T ις τελευταίες μέρες το Χρηματιστήριο εμφάνισε άνοδο που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την άνοδο των τραπεζικών και άλλων υψηλής κεφαλαιοποίησης μετοχών. Αυτές ήταν μεν η εμπροσθοφυλακή της ανόδου αλλά ακολούθησαν και πολλές άλλες.
Είναι ένα από τα σοβαρά «δομικά» προβλήματα της ελληνικής αγοράς. Δεν υπάρχει διαφοροποίηση στην κίνηση των μετοχών. H ανοδική αλλά και η πτωτική κίνηση της αγοράς σημαίνει ότι έχουν την ίδια πορεία όλες σχεδόν οι μετοχές. Δεν υπάρχουν μετοχές που έχουν κατά συστηματικό τρόπο και διάρκεια, διαφορετική κίνηση από τη γενική τάση. Ακόμα και όταν δεν υπάρχουν γεγονότα που να επηρεάζουν όλες τις εταιρείες, οι μετοχές κινούνται ομαδικά.
Προφανώς, όλες οι μετοχές δεν είναι ίδιες. Υπάρχει η σημαντική διαφοροποίηση του μεγέθους των εταιρειών που αλλάζει και τον ρυθμό με τον οποίο εξελίσσονται τα μεγέθη τους. Διαφέρουν οι κλάδοι στους οποίους δραστηριοποιούνται οι εταιρείες και είναι φανερό ότι στο περιβάλλον του ευρώ, ο κλάδος έχει μεγαλύτερη σημασία από τη χώρα στην οποία είναι η έδρα της επιχείρησης. Υπάρχει επίσης η πολύ σημαντική διαφοροποίηση στην εμπορευσιμότητα των μετοχών. Μια μετοχή που έχει υψηλή εμπορευσιμότητα, δεν μπορεί παρά να συγκεντρώνει ισχυρότερο ενδιαφέρον από κάποια άλλη που δεν έχει το χαρακτηριστικό αυτό.
Η Σοφοκλέους έως τώρα δεν φαίνεται να συγκινείται από τα χαρακτηριστικά αυτά. Ούτε όμως και από την ποιοτική αξιολόγηση των προοπτικών και των δυνατοτήτων των εταιρειών. H στενή σύνδεση όλων των μετοχών με τη συνολική κίνηση της αγοράς, δείχνει πόσο μικρή σημασία δίνεται στην επιλογή συγκεκριμένων μετοχών. Υπάρχει έλλειμμα επιλεκτικότητας. H αδυναμία αυτή της χρηματιστηριακής αγοράς διευκολύνεται και από τον τρόπο λειτουργίας του Χρηματιστηρίου. Ολες σχεδόν οι μετοχές, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Ισως ήρθε η ώρα, για ξεκαθάρισμα της αγοράς, να σταματήσει η ισοπέδωση.
