Χαμηλώνει τον πήχυ για τον ρυθμό ανάπτυξης φέτος η κυβέρνηση στο Πρόγραμμα Σταθερότητας 2024-2025, το οποίο καταθέτει σήμερα στις Βρυξέλλες, από το 2,9% του προϋπολογισμού στην περιοχή του 2,5%.
Το διετές Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι ένα μεταβατικό στάδιο, έως την εφαρμογή των νέων κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας από τον επόμενο χρόνο. Οι νέοι κανόνες, που υιοθετήθηκαν χθες και από το συμβούλιο, θα προβλέπουν τη σύνταξη 4ετών δημοσιονομικών-διαρθρωτικών προγραμμάτων, βάσει των κατευθυντήριων γραμμών που θα δώσει η Κομισιόν τον Ιούνιο. Προς το παρόν αναλαμβάνονται δεσμεύσεις με βάση το ισχύον δημοσιονομικό πλαίσιο, για περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Η αναθεώρηση του ρυθμού ανάπτυξης είναι ίσως η σημαντικότερη αλλαγή στον κυβερνητικό σχεδιασμό, που υπαγορεύεται, όπως σημειώνουν στο οικονομικό επιτελείο, από την επιδείνωση των προβλέψεων συνολικά στην Ε.Ε. και τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Ολοι οι διεθνείς οργανισμοί και φορείς, πάντως, προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης 2%-2,5%. Σε κάθε περίπτωση, στην κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι παραμένουμε σε μεγέθη πολλαπλάσια των ευρωπαϊκών ρυθμών (πρόβλεψη για 0,9% φέτος).
Ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα διατηρείται κοντά στο 2,1% του ΑΕΠ για φέτος, παρά την υπεραπόδοση του 2023, που έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 1,9% του ΑΕΠ έναντι στόχου για 1,1%.
Ο πληθωρισμός αναμένεται να υποχωρήσει, επίσης, ταχύτερα από την Ε.Ε., ενώ το χρέος θα βρίσκεται σε έντονα καθοδική πορεία.
Τα νέα δημοσιονομικά μεγέθη συμφωνήθηκαν με τους εκπροσώπους της Κομισιόν, που ήταν τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα για τη μεταπρογραμματική αξιολόγηση της οικονομίας.
Το συμβούλιο υιοθέτησε χθες τρία νομοθετικά κείμενα για τη μεταρρύθμιση της οικονομικής και δημοσιονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε., όπως ανακοίνωσε. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα παρουσιάσει στις 26 Ιουνίου ένα «μονοπάτι αναφοράς» για την ενδεδειγμένη πορεία των καθαρών πρωτογενών δαπανών την ερχόμενη 4ετία για τα κράτη-μέλη με δημόσιο χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα, ή έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ. Αυτό το μονοπάτι αναφοράς θα λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαίτερες συνθήκες σε κάθε κράτος-μέλος και θα αποσκοπεί στο να τεθεί το χρέος σε βιώσιμη τροχιά έως το τέλος της περιόδου.
