Πραγματική γιγάντωση γνωρίζουν τα αμερικανικά επενδυτικά funds που έχουν πλέον τον έλεγχο της Wall Street και θέτουν τις μεγάλες τράπεζες σε δεύτερη μοίρα. Τα περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζονται είναι πλέον σχεδόν διπλάσια από το ενεργητικό των μεγάλων τραπεζών και συναγωνίζονται το ΑΕΠ ολόκληρων οικονομιών. Το 2008 οι αμερικανικές τράπεζες και τα επενδυτικά funds διαχείρισης πλούτου κ.λπ. είχαν το ίδιο ενεργητικό, που ανερχόταν και για τις μεν και τα δε σε 12 τρισ. δολ. Εκτοτε, όμως, τα περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζονται τα funds έχουν φτάσει στα 43,5 τρισ. δολ. και είναι σχεδόν διπλάσια από το ενεργητικό ύψους 23 τρισ. δολ. που έχουν οι τράπεζες. Σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve αλλά και των επενδυτικών HFR, ICI και Preqin, τέσσερα από τα μεγαλύτερα funds, τα BlackRock, Fidelity, State Street και Vanguard, διαχειρίζονται πλούτο ύψους 26 τρισ. δολ., ποσό αντίστοιχο με το ετήσιο ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Οπως σχολιάζει σχετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Wall Street Journal, τα επενδυτικά funds έχουν κατορθώσει να επεκτείνουν το εύρος της πελατείας τους πέραν των θεσμικών επενδυτών και του μεγάλου πλούτου, και απευθύνονται πλέον και σε επενδυτές της μεσαίας τάξης. Αυτό το επιτυγχάνουν προσφέροντας όλο και περισσότερα επενδυτικά προϊόντα, όλο και μεγαλύτερη ποικιλία, με αποτέλεσμα να εξελίσσονται σε ένα είδος χρηματοπιστωτικών σούπερ μάρκετ προκειμένου να κατακτούν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Η αμερικανική εφημερίδα τονίζει πως τα funds διεισδύουν σε νέους επιχειρηματικούς τομείς, με αποτέλεσμα να χάνονται πλέον οι διαχωριστικές γραμμές που καθόριζαν τις δραστηριότητες των μεν και των δε στη Wall Street, ενώ παράλληλα περιθωριοποιούνται οι πάλαι ποτέ κυρίαρχες τράπεζες. Το Apollo Global Management, για παράδειγμα, το επενδυτικό Blackstone, αλλά και κολοσσοί του κλάδου των αμοιβαίων κεφαλαίων, όπως η BlackRock, διαχειρίζονται ως επί το πλείστον τα περιουσιακά στοιχεία μεγάλων θεσμικών επενδυτών. Τελευταία, όμως, πωλούν όλο και συχνότερα επενδυτικά προϊόντα σε μεμονωμένους επενδυτές.
Τα περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζονται έχουν φτάσει στα 43,5 τρισ. δολ. και είναι σχεδόν διπλάσια από το ενεργητικό ύψους 23 τρισ. που έχουν οι τράπεζες.
Η μετάλλαξη αυτή των funds και η σταδιακή αποδυνάμωση των μεγάλων τραπεζών έχουν τις ρίζες τους στο αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο που υιοθέτησαν οι αμερικανικές αρχές μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την επανάληψή της. Επιβάλλοντας, όμως, αυστηρό διαχωρισμό των επενδυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από τις παραδοσιακές τράπεζες και της επενδυτικής δραστηριότητας από τον δανεισμό, και ουσιαστικά απαγορεύοντας στις τράπεζες τη διαχείριση πλούτου δημιούργησαν κενό χώρο, όπου βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι διαχειριστές κεφαλαίων. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, άλλωστε, και μέχρι πριν από δύο χρόνια οι κεντρικές τράπεζες διατήρησαν τα επιτόκια σε μηδενικά ή ιστορικά χαμηλά επίπεδα, εξωθώντας, έτσι, τους επενδυτές να εγκαταλείψουν τους αποταμιευτικούς λογαριασμούς και τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου και να στραφούν στους διαχειριστές κεφαλαίων αναζητώντας καλύτερες αποδόσεις.
Σταδιακά εκτοπίζουν τις τράπεζες ίσως από τη σημαντικότερη δραστηριότητά τους, καθώς χορηγούν πιστώσεις σε αμερικανικές επιχειρήσεις αλλά και σε καταναλωτές στις ΗΠΑ και παρεισφρέουν ακόμη και στον κλάδο των ασφαλίσεων. Οι επενδυτές λένε ότι αυτό δημιουργεί κινδύνους που οι αγορές δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ στο παρελθόν. Και στο μεταξύ όσο διογκώνονται τα funds, οι ιδρυτές τους συγκεντρώνουν όλο και μεγαλύτερα κέρδη και γίνονται όλο και πιο πλούσιοι. Είναι ενδεικτικό ότι στον κατάλογο των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων που εκδίδει κάθε χρόνο το περιοδικό Forbes εμφανίζονται σε 41 διαφορετικές θέσεις διαχειριστές κεφαλαίων και funds. Κανένας άλλος κλάδος δεν έχει τόσους αντιπροσώπους στον κατάλογο του Forbes.
Στο μεταξύ, όμως, ο κλάδος μπαίνει όλο και συχνότερο στο στόχαστρο της αμερικανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που τον εξετάζει από κάθε οπτική γωνία. Τον Αύγουστο ενέκρινε νέους κανόνες –για τις ανακοινώσεις αποτελεσμάτων– που επιβάλλουν τη δημοσιοποίηση πιο διεξοδικών στοιχείων για τους επενδυτές και καταφέρεται εναντίον συμφωνιών που έχουν κλείσει παρασκηνιακά με θεσμικούς επενδυτές.