Εχοντας διαπιστώσει τη διαφορά ανάμεσα στις ανάγκες της οικονομίας και τις πανεπιστημιακές σπουδές, οι νέοι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να γυρίζουν την πλάτη στο πανεπιστήμιο και να στρέφονται σε επαγγέλματα παραδοσιακά, θεωρούμενα υποδεέστερα από απόψεως κοινωνικής αίγλης που, ωστόσο, έχουν περισσότερες επαγγελματικές προοπτικές. Γίνονται υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ψυκτικοί, χειριστές μηχανημάτων οξυγονοκόλλησης. Γενικώς επιδιώκουν την επαγγελματική κατάρτισή τους σε τέτοιου είδους ειδικότητες που έχουν πολύ μεγαλύτερη ζήτηση από όσα επαγγέλματα απαιτούν πανεπιστημιακή μόρφωση. Η αυξημένη ζήτηση γι’ αυτές τις ειδικότητες εξωθεί ανοδικά τις αποδοχές αυτών των επαγγελματικών κλάδων, που συμπαρασύρουν με τη σειρά τους και την κοινωνική αναγνώριση της αξίας τους. Εχει παίξει τον ρόλο της και η τεχνητή νοημοσύνη, που ως γνωστόν απειλεί ήδη σειρά επαγγελμάτων γραφείου, με αποτέλεσμα πολλοί νέοι να αισθάνονται πιο ασφαλείς επαγγελματικά ως τεχνικοί διαφόρων ειδικοτήτων. Εν ολίγοις, το να δηλώνει σήμερα ένας πολίτης της υπερδύναμης πως είναι συγκολλητής ή υδραυλικός δεν παραπέμπει αυτομάτως στην εικόνα κάποιου που κάνει μια βρώμικη και κακοπληρωμένη δουλειά.
Στην ενδιαφέρουσα ανατροπή της αμερικανικής αγοράς εργασίας αναφέρεται σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Wall Street Journal, που παράλληλα παραθέτει στους παράγοντες που την προκάλεσαν το αυξανόμενο κόστος των πανεπιστημιακών σπουδών. Οπως τονίζει η WSJ, τη στιγμή που μειώνεται η προσέλευση στα πανεπιστήμια της χώρας, αυξάνονται οι εγγραφές σε τεχνικές σχολές. Ο αριθμός των φοιτητών σε τεχνικές σχολές σημείωσε αύξηση 16% στη διάρκεια του περασμένου έτους και ήταν ο υψηλότερος από το 2018, οπότε άρχισε η καταγραφή των σχετικών στοιχείων. Επιπλέον, ο αριθμός των νέων που φοιτά σε τεχνικές σχολές σχετικές με τον κατασκευαστικό κλάδο αυξήθηκε κατά 23% στη διάρκεια του περασμένου έτους και κατά 7% αυξήθηκαν οι σπουδαστές σχολών σχετικών με τη θέρμανση, τον εξαερισμό, τον κλιματισμό και τη συντήρηση και επιδιόρθωση των σχετικών μηχανημάτων. Οι νέοι αυτοί υποκαθιστούν την παλαιότερη γενιά ηλεκτρολόγων, υδραυλικών, συγκολλητών και ψυκτικών, που έχει αρχίσει να συνταξιοδοτείται, αφήνοντας ελλείψεις στην αγορά εργασίας οι οποίες οδήγησαν σε άνοδο το κόστος των εργατικών σ’ αυτούς τους επαγγελματικούς κλάδους.
Ο αριθμός των νέων που φοιτούν σε τεχνικές σχολές σημείωσε αύξηση 16% στη διάρκεια του περασμένου έτους και ήταν ο υψηλότερος από το 2018.
Η μέση αμοιβή διαφόρων ειδικοτήτων στον κατασκευαστικό κλάδο αυξήθηκε το περασμένο έτος κατά 5,1%, φτάνοντας στα 48.089 δολ. ετησίως. Στο ίδιο χρονικό διάστημα η αύξηση των αμοιβών στον τομέα των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των λογιστών και των εργαζομένων στην πληροφορική, ήταν μόνον 2,7% σε σύγκριση με το 2022 και έφτανε τα 39.520 δολ. ετησίως. Το 2023 ήταν η τέταρτη συναπτή χρονιά που η μέση ετήσια αμοιβή διαφόρων τεχνικών επαγγελμάτων στον τομέα των κατασκευών υπερέβη αισθητά τις αποδοχές των νεοπροσληφθέντων στους τομείς των υπηρεσιών και της πληροφορικής. Επιπλέον, έχει αυξηθεί θεαματικά η ζήτηση για επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, στο πλαίσιο των οποίων οι σπουδαστές τεχνικών σχολών αποκτούν πρακτική εμπειρία, συχνά με πληρωμή από τον εργοδότη. Δημοσκόπηση που έγινε πέρυσι μεταξύ μαθητών λυκείου από την εταιρεία λογισμικού Jobber κατέδειξε ότι το 75% των ερωτηθέντων ενδιαφέρεται για τεχνικές επαγγελματικές σχολές και ειδικότερα για όσες προσφέρουν αμοιβή την περίοδο της πρακτικής. Σημειωτέον ότι 8 στους 10 ερωτηθέντες δήλωσαν πως οι γονείς τους ήθελαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο και σε πολλές περιπτώσεις δυσκολεύτηκαν πολύ να δεχθούν την επιλογή τους. Ιδιαιτέρως όσοι είχαν λάβει πανεπιστημιακή μόρφωση και είχαν εργαστεί σε επαγγέλματα με γόητρο. Οι ίδιοι οι νέοι που επέλεξαν να στραφούν σε τεχνικά επαγγέλματα δηλώνουν, πάντως, αισιόδοξοι.
Μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα, ο 20χρονος Τάνερ Μπεργκς, που προ μηνών ολοκλήρωσε την κατάρτισή του σε σχολή συγκολλητών μετάλλων και σχετικών μηχανημάτων, επισημαίνει με αισιοδοξία πως «πρόκειται για μια έξυπνη επιλογή για όσους νέους θέλουν να βρουν κάτι και δεν έχουν τόση λαχτάρα να πάνε στο πανεπιστήμιο». Αρχικά ο εν λόγω νέος ήθελε να πάει στο πανεπιστήμιο, αλλά ο δρόμος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης άρχισε να φαίνεται λιγότερο ελκυστικός στη διάρκεια της πανδημίας και των lockdowns. Τότε είδε τους γονείς του, που και οι δύο εργάζονται στον τομέα της τεχνολογίας, καθηλωμένους στους υπολογιστές τους όλη την ημέρα. Συνειδητοποίησε τότε ότι δεν θα ήθελε να περάσει τη ζωή του καθισμένος μπροστά σε μια οθόνη. Λίγο αργότερα διάβασε για τις σχολές που εκπαιδεύουν σε τεχνικές εργασίες και στη χρήση μηχανημάτων και επέλεξε να εκπαιδευτεί συγκολλητής μετάλλων. Τώρα εργάζεται στην εγκατάσταση αγωγών σε ένα καινούργιο νοσοκομείο στο Σαν Ντιέγκο. Τονίζει μάλιστα πως αισθάνεται καλά, όχι μόνον επειδή έχει σταθερή δουλειά και ασφαλή εισοδήματα, αλλά και επειδή η δουλειά του περιέχει σωματική κίνηση και του δίνει την αίσθηση ότι ολοκληρώνει κάτι.