Υπάρχουν γεύσεις που να προκαλούν σφίξιμο στην ψυχή; Κραδασμούς στο είναι μας; Καθώς τα στάδια της μνήμης διευκολύνονται από συναισθηματικούς παράγοντες, είναι πιο πιθανό να θυμόμαστε εντονότερα εκείνη τη στιγμή στο παρελθόν κατά την οποία το συναίσθημα ήταν έντονο. Πότε, όμως, η γευστική μνήμη ταυτίζεται με τη συναισθηματική; Ίσως έτσι να εξηγείται ότι θεωρούμε τη μαμά ή τη γιαγιά μας τις καλύτερες μαγείρισσες στον κόσμο, αφού το φαγητό τους για χρόνια μαλακώνει το μέσα μας, θεραπεύει την πείνα, την κούραση, το άγχος, τη στεναχώρια μας – δυνατά συναισθήματα σε μια πολύχρονη καθημερινότητα. «Να σου φτιάξω κάτι να γλυκαθείς». «Σου έφτιαξα μια σούπα, να σου περάσει». Το φαγητό ως φάρμακο, ως πανάκεια. Η προσφορά του την κατάλληλη στιγμή το καθιστά ωραίο. Ακόμα πιο ωραίο. Όχι πως δεν είναι κιόλας.
Ζητήσαμε από ανθρώπους που αγαπούν το φαγητό να ανακαλέσουν αξιομνημόνευτα γεύματα σε κάποιο εστιατόριο, οπουδήποτε, στο παρελθόν ή στο σήμερα. Ζυμαρικά στη Μόντενα, ράμεν στο Λονδίνο, ροφός στη Σκύρο και πατάτες με αυγά στη Δονούσα είναι μερικές μόνο από τις άσβηστες γευστικές αναμνήσεις τους. Διαβάστε δέκα περιπτώσεις που η γεύση φανέρωσε στρατιές από χερουβείμ να τραγουδούν, χτύπησε κρυστάλλινα καμπανάκια στα αυτιά μας και έφερε λιακάδα στις καρδιές μας.
Διαβάστε περισσότερα στο gastronomos.gr