριο έως τον Μάρτιο του 2024 να αποδείξουν ότι κάνουν την απαραίτητη δουλειά ώστε οι τρίτοι δημιουργοί περιεχομένου να έχουν πρόσβαση στις πλατφόρμες τους και ότι οι καταναλωτές δεν έχουν πάμπολλες προεγκατεστημένες λειτουργίες / εφαρμογές / συστήματα. Κατά της ευρωπαϊκής νομοθεσίας έχουν ήδη κινηθεί δικαστικά οι ByteDance, Meta και Apple. Πάντως, το να ανοίξει κανείς μια πόρτα δεν σημαίνει αυτομάτως ότι ο καθείς θα τη διαβεί. Εάν οι νεοφυείς εταιρείες δεν αποκτήσουν σάρκα και οστά ή εάν οι καταναλωτές δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τις γνωστές μάρκες ή να καταβάλουν νέα συνδρομή, τότε η Ε.Ε. απλώς θα καταλήξει να προσθέσει περαιτέρω γραφειοκρατική δουλειά και ενοχλητικά επίπεδα «επιλογής οθονών», αντί να πολλαπλασιάσει τον ανταγωνισμό.
Η Ε.Ε. σχεδίασε νέους κανόνες, αλλά έσφαλε στον ορισμό του ανταγωνισμού, ο οποίος εστιάζει στον αριθμό των δραστηριοτήτων και όχι στο βέλτιστο για τους χρήστες. Οι καταναλωτές, όμως, δεν δίνουν την ίδια σημασία με τις ρυθμιστικές αρχές στην κατάτμηση της αγοράς, ειδικά εάν κάτι τέτοιο συνοδεύεται από επιπρόσθετο κόστος. Αντιθέτως, μπορεί να απορρίψουν κρυφές χρεώσεις συνδρομών, που ξεκινούν ως κατ’ επιλογήν και καταλήγουν αναπότρεπτες στην καθημερινή χρήση. Και ίσως να μετανιώνουν για τον χαμένο χρόνο που απαιτείται για να επιλέξουν ποια θα είναι τα «προεπιλεγμένα κουτάκια», παρά να απολαμβάνουν τα οφέλη εναλλαγής ανάμεσα σε μηχανές αναζήτησης ή καταστήματα εφαρμογών.