Οι ασφαλιστικές εταιρείες αποδίδουν το αυξημένο κόστος που πληρώνουν για τη νοσηλεία των ασφαλισμένων τους σε τρεις βασικούς παράγοντες.
Ο πρώτος είναι η διευρυμένη χρήση της τεχνολογίας και της ρομποτικής στις ιατρικές υπηρεσίες, που απαιτούν υψηλό κόστος επενδύσεων από τα νοσηλευτήρια της χώρας, αυξάνοντας έτσι το κόστος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επέμβαση αρθροπλαστικής με χρήση ρομπότ στοιχίζει περί τις 10.000 ευρώ, όταν μόλις δύο χρόνια πριν η αντίστοιχη επέμβαση χωρίς ρομπότ δεν ξεπερνούσε τις 5.000 ευρώ.
Ο δεύτερος είναι η ένταση και η συχνότητα δύσκολων βαριών ασθενειών, που επίσης αυξάνουν το κόστος νοσηλείας.
Ο τρίτος και ίσως ο πιο σημαντικός λόγος, σύμφωνα με στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, είναι «ο αγώνας χρεώσεων στον οποίο έχουν επιδοθεί τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια της χώρας» στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την κερδοφορία τους.
Οι χρεώσεις δεν αφορούν μόνο τις αμιγώς ιατρικές υπηρεσίες. Εχουν να κάνουν και με τη χρήση των υλικών που χρεώνονται, αλλά και το λεγόμενο ξενοδοχειακό κόστος, δηλαδή το κόστος του δωματίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι εν μέσω πανδημίας τα νοσοκομεία στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν μέρος των απωλειών από την πτώση του τζίρου τους, αύξησαν π.χ. τη δαπάνη για το γεύμα του συνοδού, δηλαδή της μητέρας στις νοσηλείες των παιδιών, όπως και το κόστος όλων των προσωπικών ειδών υγιεινής που προσφέρουν στον νοσηλευόμενο.
Στελέχη του κλάδου δηλώνουν ότι ένα τέτοιο γεύμα χρεώθηκε στα 60 ευρώ και ενδεικτικό των αλόγιστων χρεώσεων ήταν π.χ. η χρέωση στα 8 ευρώ υλικών όπως οι παντόφλες μιας χρήσης στο δωμάτιο. Οι ασφαλιστικές εταιρείες κάνουν λόγο για πληθωρισμό χρεώσεων και παρά το γεγονός ότι ο ασφαλιστικός κλάδος εξασφαλίζει περίπου το 40% των εσόδων των ιδιωτικών νοσοκομείων, η διαπραγματευτική του δύναμη, όπως παρατηρούν στελέχη της αγοράς, είναι περιορισμένη, αφού αδυνατούν να ελέγξουν το κόστος των αποζημιώσεων που πληρώνουν στα νοσοκομεία. Οπως αφήνουν να εννοηθεί στελέχη του κλάδου με σημαντική εμπειρία στον χώρο της υγείας, η συγκέντρωση που έχει παρατηρηθεί στα νοσηλευτήρια γύρω από συγκεκριμένα σχήματα, αποδυναμώνει περαιτέρω τη διαπραγματευτική του ισχύ και τη συγκράτηση του κόστους. Να σημειωθεί ότι στον κλάδο των νοσηλευτηρίων κυριαρχεί το CVC Capital Partners που έχει αγοράσει τα νοσοκομεία Υγεία, Μητέρα, ΙΑΣΩ General και Metropolitan και το οποίο αποτελεί και τον υποψήφιο αγοραστή της Εθνικής Ασφαλιστικής.
Δεύτερος βασικός πόλος στον κλάδο των νοσηλευτηρίων είναι ο όμιλος του Ιατρικού, ενώ η αγορά συμπληρώνεται με το ΙΑΣΩ και την Ευρωκλινική, που είναι χαμηλότερης δυναμικότητας.
Σύμφωνα με στελέχη του κλάδου, η λύση στο πρόβλημα θα πρέπει να αναζητηθεί μέσω της υιοθέτησης του συστήματος DRGs, δηλαδή πρωτοκόλλων που καθορίζουν το κόστος νοσηλείας ανάλογα με το κάθε περιστατικό. Πρόκειται για ένα σύστημα που ισχύει σε όλες τις δυτικές χώρες – πρόσφατα υιοθετήθηκε μάλιστα και από τη Βουλγαρία και, σύμφωνα με στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, αποτελεί «το μοναδικό δοκιμασμένο τρόπο για να εξισορροπηθεί και να εξορθολογιστεί το κόστος στην ασφάλιση υγείας, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση της ποιότητας στις υπηρεσίες».