Βγαίνουν τα νέα Beaujolais

4' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πιο διαδεδομένο οινικό «έθιμο» ανά την υφήλιο διεκδικεί την προσοχή μας. Σημειώστε την ημερομηνία: στις 21 Νοεμβρίου θα κυκλοφορήσουν τα Beaujolais της φετινής χρονιάς.

Πολλοί, πάρα πολλοί, εκατομμύρια παγκοσμίως, περιμένουν κάθε χρόνο την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου (στις 21 πέφτει φέτος), για να φωνάξουν δυνατά «Le Beaujolais nouveau est arrivé!» και να τσουγκρίσουν τα ποτήρια τους με το κόκκινο γαλλικό κρασί.

Το τρίτο ποτάμι της Λιόν

Η περιοχή του Beaujolais βρίσκεται βόρεια της Λιόν και συνορεύει με τον αμπελώνα της Βουργουνδίας, χωρίς φυσικά να διεκδικεί τις δάφνες του. Ωστόσο, οι παραγωγοί του και η ύψιστη τέχνη του μάρκετινγκ κατάφεραν, παρότι είχαν στα χέρια τους μία από τις πιο άσημες ποικιλίες σταφυλιού, το Gamay, να φτιάξουν κρασιά που κάθε χρόνο γίνονται ανάρπαστα στα πέρατα του κόσμου – Κορέα, Ταϊλάνδη, Μόσχα, Αυστραλία… Εκατομμύρια μπουκάλια πίνονται εις υγείαν των πιο έξυπνων Γάλλων οινοπαραγωγών.

Η ιστορία του Beaujolais nouveau ξεκινά τον 19ο κιόλας αιώνα, όταν οι ντόπιοι αμπελουργοί, εκμεταλλευόμενοι κάποιες διατάξεις των γαλλικών οινικών νόμων, κατάφεραν να οινοποιούν και να διαθέτουν, μόνο στην αγορά της Λιόν τότε, τα κρασιά τους πολύ γρήγορα. Τόσο γρήγορα που η αλκοολική ζύμωση ολοκληρωνόταν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους. «Το τρίτο ποτάμι της Λιόν» ονόμαζαν οι ντόπιοι το κόκκινο, φρέσκο, ελαφρύ και αρωματικό κρασί που έτρεχε σαν πραγματικό ποτάμι στα μπιστρό της περιοχής, όπου το σερβίριζαν με το μέτρο! Δώδεκα καραφάκια το ένα δίπλα στο άλλο ήταν ακριβώς ένα μέτρο. Το 13ο το κερνούσε ο ταβερνιάρης.

Ενάμιση αιώνα μετά, το Beaujolais σερβίρεται χύμα και μόνο τις δεκαετίες 1950-1960 εμφιαλώνεται, αλλά, όπως αναφέρουν οι οινοκριτικοί της περιόδου, θυμίζει μάλλον κρασί της Βόρειας Αφρικής παρά της Γαλλίας. Το σκηνικό αλλάζει με την εμφάνιση ενός νεαρού ντόπιου παραγωγού, του Georges Duboeuf, ο οποίος αποφασίζει να εμπορεύεται μόνο καλής ποιότητας κρασιά και κάπου στα μέσα του 1960 δίνει βάρος στην εμφιάλωση, αλλά κυρίως στο μάρκετινγκ του φρέσκου, φρουτώδους και αρωματικού αυτού οίνου, που γίνεται γνωστός ως Beaujolais nouveau ή Beaujolais primeur. Η φήμη του εξαπλώνεται παγκοσμίως και από 2.000.000 φιάλες που ήταν οι πωλήσεις στα τέλη του 1950, φτάνει περίπου στα 90.000.000 τον χρόνο.

Εξάγεται, αντιγράφεται από παραγωγούς σε όλο τον κόσμο και αγνοείται από τους connoisseurs, που το θεωρούν απλώς ένα τέχνασμα του μάρκετινγκ, λέγοντας ότι όλη αυτή η φασαρία του Νοεμβρίου δεν αφορά ένα «αληθινό» κρασί.

