Πάντα βάζαμε φαγητό στη μέση. Όλη η Μεσόγειος το ’χει αυτό. Οι μεζέδες οι δικοί μας και της Μέσης Ανατολής, τα ιταλικά antipasti και τα τάπας που γεμίζουν τα τραπέζια αντικατοπτρίζουν τις παραδόσεις, τη ζεστασιά, την αλαφράδα, τη χαρά του ανταμώματος. Προφανώς το να πάρει καθένας το πιάτο του και να φάει με την ησυχία του ό,τι λαχταράει έχει τα ατού του. Γλυτώνει και τη… διαπραγμάτευση. Δεν είναι όλα τα πιάτα για να μοιράζονται (βλέπει σούπα ή μακαρόνια). Όμως αυτά που μπορούν να σταθούν στο κέντρου του τραπεζιού είναι πολλά κι η γενική διάθεση πάει συχνά πλέον προς τα εκεί. Θες η κρίση, θες οι περιορισμοί της πανδημίας κι όσα άλλα μας έχουν ζορίσει, τα καλοβλέπουμε τα νέα μοντέλα που συνδυάζουν την πρωτοτυπία, την οικειότητα του comfort food και την κουλτούρα της μοιρασιάς. Πολλά εστιατόρια χαλαρώνουν και μπαίνουν σ’ αυτή τη λογική με πιάτα σχεδιασμένα για τη μέση.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
