Οσοι εργαζόμενοι δεν πρόλαβαν να εισπράξουν το δεκαπενθήμερο του μισθού τους στις 28 Δεκεμβρίου και έσπευσαν αμέσως μετά τις γιορτές στα ATMs, είχαν την τύχη να υποστούν πρώτοι το περιβόητο σοκ από την απόδοση της αμοιβής τους με το ενιαίο νόμισμα. Ευτυχώς, η απουσία από την ελληνική αγορά του χαρτονομίσματος των 500 ευρώ (αντιστοιχεί με το δεκαπενθήμερο ενός δημόσιου υπαλλήλου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης) απέτρεψε συναισθήματα κατάθλιψης.
Εστω, τα 9 χαρτονομίσματα των 50 ευρώ και τα 2 χαρτονομίσματα των 20 ευρώ και το χαρτονόμισμα των 10 ευρώ δημιουργούν ακόμη μία αίσθηση ποσότητας… που δεν είναι παρά μία ακόμη ψευδαίσθηση.
Διότι οι συγκρίσεις του επίπεδου αμοιβών στην Ελλάδα με αυτό που ισχύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι αμείλικτες όταν εκφράζονται σε ευρώ. Εάν, δε, αυτή η σύγκριση γίνει και με κριτήριο την αγοραστική δύναμη των μισθών, τότε είναι σαφές ότι ο Ελληνας εργαζόμενος αμείβεται με το 65% του μέσου ευρωπαϊκού όρου.
Διότι δεν αρκεί μόνο να αναγνωρίσει κανείς ότι στην Ελλάδα ο μέσος μισθός του δημόσιου υπαλλήλου είναι μόνο 990 ευρώ, όταν στο Βέλγιο είναι 1.940, στη Γερμανία 2.540, στη Σουηδία 2.200 και στη Φινλανδία 1.945 ευρώ.
Η διαφορά γίνεται μεγαλύτερη όταν διαπιστώνεται ότι στην Ελλάδα είναι ακριβότερο ακόμη και το γραμματόσημο (0,59 ευρώ), με εξαίρεση ίσως τη Φινλανδία (0,60).
Το ευρώ, αναδεικνύοντας τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα κράτη-μέλη, θα λειτουργήσει ως καταλύτης και σε τομείς που ούτε καν είχαμε προβλέψει μέχρι τώρα. Ενδεχομένως να αφυπνίσει και τα ναρκωμένα αντανακλαστικά μας. Διότι τα ευρώ που αναλογούν στο μισθό του Γερμανού εργαζόμενου δεν χρειάζεται να δαπανηθούν για το φροντιστήριο μιας ξένης γλώσσας που πρέπει να μάθουν τα παιδιά του, γιατί αυτή διδάσκεται επαρκώς στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε αντίθεση με τη συνεχιζόμενη απαξίωση των ξένων γλωσσών στο ελληνικό σχολείο.
Πόσο μάλλον, όταν τα ευρώ που αντιστοιχούν στο μισθό του Βέλγου εργαζόμενου αναλογούν και σε ένα άλλο μοντέλο αποτελεσματικής εργασίας και μάνατζμεντ, για το οποίο δεν χρειάστηκαν τα μυθεύματα της απεριόριστης ευελιξίας στην οποία έχουν επενδύσει το μοντέλο ανάπτυξής τους πολλές ελληνικές επιχειρήσεις.