Εκλεκτικές συγγένειες

Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η φρενίτις της τρίτης Πέμπτης του Νοεμβρίου οδηγεί τους παραγωγούς να οινοποιήσουν γρήγορα για να πουλήσουν επίσης γρήγορα γρήγορα. Η γρήγορη οινοποίηση του Beaujolais nouveau ονομάζεται maceration carbonique, μια διαδικασία που στηρίζεται στην ανθρακική εκχύλιση. Πιο απλά, τα σταφύλια δεν συνθλίβονται ως συνήθως, αλλά μπαίνουν σε δεξαμενές όσο το δυνατόν πιο άθικτα. Οι δεξαμενές σφραγίζονται και στο εσωτερικό τους διοχετεύεται διοξείδιο του άνθρακα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες απουσίας οξυγόνου το κρασί που παράγεται είναι πλούσιο σε αρώματα, με χαμηλές οξύτητες και έντονο κόκκινο χρώμα. Ένα κρασί που, όταν είναι φτιαγμένο με προσοχή και τέχνη, είναι το δροσιστικό αντίδοτο στα πλούσια βαρελάτα, ώριμα κόκκινα κρασιά, ένα κρασί παρεΐστικο, που συνοδεύει μια απίστευτη γκάμα πιάτων, όχι μόνο της παραδοσιακής γαλλικής κουζίνας, αλλά και της ελληνικής, της ασιατικής, της ινδικής κ.λπ. Φίλοι Γάλλοι που ζουν στη γειτονιά του Beaujolais με συμβούλευσαν να το δοκιμάσω με κοτόπουλο της Bresse, αλλά και με ουρές καραβίδας και στρείδια. Και πράγματι, ταιριάζει εξίσου με όλα αυτά, όπως διαπίστωσα τρώγοντας στο μικρό, απλό, αλλά υπέροχο ταβερνάκι «Le Bouchon en Beaujolais» στο Saint-Didier-sur-Beaujeu, που ελπίζω να έχει μείνει ακόμα ίδιο και απαράλλαχτο. Εξίσου, ίσως και περισσότερο, του ταιριάζουν όλα τα απλά, comfort καθημερινά φαγητά, όπως οι πίτσες, τα λουκάνικα, το τοστ, τα αλλαντικά και τα φρέσκα κατσικίσια τυριά.

Τα «ενήλικα» Βeaujolais

Αν απομακρυνθούμε από τα nouveaux και τις φιέστες του Νοεμβρίου και αποφασίσουμε να δοκιμάσουμε ένα από τα 10 crus του Beaujolais, τα πράγματα αλλάζουν. Δοκιμάστε ένα Morgon, πλούσιο, με ένα φανταστικό μπουκέ κερασιών και βερίκοκου, με δυνατότητες παλαίωσης τουλάχιστον 20ετίας. Ή ένα Moulin-a-Vent, βαθύχρωμο, συμπυκνωμένο, με αρώματα λουλουδιών και ώριμων φρούτων, και θα με θυμηθείτε.

ΑΠΟΡΙΑ

Από τι σταφύλι παράγεται; ‚

To Gamay είναι η κυρίαρχη ποικιλία της περιοχής του Beaujolais, αν και τη βρίσκουμε επίσης στον Λίγηρα και στην Ελβετία. Δίνει κρασιά έντονα αρωματικά, με μαλακές τανίνες, υψηλή οξύτητα και χαμηλούς αλκοολικούς βαθμούς.

Συμβουλευτικά

– Καταναλώστε τα Beaujolais σας ιδανικά μέχρι τα Χριστούγεννα, ή το πολύ μέσα σε έναν χρόνο. Δεν είναι κρασιά παλαίωσης.

– Σερβιρισμένα στους 12°C σας δείχνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Όχι πιο κρύα.

– Συνοδεύστε τα με ένα πιάτο αλλαντικών, λουκάνικα ψημένα στο τζάκι, μια απολαυστική ομελέτα με μπέικον, ζυμωτό φρέσκο ψωμί κι ένα κατσικίσιο τυρί.

– Τα χαρακτηριστικά του κρασιού: κόκκινο χρώμα του κερασιού, αρώματα φρούτων και λουλουδιών, τριαντάφυλλο και βιολέτα, ώριμες φράουλες και φραμπουάζ. Στο τέλος, μπαχαρικά και κακάο. Στόμα δροσερό, παιχνιδιάρικο, νεανικό.

– Την τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη (21/11) στην κάβα Φαίδων στη Βούλα θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε δύο από τα καλύτερα Beaujolais nouveau, τα Georges Duboeuf και J. Drouhin, με έναν παραδοσιακό γαλλικό μεζέ-έκπληξη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή