Ηχηρά ονόματα από τον χώρο των τροφίμων, της εμπορίας αυτοκινήτων της παροχής υπηρεσιών υγείας, αλλά και της βαριάς βιομηχανίας, με αιχμή τη χαλυβουργία, περιλαμβάνονται στη λίστα των εταιρειών που θα βρεθούν στο επίκεντρο των εξελίξεων τις επόμενες μέρες και τους προσεχείς μήνες. Οι εκτιμήσεις της αγοράς για τα κανόνια που αναμένεται να σκάσουν έως τα τέλη του χρόνου είναι δυσοίωνες, καθώς γίνεται λόγος για δεκάδες εταιρείες –σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις πρόκειται για 50 (!)– πολλές από τις οποίες είναι ήδη ουσιαστικά πτωχευμένες, αρκετές μάλιστα από καιρό και το μόνο που μένει είναι η επισημοποίηση της πτώχευσης.
Η λύση
Η λύση που θα ακολουθηθεί είναι αυτή της άμεσης κεφαλαιοποίησης των χρεών στον βαθμό που οι τράπεζες, που έχουν το πάνω χέρι, προκρίνουν την εξωδικαστική οδό, που δεν απαιτεί χρονοβόρες διαδικασίες. Η προσφυγή στο άρθρο 99 προβάλλει ως πιο αποτελεσματική επιλογή στην περίπτωση πολυάριθμων πιστωτών, οι κινήσεις των οποίων δεν μπορούν να ελεγχθούν και απαιτείται να κερδηθεί χρόνος. Αν και ο νόμος δεν προβλέπει ανώτατο όριο «κουρέματος», προϋποθέτει συμφωνία από το 60% των πιστωτών, με τον ρόλο του Δημοσίου να αμφισβητείται ως προς την ευελιξία του να συμμετέχει σε τέτοιες λύσεις.
Στο κάδρο των εξελίξεων τις επόμενες μέρες είναι η συμφωνία στον κλάδο της εμπορίας αυτοκινήτων, που παρά την ανάκαμψη τον τελευταίο χρόνο, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα από τη σωρευτική πτώση των πωλήσεων τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι πιστώτριες τράπεζες έχουν δρομολογήσει λύση, που αναζητείται μεταξύ των ήδη παικτών στον κλάδο, για τη μεταβίβαση της Hyundai, ενώ η κεφαλαιοποίηση χρεών και η αλλαγή του μάνατζμεντ, έχουν προαποφασιστεί στην περίπτωση της Euromedica, που βαρύνεται με υψηλό δανεισμό και αρνητικά ίδια κεφάλαια.
Η κρίσιμη ώρα για αποφάσεις έχει φτάσει και για τον κλάδο της χαλυβουργίας, με τα γνωστά προβλήματα υπολειτουργίας των δύο εκ των τριών ομίλων της χώρας. Οι πληροφορίες θέλουν οι συζητήσεις με τις τράπεζες για την εξεύρεση λύσης να εξελίσσονται με όλους τους παίκτες της αγοράς, καθώς το πρόβλημα, που συνοψίζεται στην υποαπασχόληση της υψηλής δυναμικότητας της ελληνικής χαλυβουργίας, θα πρέπει, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, να αντιμετωπιστεί συνολικά.
Στον χώρο των τροφίμων οι εξελίξεις είναι σε άμεση συνάρτηση και με το κατά πόσον θα βρεθεί λύση στην υπόθεση Μαρινόπουλου. Ενδεχόμενη αποτυχία θα συμπαρασύρει μεγάλο αριθμό μικρών προμηθευτών, αλλά και μεγαλύτερων επιχειρήσεων, οι απαιτήσεις των οποίων, δεν συνοδεύονται από εμπράγματες εξασφαλίσεις, ενώ τα χρέη του ομίλου Μαρινόπουλου προς τις εν λόγω εταιρείες, ξεπερνούν ακόμη και την κεφαλαιοποίησή τους.
Οι τράπεζες αν και είναι μεταξύ των πιστωτών που έχουν εγγράψει εμπράγματες εξασφαλίσεις, δεν είναι σε καμιά περίπτωση σε καλύτερη θέση. Οχι μόνο γιατί οι εξασφαλίσεις αυτές υπολείπονται κατά πολύ της συνολικής έκθεσής τους ύψους 260 εκατ. ευρώ ή γιατί σε μια ενδεχόμενη επίσημη κήρυξη πτώχευσης, τον πρώτο λόγο θα είχε το Δημόσιο, που προηγείται με απαιτήσεις άνω των 100 εκατ. ευρώ, αλλά κυρίως γιατί η αδυναμία εξεύρεσης λύσης θα προκαλούσε ντόμινο πτωχεύσεων σε επιχειρήσεις, τις οποίες επίσης έχουν δανείσει και οι οποίες θα αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους προς εκείνες.
Η εμπιστοσύνη
Οσοι συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις για τη διάσωση του ομίλου Μαρινόπουλου αντιλαμβάνονται ότι το «κούρεμα» είναι εκ των ων ουκ άνευ, κάνοντας λόγο για 30%-40%, ενώ τα κεφάλαια που απαιτούνται να εισρεύσουν ως νέα χρηματοδότηση υπολογίζονται σε 300 εκατ. ευρώ. Ακόμη πιο δύσκολη από την άσκηση των αριθμών για τη διάσωση της εταιρείας, είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην αγορά, καθιστώντας το εγχείρημα για τον όμιλο Σκλαβενίτη εξαιρετικά σύνθετο, σε κάθε περίπτωση.