Σε ποιο βαθμό ο χρηματοπιστωτικός κλάδος ευνοεί την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας; Οι τραπεζικές κρίσεις που έχουν ξεσπάσει, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του ’90 και έπειτα, αναγκάζουν τους οικονομικούς επιστήμονες να θέσουν υπό αμφισβήτηση αυτήν την άρρηκτη, μέχρι πρότινος, θετική σχέση μεταξύ τραπεζών και οικονομιών.
Αυτό επισημαίνεται από την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, αναφέροντας ότι η τελευταία κρίση του 2007-09 ανατρέπει πλήρως αυτήν την «παραδοσιακή» σχέση χρηματοπιστωτικού κλάδου και ανάπτυξης καθώς κλόνισε βαθιά την παγκόσμια οικονομία.
Παρά τις προσπάθειες κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών να επιβάλουν αυστηρά όρια στη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά όλων των παικτών του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ο ρόλος του στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και άλλες οικονομίες του ανεπτυγμένου κόσμου έχει επεκταθεί αρκετά πολύ, αναφέρει το ΔΝΤ. Προειδοποιεί ότι οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να διδαχθούν από τα παθήματα της κρίσης του 2008 και να μην επιτρέψουν στα τραπεζικά συστήματα και τις χρηματοοικονομικές αγορές των χωρών τους να αναπτυχθούν σε βαθμό που να μην μπορεί να ασκείται εποπτεία από τις Αρχές.
Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος αρχίζει να γίνεται επιζήμιος για την οικονομική ανάπτυξη όσο επεκτείνεται από ένα σημείο και έπειτα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι επιπτώσεις σε όρους οικονομικής και χρηματοοικονομικής μεταβλητότητας, τονίζουν οι οικονομολόγοι του Ταμείου στο blog του ΔΝΤ. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, ο χρηματοπιστωτικός κλάδος αναπτύχθηκε από ένα σημείο και έπειτα σε επιζήμιο βαθμό για την οικονομία.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ο τρόπος εκτίμησης για την επίδραση του χρηματοπιστωτικού κλάδου στην οικονομία θα πρέπει να αλλάξει και να μην περιορίζεται στην αυστηρή σχέση του τραπεζικού δανεισμού στον ιδιωτικό τομέα. Το Ταμείο, μάλιστα, προτείνει έναν νέο δείκτη χρηματοπιστωτικής ανάπτυξης.