Και μετά τι; Τέλος καλό, όλα καλά; H νομισματική «παράδοση» της Αργεντινής, από χθες είναι γεγονός. Ομως, τι σημασία έχει αν μάτωσε από το οικονομικό κραχ η χώρα αυτή, τώρα την εκθειάζουν οι «φίλοι» της! Μια «παράδοση» που σηματοδοτήθηκε με την υποτίμηση του πέσο. Επίσης, η νομισματική «παράδοση» ευνόησε και το δολάριο! Μια εύνοια που συγκίνησε, βεβαίως, τη στήλη αλλά την πλήρωσε κυρίως το ευρώ. H Αργεντινή «συμμορφώθηκε» με τις απαιτήσεις των αγορών. Λοιπόν, ο λαϊκιστής πρόεδρος Εντουάρντο Ντουάλντε, ο πέμπτος κατά σειράν που ορκίστηκε πρόεδρος τις τελευταίες 15 μέρες που κορυφώθηκε η δεινή κρίση στην Αργεντινή, ο οποίος απέτυχε να εκλεγεί στο προεδρικό αξίωμα το 1999, δεν ήταν επιτυχής στη διαχείριση της οικονομίας της δικής του περιφέρειας! Ομως, κλήθηκε ως σωτήρας για να διασώσει από την χρεοκοπία την οικονομία και από το χάος τη χώρα. Χθες, η κυβέρνησης Ντουάλντε αποφάσισε να αποσυνδέσει το νόμισμά της από το αμερικανικό δολάριο – μια επίσημη de facto υποτίμησή κατά 29% έναντι του δολαρίου.
Λοιπόν, χθες, έφυγε ένα εφιαλτικό βάρος από την Ουάσιγκτον και τη Wall Street, αφού απεφεύχθη η Αργεντινή να τους προκύψει μια «νέα χρεοκοπημένη Ρωσία». Καθώς η κατάσταση οδηγούσε ραγδαία στη χρεοκοπία της Αργεντινής. H λήξη εσωτερικού και εξωτερικού χρέους πολλών δισ. δολαρίων ήταν όντως μια πραγματική απειλή. Δηλαδή, ήταν υπαρκτός ο κίνδυνος η Αργεντινή να εξαναγκασθεί να κηρύξει παύση πληρωμών, αδυνατώντας να εξυπηρετήσει τα χρέη της και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Ωστόσο, για την οικονομική «διάσωση»(;) της Αργεντινής η επιλογή αυτή σημαίνει «τη ζωή» για την οικονομία της, τα λεηλατημένα συναλλαγματικά της διαθέσιμα, το καταρρέον νόμισμα και τις αγορές της… Οι κυβερνήσεις έχασαν τον έλεγχο της κατάστασης, αφού απέτυχαν να αποτρέψουν τον πανικό στο λαό, να συγκρατήσουν τη μαζική φυγή κεφαλαίων, σε συνδυασμό με τα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα και το διογκούμενο καθημερινώς χρέος της.
Να θυμίσω ότι το πέσο της Αργεντινής ήταν μέχρι χθες το μοναδικό νόμισμα της περιοχής που ήταν ακόμη συνδεδεμένο με το δολάριο H Βραζιλία έκοψε τον ομφάλιο λόρο με το δολάριο στην χρηματιστική κρίση τον Ιανουάριο του 1999. Είχαν προηγηθεί το ολέθριο φθινόπωρο του 1997 η Ταϊλάνδη, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊβάν, η Ινδονησία και η N. Κορέα, τον «μαύρο» Αύγουστο του 1998 η Ρωσία. Ολες προχώρησαν στην υποτίμηση με την αποσύνδεση της ισοτιμίας των εθνικών τους νομισμάτων από το αμερικανικό δολάριο, επαναφέροντας το καθεστώς της ελεύθερης διακύμανσης.
Καμία χώρα δεν άντεξε τον φαύλο κύκλο -επιθέσεις κερδοσκόπων, αύξηση των επιτοκίων για τη στήριξη της σύνδεσης νομίσματος με το δολάριο, φυγή των κεφαλαίων, σπατάλη των πολύτιμων συναλλαγματικών διαθεσίμων- και κατέφυγαν στην υποτίμηση και την αποσύνδεση από το δολάριο.
Να θυμίσω ότι η Αργεντινή συνέδεσε το νόμισμά της -το πέσο- με το αμερικανικό δολάριο το 1991 και το Χονγκ Κονγκ έχει συνδέσει το νόμισμα του -το δολάριο Χονγκ Κονγκ- με το αμερικανικό δολάριο από το 1983. H σύνδεση αυτή των νομισμάτων του Χονγκ Κονγκ και της Αργεντινής με το αμερικανικό δολάριο βασίζεται σε νομισματικά συστήματα που υποχρεώνουν τις Κεντρικές Τράπεζες των δύο χωρών να διαθέτουν συναλλαγματικά διαθέσιμα σε ίση αναλογία με τα κυκλοφορούντα τα εθνικά τους νομίσματα.
Αλλά, ενώ πέτυχε να συντρίψει το τέρας του πληθωρισμού, έπεσε θύμα της ισχύος του δολαρίου/πέσου που έπληξε βάναυσα τις εξαγωγές της κυρίως προς τη Βραζιλία που έχει υποτιμήσει το νόμισμα της από τον Ιανουάριο του 1999.
