Στερεύουν ακόμα περισσότερο οι διαθέσιμες χρηματοδοτήσεις για τη διεθνή ναυτιλία και ειδικά για τον κλάδο των ποντοπόρων φορτηγών, αφού τα private equities, που αναπλήρωσαν τα τελευταία χρόνια σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο των τραπεζών εξαιτίας της απροθυμίας αλλά και της αδυναμίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να δανειοδοτήσουν την ποντοπόρο ναυτιλία, εμφανίζονται πλέον ως πωλητές.
Το τελευταίο δωδεκάμηνο, αμερικανικών συμφερόντων επενδυτικά κεφάλαια αλλά και ναυτιλιακές εταιρείες προχώρησαν σε πωλήσεις 88 πλοίων συνολικής αξίας 3,4 δισ. δολ., στη συντριπτική τους πλειοψηφία φορτηγά, αφού τα δεξαμενόπλοια εξακολουθούν να απολαμβάνουν υγιή θεμελιώδη. Μεταξύ των πωλητών φορτηγών περιλαμβάνονται μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα private equities που πρωταγωνίστησαν στη ναυτιλία τα τελευταία έτη. Το Oaktree Capital εμφανίζεται, σύμφωνα με στοιχεία της VesselsValue, η οποία παρακολουθεί την αγορά αυτή, να έχει προβεί σε πωλήσεις ύψους 355,6 εκατ. δολαρίων, ενώ το Apollo Fund και η York Capital έχουν προβεί σε εκποιήσεις πλοίων αξίας 77,8 εκατ. και 75 εκατ. αντίστοιχα. Επίσης η Primcimar, που στηρίζεται από private equity, ρευστοποίησε 13 πλοία έναντι 157,3 εκατ. και η CarVal Investors τρία ποντοπόρα έναντι 108 εκατ. Αντιθέτως, κανένα private equity δεν εμφανίζεται ως αγοραστής κατά τους τελευταίους 12 μήνες.
Την ίδια ώρα ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής Wilbur Ross, γνωστός και από τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο της Eurobank και της Τράπεζας Κύπρου και εκ των μεγαλυτέρων επενδυτών στη ναυτιλία κατά τα χρόνια της κρίσης, κάνει έκκληση στους επενδυτές να μην αγοράζουν καινούργια πλοία. Προτρέπει, όμως, όσους θέλουν να τοποθετηθούν στην αγορά κινητοποιούμενοι από την πεποίθηση ότι η μεγάλη πτώση των αξιών των πλοίων το τελευταίο διάστημα αποτελεί ευκαιρία να αγοράζουν μετοχές εισηγμένων ναυτιλιακών ομίλων. Πολλές εξ αυτών των μετοχών διαπραγματεύονται σημαντικά χαμηλότερα από την καθαρή αξία του ενεργητικού τους σε μια σαφή ένδειξη του επενδυτικού κλίματος που επικρατεί για τον κλάδο.
Η κρίση στα φορτηγά πλοία είναι αποτέλεσμα της μεγάλης προσφοράς διαθέσιμων για ναύλωση πλοίων σε μια περίοδο χαμηλής ζήτησης. Ο διεθνής στόλος μεγεθύνθηκε υπέρμετρα, κάτι για το οποίο πολλοί κατηγορούν τα private equities, που επέλεξαν κατά την είσοδό τους στον κλάδο, στις αρχές της δεκαετίας, να τοποθετηθούν σε νέες ναυπηγήσεις και όχι, για παράδειγμα, σε ποιοτικά πλοία που ήδη δούλευαν. Ετσι όμως εκτιμάται πως δημιούργησαν «φούσκα», η οποία διερράγη όταν το διεθνές εμπόριο πρώτων υλών κάμφθηκε.
Σύμφωνα με τον ναυλομεσιτικό οίκο Clarkson Research Services, η τελευταία φορά που τα ποντοπόρα φορτηγά ήταν τόσο φτηνά όσο σήμερα ήταν το 1999, χρονιά κατά την οποία όσοι αγόρασαν πλοία είδαν κατά την επομένη δεκαετία την επένδυσή τους να αποδίδει 26,6% ετησίως. Ομως οι τράπεζες εκείνες που παραδοσιακά χρηματοδοτούσαν τη ναυτιλία, έχοντας να αντιμετωπίζουν μεγάλο όγκο «κόκκινων» δανείων από ανάλογες επενδύσεις, απουσιάζουν πλέον οι περισσότερες εδώ και καιρό από την αγορά. Τα δε private equities που κάλυψαν αυτό το κενό την τελευταία πενταετία έχουν υποστεί τόσο μεγάλες ζημίες, που δεν είναι διατεθειμένα να βάλουν περισσότερα χρήματα παρά μόνον σε πολύ συγκεκριμένα projects.