Δημοκρατία των στελεχών

H συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha δεν είναι, διεθνώς, η πρώτη που ακυρώνεται πριν υλοποιηθεί. Είναι η πρώτη στην Ελλάδα και ήταν τόσο μεγάλο -για τα ελληνικά δεδομένα – το μέγεθος του εγχειρήματος, που οι εντυπώσεις είναι έντονες. Μεγάλες επίσης ήταν οι προσδοκίες που είχαν επενδυθεί στην επιτυχία του εγχειρήματος και ανάλογες θα είναι οι αρνητικές, ψυχολογικές κυρίως, επιπτώσεις. Μια μεγάλη συγχώνευση, που αλλάζει τους κανόνες της αγοράς, είναι φυσικό να ανατρέπει ισορροπίες και συμφέροντα που είχαν παγιωθεί. Το παράδοξο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι η θρυλούμενη ανατροπή δεν προέρχεται από τους μετόχους επειδή δεν κρίνουν συμφέρουσα την πρόταση, αλλά από το στελεχικό δυναμικό της Alpha, που θεωρεί ασύμφορη τη ρύθμιση των νέων αρμοδιοτήτων. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι στην ελληνική οικονομία, η ισχύς των στελεχών είναι υπέρτερη της δύναμης των μετόχων. Ωστόσο, το τέλος της θρυλικής συγχώνευσης δεν είναι τέλος του κόσμου. Είναι, η αρχή νέων διεργασιών που δεν θα αφήσουν αλώβητη καμία από τις δύο τράπεζες. Στην κοινή γνώμη έχει εδραιωθεί η αντίληψη ότι καμιά από τις δύο δεν μπορεί να παραμένει ως έχει και να ακολουθήσει με επιτυχία τον μοναχικό δρόμο της ανάπτυξης στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά. Μένει να δούμε αν θα συμφωνήσει και το στελεχικό δυναμικό.