Σήμερα υπάρχει συναίνεση ως προς το τι εστί τσίζκεϊκ. Λίγο πολύ όλοι έχουμε την ίδια εικόνα στο μυαλό μας: ένα γλυκό με βάση από τριμμένο μπισκότο και από πάνω μια λευκή κρέμα τυριού, ψητό ή ωμό, σερβιρισμένο με μαρμελάδα. Αν ερευνήσεις όμως τις κουζίνες του κόσμου, θα βρεις σίγουρα ένα-δύο ή και περισσότερα γλυκά παρασκευασμένα με φρέσκα τυριά από διάφορα είδη γάλακτος, αυτά που παρήγαγε κάθε περιοχή. Από τον αρχαιοελληνικό πλακούντα μέχρι τα μελιτίνια ή λυχναράκια και τις μελόπιτες των νησιών του Αιγαίου, και από το πολωνικό τσίζκεϊκ sernik μέχρι το ρουμάνικο pasca, όλα εντάσσονται σε μια μεγάλη -σχεδόν παγκόσμια- οικογένεια τυρογλυκών. Από την έρευνά μας προκύπτει ότι όλη η Ευρώπη τον Μεσαίωνα έψηνε τέτοια τσίζκεϊκ, συνήθως με κάποια ζύμη από κάτω, η οποία περιέκλειε την γέμιση του τυριού. Σαν τις σημερινές τάρτες ή τόρτες, δηλαδή.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο