Από όλα τα σουβλατζίδικα της Αθήνας, η περίπτωση της κυρίας Πίτσας είναι μοναδική και η πιο ιδιαίτερη από όλες. Το σουβλατζίδικό της δεν είναι ακριβώς μαγαζί, είναι κάτι μεταξύ καντίνας και πλυσταριού μπροστά απ’ το σπίτι της (στην πραγματικότητα είναι προέκταση του σπιτιού της), ένα μικρό δωμάτιο πάνω στο πεζοδρόμιο όπου στριμώχνονται τρεις ψησταριές: μία μικρή ηλεκτρική και μία μεγαλύτερη απέναντι με κάρβουνα, δίπλα στην ψησταριά για τον γύρο.
Μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο από όπου παραγγέλνεις και σε εξυπηρετεί βρίσκεται και η κατσαρόλα με τη μυστική της σάλτσα, μια κόκκινη μυρωδάτη σάλτσα ντομάτας, την οποία περιχύνει σε όλα τα σουβλάκια της. Η σύνθεσή της είναι ένα μυστήριο, κανείς δεν ξέρει τι περιέχει ακριβώς και δοκιμάζοντας είναι δύσκολο να καταλάβεις. Το μυστικό το γνωρίζει μόνο η ίδια (το ήξερε και η φίλη της η Τριανταφυλλιά, αλλά δε ζει πια) και αν τη ρωτήσεις, γελάει συνωμοτικά: «Βάζω αγάπη» λέει «γι’ αυτό είναι τόσο νόστιμη, εσείς τι βάζετε στις σάλτσες σας;». Ξέρουμε πάντως πως περιέχει τέσσερα μόνο υλικά, δεν είναι καυτερή και ξεκίνησε να τη φτιάχνει όταν άνοιξε το μαγαζί πριν από 45 χρόνια. Ήταν χαρακτηριστικό στα σουβλατζίδικα της περιοχής. «Είχε άλλα δύο που έβαζαν και άρχισα να πειραματίζομαι με τις γεύσεις» λέει. «Το καυτερό το απέφευγα, γιατί δεν άρεσε στους πελάτες μου. Είχα φτιάξει 6-7 διαφορετικές σάλτσες για να δω ποια ταιριάζει πιο πολύ, όλες νόστιμες, αλλά κάτι έλειπε. Μια μέρα με επισκέφτηκε η Τριανταφυλλιά για να πάρει σουβλάκια, η οποία δούλευε σε άλλο σουβλατζίδικο της περιοχής που έκλεινε πιο νωρίς. Όταν δοκίμασε σουβλάκι μού είπε: “ωραία η σάλτσα σου, αλλά μήπως να δοκίμαζες και αυτό το υλικό;”. Ήταν αυτό που έλειπε και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Έτσι, στο νερό, την ντομάτα και το αλάτι, πρόσθεσα και το μυστικό συστατικό. Δεν έχει τίποτε άλλο η σάλτσα μου».
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο