• Παρατείνεται η προθεσμία για την υποβολή των στοιχείων DAC7 για το έτος 2023 έως τις 26 Φεβρουαρίου 2024 αντί της 31ης Ιανουαρίου. Υπενθυμίζεται ότι με τη νέα Οδηγία DAC7 προβλέπονται υποχρεώσεις συνεργασίας με τις φορολογικές αρχές για τους διαχειριστές ψηφιακών πλατφορμών που δραστηριοποιούνται στην Ε.Ε., οι οποίοι οφείλουν να κοινοποιούν στις φορολογικές αρχές δεδομένα για πωλητές που αξιοποιούν την πλατφόρμα τους για δραστηριότητες όπως μισθώσεις ακινήτων και μέσων μεταφοράς, παροχή προσωπικών υπηρεσιών και πωλήσεις αγαθών. Τα στοιχεία που διαβιβάζονται για τους πωλητές αφορούν, μεταξύ άλλων, τον ΑΦΜ και στοιχεία ταυτοποίησης, το εισόδημα που αποκτούν μέσω της πλατφόρμας και στοιχεία για το ακίνητο στην περίπτωση εκμίσθωσης ακινήτων. Στην ίδια ως άνω προθεσμία, ενημερώνεται και το Τμήμα Διασύνδεσης σχετικά με την επιλογή εγγραφής σε άλλο κράτος-μέλος και την απαλλαγή από την υποχρέωση υποβολής πληροφοριών ή μηδενικής αναφοράς (nil reporting) αναφορικά με το έτος 2023. Σε περίπτωση εκπρόθεσμης υποβολής στοιχείων και υποβολής ελλιπών ή ανακριβών πληροφοριών από τις ψηφιακές πλατφόρμες, επιβάλλονται πρόστιμα μεταξύ 100 και 300 ευρώ ανά δηλωτέο πωλητή. Σε περίπτωση που κατόπιν ελέγχου δεν συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις υποβολής πληροφοριών σχετικά με κάθε δηλωτέο πωλητή, επιβάλλεται πρόστιμο 5.000 ευρώ για κάθε παράβαση και έως 500.000 ευρώ συνολικά, ενώ αν δεν συνεργάζονται στη διάρκεια ελέγχου το πρόστιμο ανέρχεται σε 2.500 ευρώ. Τέλος, εφόσον ο πωλητής δεν παρέχει τα απαιτούμενα στοιχεία στον διαχειριστή της πλατφόρμας, ο τελευταίος οφείλει να κλείνει τον λογαριασμό του πωλητή.
• Συνταγματικός ο ειδικός φόρος ακινήτων εξωχώριων εταιρειών. Με πρόσφατη απόφασή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η επιβολή του Ειδικού Φόρου Ακινήτων (ΕΦΑ) σε εταιρείες οι οποίες επιλέγουν την ανωνυμία των πραγματικών ιδιοκτητών των ακινήτων δεν αντίκειται στις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας, ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής τους στο μετοχικό κεφάλαιο της ιδιοκτήτριας του ακινήτου. Η μη αποκάλυψη της ταυτότητας των πραγματικών κυρίων των ακινήτων, μέσω της παροχής πληροφοριών από τους υποκείμενους στον φόρο, αποτελεί το κριτήριο επιβολής του φόρου, ο οποίος, όμως, έχει ως αντικείμενο την ακίνητη περιουσία των βαρυνομένων που αποτελεί αντικειμενικό φοροδοτικό κριτήριο. Η απαίτηση αποκάλυψης της ταυτότητας των πραγματικών δικαιούχων αποβλέπει στην ανταλλαγή πληροφοριών προς εξακρίβωση και έλεγχο της ταυτότητας των φυσικών προσώπων που συμμετέχουν στις υποκείμενες στον φόρο εταιρείες και παρίσταται πρόσφορη και αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκομένου, από τον ν. 3091/2002, σκοπού υπέρτατου δημοσίου συμφέροντος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Δεν είναι δυσανάλογη προς τον ως άνω ειδικότερο σκοπό της διακριβώσεως της αληθείας των υποβαλλομένων δηλώσεων στην περίπτωση που οι συμμετέχουσες στην υποκειμένη στον φόρο εταιρείες έχουν έδρα εκτός της Ε.Ε. (ΣτΕ 1312/2023).
• Το προς συμψηφισμό από ημεδαπή μητρική εταιρεία ποσό φόρου εισοδήματος, αποτελούμενο από τον φόρο εταιρειών και παρακρατούμενο φόρο, δεν μπορεί, στο επίπεδο κάθε διανομής θυγατρικής-εγγονής, να είναι μεγαλύτερο από το ποσό του φόρου που αναλογεί για το ίδιο εισόδημα στην Ελλάδα. Τα κέρδη που περιέρχονται στη μητρική εταιρεία μπορούν να προκύψουν από τη διανομή της θυγατρικής της καθώς και από περισσότερες διανομές υποθυγατρικών (εγγονών) της. Οταν μια μητρική εταιρεία λαμβάνει, ως μέτοχος της θυγατρικής της, διανεμηθέντα κέρδη, από το συνολικό ποσό του οφειλόμενου από αυτήν φόρου εισοδήματος έχει δικαίωμα να εκπέσει το ποσό του φόρου εισοδήματος της θυγατρικής εταιρείας, το οποίο αναλογεί επί των διανεμηθέντων κερδών, το ποσό του φόρου που ενδεχόμενα παρακρατήθηκε στα ίδια κέρδη από τη θυγατρική εταιρεία και τα πιο πάνω ποσά φόρων τα οποία κατέβαλε κάθε χαμηλότερου επιπέδου θυγατρική (της αλυσίδας των θυγατρικών) τα οποία αναλογούν στα διανεμηθέντα από αυτήν κέρδη και τα οποία κτώνται τελικά από την ημεδαπή μητρική εταιρεία μέσω της θυγατρικής της εταιρείας. Το δικαίωμα πλήρους πίστωσης του φόρου, ισόποσης με τον φόρο που καταβλήθηκε σε άλλη χώρα, παρέχεται όταν ο αναλογών στα κέρδη κάθε διανομής φόρος που επέβαλε το κράτος εγκατάστασης κάθε διανέμουσας εταιρείας είναι μικρότερος από τον επιβαλλόμενο στην Ελλάδα φόρο. Αντιθέτως, όταν ο αναλογών φόρος είναι μεγαλύτερος από τον επιβαλλόμενο στην Ελλάδα φόρο, το δικαίωμα έκπτωσης παρέχεται μόνο μέχρι του ύψους του φόρου εταιρειών που οφείλει η δικαιούχος εταιρεία, όχι και κατά το υπερβάλλον (ΣτΕ 646/2022).
Πηγή: Grant Thornton