Ως ένα ατέρμονο οργανωτικό και διοικητικό χάος, όπου η ενοποίηση λειτουργεί απλώς σαν «βιτρίνα» για την εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών, περιγράφουν τον ΕΦΚΑ αλλά και το ΕΤΕΑΕΠ οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία. Σε αυτό το πλαίσιο, οι εκκρεμότητες των δύο πυλώνων του συστήματος δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης της χώρας εκτιμώνται από τους συνδικαλιστές σε εκατοντάδες χιλιάδες, χωρίς ακόμη και οι ίδιοι, όπως καταγγέλλουν, να έχουν πρόσβαση στα πραγματικά στοιχεία. Εμπειρικά και βάσει των δικών τους υπολογισμών, οι εργαζόμενοι στα Ταμεία εκτίμησαν κατά τη διάρκεια του 34ου τακτικού συνεδρίου τους, ότι συνολικά μόνον ο αριθμός των εκκρεμών αιτήσεων για χορήγηση κύριας και επικουρικής σύνταξης αλλά και εφάπαξ παροχών αγγίζει τις 258.618. Σε αυτές, θα πρέπει να προστεθούν μάλιστα και οι υπόλοιπες εκκρεμότητες, αναγνωρίσεις χρόνου, διαγραφές, επανεγγραφές κλπ.
Αναλυτικά, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ) ο αριθμός των αιτήσεων συνταξιοδότησης που βρίσκονται σε εκκρεμότητα στον ΕΦΚΑ φτάνει τις 80.000. Στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονται περίπου 25.000 αιτήσεις του τελευταίου τριμήνου, που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Αντώνης Κουρούκλης, τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του ΕΦΚΑ –με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και της διοίκησης– είναι «χειραγωγημένα», για να συμπληρώσει πως επιμέρους κατηγοριοποιήσεις και ταξινομήσεις –ελαστικές και ανελαστικές περιπτώσεις, ληξιπρόθεσμες και μη ληξιπρόθεσμες κλπ.– ουσιαστικά θολώνουν την πραγματική εικόνα.
Η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική στο Δημόσιο, καθώς οι χρόνοι έκδοσης των συνταξιοδοτικών πράξεων του Δημοσίου και των δήμων ξεπερνούν, σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, τα δύο έτη. Αιτίες είναι η υποβάθμιση της Γενικής Διεύθυνσης Συντάξεων Δημοσίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ) σε απλή διεύθυνση και η υπαγωγή της στον ΕΦΚΑ, η υποστελέχωσή της, η ασυμβατότητα που παρουσιάζεται στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων σε σχέση με τα άλλα Ταμεία, αλλά και η αδυναμία υποστήριξής τους από τα πληροφοριακά συστήματα που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στον ΕΦΚΑ.
Να σημειωθεί ότι σε εφαρμογή της απόφασης για μεταφορά της αρμόδιας διεύθυνσης του ΓΛΚ στον ΕΦΚΑ, ξαφνικά η υπηρεσία βρέθηκε τον Μάιο του 2018 με μόλις 50 εργαζομένους από περίπου 150 που υπηρετούσαν σε αυτήν ένα μήνα πριν.
Βάσει των επίσης εμπειρικών στοιχείων των εργαζομένων, στο Δημόσιο βρίσκονται σε καθυστέρηση αιτήσεις συνταξιοδότησης 15.000 εκπαιδευτικών, 7.500 εργαζομένων σε δήμους και νοσοκομεία, 8.000 στρατιωτικών και τουλάχιστον άλλων 15.000 από τις υπόλοιπες κατηγορίες.
Χθες, οι συνδικαλιστές κατήγγειλαν πως ο μέσος χρόνος διεκπεραίωσης των υποθέσεων είναι άγνωστος. Και όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν, μια απλή μεταβίβαση σύνταξης (θανάτου) απονέμεται τουλάχιστον ένα χρόνο μετά.
«Η κατάσταση είναι τόσο τραγελαφική που ενώ λίγο πριν από τις ευρωεκλογές αποφασίστηκε η δημιουργία κλιμακίων για την επιτάχυνση της απονομής των συντάξεων, δεν ανανεώθηκαν οι αποσπάσεις των 50 υπαλλήλων της συγκεκριμένης διεύθυνσης, με αποτέλεσμα τις δύο πρώτες εβδομάδες του Ιουνίου οι εργαζόμενοι να δηλώσουν παρουσία στις οργανικές τους θέσεις στο υπουργείο Οικονομικών», επισήμανε ο πρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ Αντώνης Κουρούκλης.
Μάλιστα, σε εκκρεμότητα βρίσκονται και χιλιάδες άλλα αιτήματα, με αποτέλεσμα περιπτώσεις όπως, για παράδειγμα, μια βεβαίωση συμμετοχής που αφορά διαδοχική ασφάλιση, να καθυστερούν για τουλάχιστον τρία χρόνια. Αντίστοιχη είναι και η εικόνα στο ΕΤΕΑΕΠ. Σύμφωνα με στοιχεία του Ταμείου, στις 30/4/2019 οι επικουρικές συντάξεις που βρίσκονταν σε εκκρεμότητα ήταν 87.504 και τα εφάπαξ 20.614.
Οι συνδικαλιστές, δε, εξέφρασαν και για αυτά τα νούμερα επιφυλάξεις, τονίζοντας ότι οι αριθμοί των καθυστερούμενων συντάξεων τόσο στην επικουρική όσο και στο εφάπαξ είναι «πλασματικοί», αφού εκτός των άλλων, δεκάδες χιλιάδες αιτήματα δεν εμφανίζονται επειδή εκκρεμεί η έκδοση της κύριας σύνταξης.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα Ταμεία περιέγραψαν με μελανά χρώματα όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης, εκτιμώντας ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι «το ενδεχόμενο συρρίκνωσης της κοινωνικής ασφάλισης, με περιορισμό της εγγύησης των παροχών από το κράτος και παράδοση της επαγγελματικής ασφάλισης σε ιδιωτικά εταιρικά σχήματα».