Το γεγονός έχει προκαλέσει εκνευρισμό στα τραπεζικά επιτελεία. Και μάλλον, δικαιολογημένα. Κι αυτό γιατί μία από τις πολλές απαιτήσεις που έχει προβάλει μέχρι σήμερα η τρόικα ως προς τον τρόπο που ασκείται η διοίκηση στο εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει να κάνει με τη διαχείριση –ακόμα και την day to day– των «κόκκινων» δανείων. Μάλιστα, η συγκεκριμένη απαίτηση προβάλλεται μέσα από την ανάγκη της… συναπόφασης για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Γεγονός το οποίο, αν τελικώς εφαρμοσθεί, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει από αυτά που θα λύσει. Για πολλούς λόγους, ο σημαντικότερος από τους οποίους έχει να κάνει με την άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας, όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις στην πράξη κατά το παρελθόν.
Για παράδειγμα, οι έχοντες καλή μνήμη θυμούνται πως ένα από τα Σαββατοκύριακα των αρχών του καλοκαιριού του 2013, εμφανίστηκαν στην Αθήνα κάποια «συνεργεία» – τεχνικά κλιμάκια, τα οποία νοίκιασαν αυτοκίνητα και, άγνωστο με τη συνοδεία ποιων, έκαναν βόλτες σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, μετρώντας τα «πωλείται» στις εξώπορτες των πολυκατοικιών. Αναλόγως της «πυκνότητάς» τους, εξήγαγαν συμπέρασμα για το πόσο έπεσαν οι τιμές στα ακίνητα στις συγκεκριμένες περιοχές. «Χωρίς, εννοείται, να λάβουν υπόψη τους κρίσιμες παραμέτρους, όπως, για παράδειγμα, ο όροφος, η ποιότητα κατασκευής ή ο χρόνος κατασκευής», λέει στην «Κ» αρμόδιο τραπεζικό στέλεχος, που εκ της θέσεώς του πληροφορήθηκε το συμβάν και δεν μπορούσε να το πιστέψει.
«Από τη στιγμή που ήταν αργία και μάλιστα καλοκαίρι, δεν είχαν καν τη δυνατότητα να ελέγξουν αυτές τις “λεπτομέρειες”, ακόμη και αν το ήθελαν, αλλά μάλλον δεν τους ενδιέφερε. Και κάπως έτσι προέκυψαν κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές αποτιμήσεις στις τιμές των ακινήτων».
Ως εδώ η ιστορία θα μπορούσε να είναι διασκεδαστική, αν στην πορεία δεν αποδεικνυόταν επικίνδυνη, πολλαπλώς. Κι αυτό γιατί στη βάση αυτών των εκθέσεων, ζητήθηκε κατόπιν από τις διοικήσεις των τραπεζών να επανεκτιμήσουν το χαρτοφυλάκιο των στεγαστικών τους δανείων που είχαν χορηγήσει και να αυξήσουν τις προβλέψεις που είχαν κάνει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ένας μαραθώνιος, χωρίς τέλος. Αυτό, βεβαίως, δεν συνεπάγεται πως όλες οι εκθέσεις των τεχνικών κλιμακίων ήταν αυτού του επιπέδου. Ορισμένες, όμως, εξαιρετικά κρίσιμες, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, ήταν.
Κοκκινίζουν…
Αυτός, λοιπόν, είναι ένας από τους λόγους που στα τραπεζικά επιτελεία, όταν ακούν τα περί συνδιαχείρισης του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων… κοκκινίζουν. Και υποστηρίζουν ότι αν είναι να επαναληφθεί το παράδειγμα της αποτίμησης στην περίπτωση της διαχείρισης, τότε εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει τι πρόκειται να γίνει. Γι’ αυτό και οι αρμόδιες διευθύνσεις προβάλλουν ισχυρή αντίσταση σ’ αυτό το αίτημα της τρόικας.
Το θέμα, βεβαίως, είναι τι θα γίνει, στο τέλος, στην πράξη. Κι αυτό γιατί και στο παρελθόν, σε ανάλογες απαιτήσεις των δανειστών, προβλήθηκαν αντιστάσεις, όμως, στην πορεία δεν αποδείχθηκαν ικανές να αποτρέψουν τις εξελίξεις. Αυτό το φαινόμενο, λοιπόν, φοβούνται ότι θα επαναληφθεί και τώρα, με τα όποια ενδεχόμενα αποτελέσματα και κυρίως –και πάνω από όλα– τις συνέπειές τους. Το πιθανότερο είναι ότι το θέμα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα κριθεί μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα.