Η ενίσχυση της παραγωγικής ικανότητας και η ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας είναι το χαρτί στο οποίο πρέπει να πιστέψει και να παίξει πλέον σοβαρά η Ελλάδα, προκειμένου να αξιοποιήσει και να απολαύσει έναν αναβαθμισμένο ρόλο που φαίνεται ότι μπορεί να κερδίσει στην περιοχή. Πρόκειται για μια ξεχωριστή ευκαιρία, με βάση τη γεωπολιτική συγκυρία, η οποία ωστόσο απαιτεί μια συγκροτημένη και όχι μια σχεδόν διαλυμένη οικονομία. Μια αξιόπιστη οικονομία, που θα μπορέσει να προσελκύσει κεφάλαια για άμεσες επενδύσεις.
Ο συσχετισμός των δυνάμεων σήμερα, όπως αντανακλάται στην περιοχή, ευνοεί την Ελλάδα. Αρκεί να προσπαθήσει και η ίδια να αναδιατάξει την οικονομία της, στην προοπτική μιας βιώσιμης ανάπτυξης, μακριά από τις πληγές του παρελθόντος. Υπολογίσιμος παίκτης δεν γίνεσαι και δεν περπατάς μακριά χωρίς γερή οικονομία.
Χωρίς την ανάπτυξη, η χώρα θα παραμένει πάντα αδύναμη και ευάλωτη στις κρίσεις κάθε μορφής, ο ασθενής κρίκος στη γραμμή των ευρωπαϊκών συνόρων και στο επίκεντρο των συμφερόντων της εύφλεκτης Ανατολικής Μεσογείου. Αντιθέτως, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, η Ελλάδα μπορεί να αναδειχθεί στον κρίσιμο παράγοντα σταθερότητας της περιοχής. Σε περιφερειακό παίκτη-εργαλείο και για την Αμερική και για την Ευρώπη, σε μια περιοχή που οι δυνάμεις αναδιατάσσονται ραγδαία. Είναι πράγματι μια σπουδαία ευκαιρία. Αφενός η γεωπολιτική ρευστότητα που επικρατεί ακόμη στα Βαλκάνια (επιχειρούμενη διείσδυση της Ρωσίας) και αφετέρου η ρήξη στη συνεννόηση της Δύσης με την Τουρκία (εξαιτίας μιας αγρίως αλαζονικής επιθετικότητας) είναι εξελίξεις που λειτουργούν αναφανδόν υπέρ της Ελλάδας.
Επιπλέον βεβαίως συνηγορούν για τη χώρα μας οι ισχυρές συμμαχίες που έχουν δημιουργηθεί μέχρι την Κύπρο (με Αμερική, Ισραήλ και Ευρώπη) για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου. Είναι λοιπόν μια άλλη πραγματικότητα. Αρκεί βεβαίως να φανούμε υπεύθυνα έξυπνοι, ξεκινώντας φυσικά από την οικονομία. Εγκαταλείποντας κατ’ αρχάς αντιλήψεις πολιτικής διαχείρισης που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Η Ελλάδα μπορεί να καταφέρει όντως να αλλάξει τη μοίρα της και με βάση τη συγκυρία, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί χωρίς μια οικονομία υγιή, που θα στηρίζεται σε παραγωγικές βάσεις. Είναι αστείο να νομίζει κανείς ότι η χώρα μπορεί να θεωρείται υπολογίσιμη δύναμη, σε μια τόσο συγκρουσιακή σκακιέρα, όταν η οικονομία της παραμένει αναξιόπιστη. Δίχως μια γερή οικονομία, ακόμη και εάν παρέχεις στις μεγάλες δυνάμεις τις καλύτερες διευκολύνσεις, θα είσαι ενός τύπου προτεκτοράτο και όχι μια σύγχρονη χώρα με προσδοκίες και στόχους. Η οικονομία είναι το πρώτο ζητούμενο, το κλειδί και η μεγάλη πρόκληση για την Ελλάδα.
Η ανάκαμψη και κυρίως η ανάπτυξη της οικονομίας σε διατηρήσιμες γραμμές δεν αποτελούν από την άλλη καθόλου εύκολη υπόθεση, ένα αναλώσιμο προεκλογικό σύνθημα. Χρειάζεται δουλειά, συνέπεια και επιμονή. Πρωτίστως χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή αντιλήψεων από τα πολιτικά κόμματα και από την ίδια την κοινωνία η οποία εθίστηκε (και δυστυχώς εξακολουθεί να εθίζεται) στο πελατειακό σύστημα. Χρειάζεται συνεννόηση, ένα σχέδιο προτεραιοτήτων για τα τόσα προβλήματα που ταλανίζουν ακόμη την ελληνική οικονομία, 10 χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008! Η ανάπτυξη χρειάζεται επίσης την ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο διεθνές περιβάλλον.
Χρειάζεται κλίμα εμπιστοσύνης στην αγορά, αυτό είναι το βασικό καύσιμο για την προοπτική μιας οικονομίας. Χρειάζεται σεβασμός σε όλους αυτούς που γεννούν εθνικό πλούτο, που δημιουργούν δηλαδή θέσεις εργασίας και εισοδήματα, κέρδη και φόρους, που παράγουν, που ερευνούν και καινοτομούν, που εξάγουν, που ρισκάρουν κεφάλαια για το περισσότερο ή για το καλύτερο. Χρειάζεται δηλαδή ενθάρρυνση, στήριξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Οχι μόνο από το πολιτικό σύστημα (που πολλές φορές την υπονομεύει) αλλά και από την κοινωνία. Αυτή είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη.